| |
| |
| |
| Książę Parmy | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci |
Karolina Parmeńska |
| Odznaczenia | |
 
| |
Ferdynand Burbon, książę Parmy (ur. 20 stycznia 1751, zm. 9 października 1802) – książę Parmy w latach 1765-1802. Był drugim dzieckiem (jedynym synem) Filipa I Burbona, księcia Parmy i Ludwiki Elżbiety Burbon, księżniczki francuskiej.
W latach 1757-1769 był uczniem Etienne Bonnot de Condillaca i Auguste de Keralio, dwóch francuskich filozofów. Ojciec Ferdynanda zmarł w 1765 i Ferdynand został nowym księciem, a Guillaume Du Tillot – protegowany księcia de Choiseul, został premierem Parmy. Wybranie kandydatki na żonę dla Ferdynanda stało się sprawą państwową. Zaaranżowania małżeństwa podjęła się Francja i Hiszpania. Hiszpania zaproponowała kandydaturę Marii Beatrycze d’Este, córki księcia Modeny – Ercole III d’Este, ponieważ po śmierci księcia oba księstwa można by połączyć. Książę de Choiseul zaproponował Batyldę, mademoiselle d’Orleans, córkę i bogatą dziedziczkę Ludwika Filipa, księcia Orleanu, która jednak nie spodobała się Hiszpanii. Cesarz Austrii i szwagier Ferdynanda – Józef II Habsburg zaproponował rękę swojej siostry – arcyksiężniczki Marii Amalii Habsburg (córki Marii Teresy Habsburg i Franciszka I Lotaryńskiego). W 1760 starsza siostra Ferdynanda Izabela Maria, poślubiła Józefa II – starszego brata Marii Amelii. Józef II planował, że jeśli Ferdynand umrze bez następców, Parma zostanie przyłączona do cesarstwa.
21 czerwca 1769 19-letni Ferdynanda poprosił o rękę 23-letniej Marii Amalii, z powodu bliskiego pokrewieństwa papież dał parze dyspensę. 27 czerwca 1769 w Wiedniu odbył się ślub pary per procura. 1 lipca 1769 Maria Amelia opuściła Austrię i 16 lipca przybyła do Mantui razem ze swoim bratem Józefem II. Ferdynandowi towarzyszyli książę Sforza Cesarini i książę Grillo. 19 lipca 1769 w pałacu książęcym w Colorno, ceremonię ślubną powtórzono. Potem rozpoczęły się spektakle i festiwal. 24 lipca para książęca przybyła do Parmy.
Od 1759 Parmą zarządzała Francja poprzez Guillaume Du Tillot. Maria Amelia przywiozła ze sobą wpływy austriackie, które zastąpiły dotychczasowe francuskie i hiszpańskie. Maria Amelia otwarcie krytykowała premiera i miała skłonności do dominacji; udało jej się podporządkować sobie męża. W 1801 na mocy układu z Aranjuez, Ferdynand musiał przekazać swoje księstwo jako rekompensatę Francji. Jego starszy syn – Ludwik otrzymał w zamian ziemie Wielkiego Księstwa Toskanii, które nazwano Królestwem Etrurii.
Ferdynand i Maria Amelia mieli 7 dzieci:
| 4. Filip V Hiszpański | ||||||
| 2. Filip I Parmeński | ||||||
| 5. Elżbieta Farnese | ||||||
| 1. Ferdynand I Parmeński | ||||||
| 6. Ludwik XV Burbon | ||||||
| 3. Ludwika Elżbieta Burbon | ||||||
| 7. Maria Leszczyńska | ||||||
| Księstwo Parmy (i Piacenzy od 1556) (1545–1802) |
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| panowanie francuskie (1808–1814) |
| ||||||||
| Księstwo Parmy i Piacenzy (1814–1859) |
|
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
