Wnętrze stadionu. | |
Estadio Olimpico de la Cartuja | |
Państwo | |
---|---|
Wspólnota autonomiczna | |
Miejscowość | |
Adres |
Edificio Suroeste, Puerta E |
Architekt |
Antonio Cruz Villalón |
Koszt budowy |
120 mln euro |
Data budowy |
1997–1999 |
Data otwarcia |
5 maja 1999 |
Data przebudowy |
2020 |
Właściciel |
W.A. Andaluzji (40%) |
Operator |
Sociedad Estadio Olímpico de Sevilla S.A. |
Inauguracja | |
Pojemność stadionu |
57 619 miejsc |
Wymiary boiska |
105 m x 68 m |
Nawierzchnia boiska | |
Dodatkowe wyposażenie | |
Położenie na mapie Andaluzji | |
Położenie na mapie Hiszpanii | |
37°25′02,1″N 6°00′16,4″W/37,417250 -6,004556 | |
Strona internetowa |
Estadio La Cartuja – wielofunkcyjny stadion (piłkarsko-lekkoatletyczny), usytuowany na rzecznej wyspie Cartuja, w graniach administracyjnych Sewilli oraz Santiponce, zbudowany w latach 1997–1999 i otwarty 5 maja 1999. Pojemność jego trybun wynosi 57 619 miejsc (5. miejsce wśród obiektów sportowych w Hiszpanii). Właścicielem i operatorem obiektu jest Sociedad Estadio Olímpico de Sevilla S.A., którą tworzy sześć podmiotów: Wspólnota autonomiczna Andaluzji (40%), Królestwo Hiszpanii (25%), Miasto Sewilla (19%), Prowincja Sewilla (13%) oraz kluby piłkarskie Real Betis (1,5%) i Sevilla FC (1,5%).
Decyzję o budowie stadionu podjęto w związku z ubieganiem się przez Sewillę o prawo organizacji Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2004 i 2008 roku. Pierwotnie planowano, by na co dzień gospodarzami obiektu były obydwa czołowe kluby z tego miasta, jednak na skutek protestów kibiców, zarówno władze Realu Betisu, jak i Sevilli FC nie wyraziły na to zgody. Dopuściły one jedynie okresowe przenosiny na La Cartuję na czas zamknięcia ich własnych stadionów (np. z powodu remontów). Roboty budowlane rozpoczęto w 1997 r. według projektu dwóch sewilskich architektów – Antonia Cruza Villalóna i Antonia Ortiza Garcíi z biura Cruz y Ortiz Arquitectos. Inaugurację obiektu stanowił towarzyski mecz piłkarski Hiszpania – Chorwacja (3:1), rozegrany 5 maja 1999. 26 czerwca 1999 po raz pierwszy odbyło się na nim finałowe starcie Pucharu Króla (Atlético Madryt – Valencia CF 0:3). W lipcu 1999 r. był on natomiast areną lekkoatletycznych mistrzostw Hiszpanii, a miesiąc później również mistrzostw świata w lekkoatletyce. 30 czerwca 2001 po raz drugi gościł finał Pucharu Króla (Celta Vigo – Real Saragossa 1:3). 21 maja 2003 rozegrano na nim finałowy mecz Pucharu UEFA sezonu 2002/2003, pomiędzy FC Porto i Celtikiem Glasgow (3:2). Dwukrotnie Estadio La Cartuja było areną finałowych pojedynków tenisowego Pucharu Davisa (w 2004 r. i w 2011 r.). W 2018 r. stadion został zamknięty na skutek fatalnego stanu technicznego dachu, którego naprawę ukończono w 2020 r. W tym samym roku podpisano umowę o współpracy z Królewskim Hiszpańskim Związkiem Piłki Nożnej, na mocy której La Cartuja stała się miejscem rozgrywania czterech kolejnych finałów Pucharu Króla (2020, 2021, 2022 i 2023) oraz międzypaństwowych meczów seniorskiej reprezentacji Hiszpanii. Na przestrzeni lat obiekt stał się również siedzibą kilku firm i organizacji, a także miejscem przeprowadzania wielu imprez kulturalnych oraz muzycznych.
23 kwietnia 2021 ogłoszono, że ze względu na restrykcje związane z pandemią COVID-19 w Kraju Basków, Estadio La Cartuja zastąpi stadion San Mamés w Bilbao w organizacji meczów piłkarskich Mistrzostw Europy 2020[1]. Na tym obiekcie odbyły się trzy spotkania grupy E z udziałem reprezentacji Hiszpanii (ze Szwecją, Polską i Słowacją) oraz jedno spotkanie 1/8 finału między Belgią a Portugalią[2].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.