| |
| książę wołogoski | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca |
w składzie Księstwa Szczecińskiego |
| książę słupski | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| książę szczeciński | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Zofia |
| Żona | |
| Dzieci |
Bogusław X Wielki, |
Eryk II, zwany Lienzerem (ur. w okr. 1418–1425 lub późn., zm. 5 lipca 1474 w Wołogoszczy[1]) – syn Warcisława IX, księcia wołogoskiego i zjednoczonego księstwa (ziemie: wołogoska, bardowska i rugijska) oraz Zofii.
Najstarszy syn księcia Warcisława IX objął po jego śmierci (1457) władzę w księstwie wołogoskim, wraz z młodszym bratem Warcisławem X[2]. Jako mąż księżniczki słupskiej Zofii (jedyne w historii dynastii małżeństwo dwojga Gryfitów) został jednak następcą Eryka I Pomorskiego, zdetronizowanego króla Danii, Szwecji i Norwegii, który następnie rządził księstwem słupskim. Objął w nim władzę po tym, jak zostawił księstwo wołogoskie bratu[2].
Eryk II w 1460 popadł w krótkotrwały konflikt zbrojny z Kazimierzem Jagiellończykiem o zajęte pograniczne miasta, zakończony 1461 dzięki pośrednictwu księżnej Zofii[2][3]. W 1462 odzyskał zajętą przez Krzyżaków ziemię lęborsko-bytowską, którą otrzymał następnie od króla Polski jako lenno[4]. Po śmierci w 1464 Ottona III, ostatniego księcia linii szczecińskiej przejął wraz z bratem jego dzielnicę i nie dopuścił do jej całkowitego przejęcia przez Brandenburczyków[2]. Od tego czasu pozostawał w stanie wojny z Marchią Brandenburską. W 1468, mimo że zawarty został układ w Myśliborzu dwa lata wcześniej, utracił na jej rzecz ziemie: Wkrzańskie z Gardźcem po Szczecin i pomiędzy Odrą a Tywą po Banie i Gryfino[5][6]. Próba zakończenia konfliktu w 1469 nie powiodła się, wobec rezygnacji Kazimierza Jagiellończyka z roli arbitra. W 1472, w wyniku układu zawartego pod naciskiem cesarza Fryderyka III, część ziem księstwa szczecińskiego, która pozostała mu w posiadaniu uznano za lenno brandenburskie[6].
Zmarł 5 lipca 1474 w Wołogoszczy podczas zarazy. Został pochowany w klasztorze cystersów w Eldenie[2][4].
W starszej literaturze przedmiotu istnieje pogląd o dwukrotnym małżeństwie Eryka II. Pierwszą żoną miała być prawdopodobnie Małgorzata, córka Henryka II, księcia meklemburskiego na Stargardzie, która zmarła przed ceremonią weselną. Współczesna genealogia odrzuca ten pogląd i skłania się do uznania Małgorzaty, jako narzeczonej. Poświadczona źródłowo jest natomiast Zofia, córka Bogusława IX, księcia stargardzkiego i słupskiego oraz Marii mazowieckiej[7]. Było to jedyne w historii małżeństwo dwojga Gryfitów: wspólnym przodkiem małżonków był książę słupsko-wołogoski Warcisław IV, Eryk II był jego potomkiem w piątym pokoleniu, a Zofia w czwartym. Z ich związku wywodzą się wszyscy późniejsi przedstawiciele dynastii. Eryk II i Zofia mieli kilkanaścioro dzieci:
| Barnim VI ur. w okr. 1365–1372 zm. 22 lub 23 IX 1405 |
Weronika ur. w okr. 1367–1374? zm. 1405 lub przed 22 IX 1408 |
Eryk IV ur. ? zm. 1411 |
Zofia brunszwicka ur. ? zm. ? | ||||||||||
| Warcisław IX ur. 1395? lub w okr. 1395–1400 zm. 17 IV 1457 |
Zofia ur. najwcz. 1374 zm. 1462 |
||||||||||||
| Zofia ur. ok. 1434 zm. 24 VIII 1497 OO po 11 XI 1451 |
Eryk II (ur. w okr. 1418–1425 lub poźn. zm. 5 VII 1474) |
||||||||
| Bogusław X Wielki ur. 28 lub 29 V 1454 zm. 5 X 1523 |
Kazimierz VI ur. najwcz. 1455 zm. w okr. 8–15 IX 1474 |
Elżbieta (I) ur. ? zm. 1463 |
Zofia ur. ok. 1462 zm. 26 (25?) IV 1504 |
Elżbieta (II) ur. najwcz. 1463 zm. po 22 X 1516 | |||||
| Warcisław XI ur. po 1465 zm. zap. 1474 |
Barnim (IX) ur. po 1465 zm. 1474 |
NN, synowie (zmarli w młodym wieku) |
NN, córka ur. ? zm. ? |
Małgorzata ur. najp. 1470 zm. 27 III 1526 | |||||
| Katarzyna ur. 1470 zm. 1526 |
Maria ur. przed 5 VII 1474 zm. 1512 |
||||||||
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
