 komandor
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 stycznia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 września 2002 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1916–1952 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Franciszek Pióro (ur. 8 stycznia 1897 w Warszawie, zm. 11 września 2002 w Gdyni)[1] – polski komandor, weteran I wojny światowej, wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej.
W roku 1916 wstąpił do II Brygady Legionów, a w roku 1919 rozpoczął służbę w nowo tworzonej Marynarce Wojennej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził plutonem w II Batalionie Morskim, za co został odznaczony Orderem Virtuti Militari. Po wojnie, do 1926 roku dowodził ochroną sztabu Kierownictwa Marynarki Wojennej, służył także w Szkole Podchorążych MW w Toruniu, natomiast w 1939 roku był szefem tajnej kancelarii w Komendzie Portu Wojennego w Pińsku. W czasie trwania kampanii wrześniowej został wzięty do niewoli i trafił do obozu jenieckiego w Woldenbergu, gdzie był więziony do 3 lutego 1945 roku.
Po wojnie początkowo służył w Nowym Porcie, a następnie został komendantem garnizonu w Gdyni. Funkcję tę pełnił do 1952 roku, kiedy to otrzymał nakaz opuszczenia Wybrzeża, za odmowę wstąpienia do partii.
W roku 1990 kapitan Franciszek Pióro, będąc już na emeryturze, dostał awans na stopień komandora podporucznika, a w roku 2000 otrzymał z rąk ówczesnego dowódcy Marynarki Wojennej adm. floty Ryszarda Łukasika stopień komandora[2]. Prawie 20 ostatnich lat mieszkał w Domu Opieki „Za Falochronem” w Gdyni Witominie; nie założył rodzin. Pochowany został na Cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni Oksywiu[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
