Fale akustyczne – zaburzenie gęstości i ciśnienia rozchodzące się w ośrodku w postaci fali podłużnej, któremu towarzyszą drgania cząsteczek ośrodka. Ośrodki, w których takie fale mogą się poruszać, to ośrodki sprężyste (ciało stałe, ciecz i gaz). Zaburzenia te polegają na przenoszeniu energii mechanicznej przez drgające cząstki ośrodka (zagęszczenia i rozrzedzenia) bez zmiany ich średniego położenia. Falą akustyczną nazywa się zarówno falę, która powoduje wrażenie słuchowe (dźwięk), czyli falę dźwiękową, jak i fale o częstotliwościach i amplitudach przekraczających zakres ludzkiego słuchu, ponieważ właściwości fizyczne tych fal są bardzo podobne.
Źródłem dźwięków słyszalnych są ciała wprawione w drgania, których energia jest dostateczna, aby wywołać w ludzkim organie słuchu (uchu) najsłabsze wrażenia słuchowe. Oznacza to, że natężenie dźwięków musi przekraczać próg słyszalności.
Fale dźwiękowe w płynach, ciałach stałych i superpłynach transportują również masę[1].
Dźwięki, ze względu na ich częstotliwość f, dzieli się na[2]:
Ze względu na postać widma, dźwięki można sklasyfikować następująco:
Prędkości rozchodzenia się fal dźwiękowych w niektórych ośrodkach:
ośrodek | temperatura [°C] |
prędkość [m/s] |
---|---|---|
tlen | 0 | 317,2 |
powietrze | 0 | 331,3 |
wodór | 0 | 1268 |
woda | 15 | 1450 |
ołów | 20 | 1230 |
rtęć | 20 | 1407 |
miedź | 20 | 3560 |
aluminium | 20 | 5100 |
żelazo | 20 | 5130 |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.