|
Zobacz hasło foniatria w Wikisłowniku
|
Foniatria (gr. fóné „głos”, iatros „lekarz”[1]) – nauka o wydawaniu dźwięków do środowiska przez człowieka, tzw. fonacji, jej zaburzeniach i leczeniu[2]. Jako dziedzina medycyny jest działem otorynolaryngologii, zajmującym się rozpoznawaniem i leczeniem chorób narządów głosu i mowy oraz połykania, w ramach specjalizacji audiologia i foniatria[3]. Za prekursora foniatrii uznaje się Hermanna Gutzmanna (1865–1922), który pierwotnie określał ją jako Sprach- und Stimmheilkunde („nauka o leczeniu zaburzeń mowy i głosu”)[1]. W Polsce konsultantem krajowym audiologii i foniatrii od 21 czerwca 2017 jest prof. dr hab. n. med. Mariola Śliwińska-Kowalska[4].
Przypisy
- ↑ a b JozefJ. Mistrík JozefJ., Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, s. 143–144, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
- ↑ Phoniatrics Medical Definition [online], Merriam-Webster Medical Dictionary [dostęp 2017-11-23] (ang.).
- ↑ Program specjalizacji w dziedzinie AUDIOLOGII I FONIATRII (moduł podstawowy i moduł specjalistyczny) dla lekarzy nieposiadających odpowiedniej specjalizacji I lub II stopnia, lub tytułu specjalisty w odpowiedniej dziedzinie medycyny. Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, 2018-11-13. [dostęp 2021-05-24].
- ↑ Konsultanci krajowi. Ministerstwo Zdrowia. [dostęp 2021-05-24].
Bibliografia
- Ewa Kazanecka, Agata Szkiełkowska: Emisja głosu - wskazówki metodyczne. Warszawa: Wydawnictwa UMFC, 2011, s. 186. ISBN 83-89087-30-8.
Linki zewnętrzne
- Polskie Towarzystwo Audiologiczne i Foniatryczne
- Towarzystwo Otorynolaryngologów, Foniatrów i Audiologów Polskich
