| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 lutego 1928 |
| Data i miejsce śmierci |
12 listopada 2020 |
| Kustosz Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski w Licheniu Starym | |
| Okres sprawowania |
1966–2004 |
| Proboszcz parafii św. Doroty w Licheniu Starym | |
| Okres sprawowania |
1967–2004 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
15 sierpnia 1954 |
| Prezbiterat |
26 czerwca 1955 |
Eugeniusz Makulski MIC (ur. 9 lutego 1928 w Kotarszynie, zm. 12 listopada 2020[1] w Koninie[2]) – polski duchowny katolicki, marianin, kustosz Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski w Licheniu Starym od 1966 do 2004.
Pochodził z ubogiej, chłopskiej rodziny. Kiedy miał trzy lata, na zapalenie płuc zmarł jego 30-letni ojciec. Dwa lata po śmierci ojca matka wyszła ponownie za mąż. W czerwcu 1941 ukończył w Miłkowie szkołę podstawową. Dzięki pomocy stryja Stefana Makulskiego od października 1943 w Starachowicach uczęszczał do szkoły zawodowej i pracował w zakładach broni i amunicji. W marcu 1945 wrócił do Miłkowa i rozpoczął naukę w Liceum im. Chreptowicza w Ostrowcu Świętokrzyskim. We wrześniu 1945 wraz ze stryjostwem wyjechał do Grudziądza, gdzie ukończył liceum i zdał maturę. W Grudziądzu poznał dwóch księży ze Zgromadzenia Księży Marianów, o. Franciszka Opieczonka i o. Aleksandra Perza, których określał jako nauczycieli, wychowawców, duszpasterzy, spowiedników i przyjaciół Makulskiego oraz jego znajomych z liceum. Makulski wypytywał o. Aleksandra Perza o życie kapłańskie i zakonne, i pod jego wpływem podjął decyzję o wyborze zakonu marianów (kontakty utrzymywał wcześniej m.in. z franciszkanami z Niepokalanowa)[3].
Należał do organizacji religijnej Milicja Niepokalanej. W czasie olimpiady tanecznej w Grudziądzu zdobył srebrny medal. Publikował wiersze w prasie miejskiej. Był prezesem kółka literackiego, pracował w Komendzie Hufca, gdzie zdobył stopień harcerza orlego[3].
30 lipca 1954 roku wstąpił do klasztoru marianów w Skórcu. 15 sierpnia 1954 roku złożył tam śluby wieczyste. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1955 roku we Włocławku. Studia seminaryjne odbył w Warszawie (1949–1954) i we Włocławku (1954–1956). W l. 1959–1965 studiował historię Kościoła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[4].
Przygotował uroczystości koronacji obrazu Matki Bożej Licheńskiej w 1967[5].
Z wioski Licheń Stary uczynił jedno z największych polskich sanktuariów maryjnych. Jako kustosz sanktuarium był inicjatorem powstania największej świątyni w Polsce i jednej z największych na świecie – bazyliki w Licheniu. Nadzorował jej budowę w latach 1994–2004. Był także inicjatorem budowy we wnętrzu bazyliki 157-głosowego instrumentarium organowego[6]. W 2004 wydawnictwo ZET wydało napisaną przez niego książkę Powołanie i służba[7].
W 2004 w tygodniku „Wprost” zamieszczony został tekst opisujący nieprawidłowości w wydatkowaniu przez Eugeniusza Makulskiego środków pochodzących z darowizn dokonywanych przez wiernych na finansowanie budowy bazyliki w Licheniu oraz o homoseksualnych relacjach łączących Eugeniusza Makulskiego z jego osobistym kierowcą, któremu dodatkowo Makulski miał podarować kilka luksusowych samochodów[8][9].
Po publikacji 11 maja 2019 filmu Tylko nie mów nikomu, pod adresem księdza Makulskiego padły oskarżenia o kontakty seksualne z osobami małoletnimi. Zgromadzenie Księży Marianów w wydanym oświadczeniu poinformowało, że zgłoszone przypadki zostały przekazane do Stolicy Apostolskiej i przyczyniły się do wydania przez przełożonych zakonnych decyzji o odsunięciu od wszelkiej działalności duszpasterskiej 91-letniego księdza[10]. W nocy z 13 na 14 maja 2019 zasłonięty został też pomnik przed bazyliką, przedstawiający ks. Makulskiego klęczącego przed Janem Pawłem II[11]. 12 czerwca 2019 pomnik został usunięty[12]. Zastąpiono go miesiąc później pomnikiem Jana Pawła II bez ks. Makulskiego[13].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
