Ernst Vettori
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 czerwca 1964
Hall in Tirol

Klub

HSV Absam

Debiut w PŚ

4 stycznia 1981 w Innsbrucku (31. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

26 lutego 1981 w Chamonix (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

30 grudnia 1984 w Oberstdorfie

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Albertville 1992 normalna
srebro Albertville 1992 druż.
Mistrzostwa świata
złoto Val di Fiemme 1991 druż.
srebro Seefeld 1985 druż.
brąz Oberstdorf 1987 duża
brąz Oberstdorf 1987 druż.
brąz Falun 1993 druż.
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Murau 1982 indywidualnie
srebro Schonach 1981 indywidualnie
Inne nagrody
Puchar Świata
2. miejsce
1985/1986
2. miejsce
1986/1987
2. miejsce
1989/1990
3. miejsce
1984/1985
Turniej Czterech Skoczni
złoto 1. miejsce
1985/1986
złoto 1. miejsce
1986/1987
Inne
złoto Medal Holmenkollen
1991
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi

Ernst Vettori (ur. 25 czerwca 1964) – austriacki skoczek narciarski, dwukrotny medalista olimpijski, pięciokrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów, dwukrotny zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni, a także zdobywca medalu Holmenkollen. Od 2010 do 2018 dyrektor skoków narciarskich i kombinacji norweskiej w Austriackim Związku Narciarskim.

Jego żoną jest była narciarka alpejska Sieglinde Winkler.

Przebieg kariery

Urodził się 25 czerwca 1964 w Hall in Tirol niedaleko Innsbrucka. Wychowywał się jednak w Absam, gdzie znajdował się jego rodzinny dom. Ojciec Vettoriego uprawiał kombinację norweską, a po zakończeniu kariery został trenerem w tej dyscyplinie. W wieku 14 lat Ernst Vettori zdecydował poświęcić się skokom. Po ukończeniu szkoły podstawowej zgłosił się do 5-letniego gimnazjum w Stams, 50 km od Innsbrucka. Jeszcze przed ukończeniem szkoły został członkiem reprezentacji Austrii. W 1981 zajął 2. miejsce na MŚ juniorów w Schonach im Schwarzwald, a rok później zdobył złoty medal na MŚJ w Murau[1].

W Pucharze Świata w skokach zadebiutował 4 stycznia 1981 podczas konkursu na skoczni Bergisel w Innsbrucku, gdzie zajął 31. miejsce. 26 lutego 1981 w Chamonix po raz pierwszy stanął na podium zawodów PŚ, zajmując trzecie miejsce. Trzecie miejsce zajął także dwa dni później w Saint-Nizier. Wyniki te dały mu 26. miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1980/1981. Jego pierwszą duża imprezą seniorską były mistrzostwa świata w Oslo, gdzie zajął. 24. miejsce w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej. Od końca sezonu 1980/1981 do sezonu 1983/1984 włącznie tylko trzykrotnie stawał na podium, za każdym razem na jego trzecim stopniu: raz w 1982, 1983 i 1984. W 1984 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, zajmując indywidualnie 36. miejsce na normalnym obiekcie.

W sezonie 1984/1985 ośmiokrotnie stawał na podium, odnosząc przy tym swoje pierwsze zwycięstwo w karierze – 30 grudnia 1984 okazał się najlepszy podczas konkursu w Oberstdorfie. Był następnie dziesiąty w Garmisch-Partenkirchen, trzynasty w Innsbrucku oraz ósmy w Bischofshofen, co pozwoliło mu zająć czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej 33. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Wygrał także zawody w Engelbergu 17 lutego 1985. Ponadto na mistrzostwach świata w Seefeld wspólnie z Andreasen Felderem, Arminem Koglerem i Güntherem Strannerem wywalczył srebrny medal w konkursie drużynowym. W indywidualnych startach na obu skoczniach zajął piąte miejsce. W tym sezonie odbywały się także mistrzostwa świata w lotach w Planicy, gdzie Vettori zajął 20. miejsce. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej sezonu 1984/1985 zajął trzecie miejsce.

Sezon 1985/1986 rozpoczął od trzynastego miejsca w Thunder Bay. We wszystkich pozostałych konkursach sezonu Austriak plasował się w czołowej dziesiątce zawodów, trzynastokrotnie stawał na podium, odnosząc przy tym pięć zwycięstw. Czwarte miejsce w Oberstdorfie, drugie w Ga-Pa, dziewiąte w Innsbrucku oraz zwycięstwo w Bischofshofen dały mu zwycięstwo w 34. Turnieju Czterech Skoczni. Zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1985/1986 przegrywając tylko z Mattim Nykänenem. W sezonie 1986/1987 ponownie zajmujął drugi miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ (tym razem lepszy był Vegard Opaas). Zwyciężył w 35. edycji Turnieju Czterech Skoczni, przy czym nie wygrał żadnego z konkursów: był siódmy w Oberstdorfie i Ga-Pa, trzeci w Innsbrucku oraz drugi w Bischofshofen. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym na dużej skoczni, ustępując jedynie Andreasowi Felderowi i Vegardowi Opaasowi, a na normalnym obiekcie był dziesiąty. Na tych samych mistrzostwach Austriacy w składzie: Ernst Vettori, Richard Schallert, Franz Neuländtner i Andreas Felder wywalczyli brązowy medal w konkursie drużynowym.

Podczas igrzysk olimpijskich w Calgary indywidualnie plasował się w trzeciej dziesiątce, a w konkursie drużynowym Austriacy z Vettorim w składzie zajęli piąte miejsce. Rok później, na mistrzostwach świata w Lahti zajął 41. miejsce na normalnej skoczni, a na dużej był czternasty. W konkursie drużynowym Austriakom, podobnie jak na igrzyskach w Calgary nie udało się stanąć na podium i zajęli ostatecznie szóste miejsce. W ciągu tych dwóch lat łącznie pięć razy stawał na podium, tylko raz zwyciężając. W sezonie 1989/1990 sześciokrotnie stawał na podium, po dwa razy na każdym jego stopniu, co dało mu ponownie drugie miejsce w klasyfikacji generalnej (lepszy był tylko Ari-Pekka Nikkola). Zajął także 17. miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w 1990.

Mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 1991 przyniosły mu złoty medal wywalczony wspólnie z Heinzem Kuttinem, Stefanem Horngacherem i Andreasem Felderem w konkursie drużynowym. Indywidualnie na tych samych mistrzostwach zajął ósme miejsce na dużej oraz dziesiąte na normalnej skoczni. Swój największy indywidualny sukces osiągnął na igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie zwyciężył w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni. Po pierwszej serii zajmował trzecie miejsce, za Martinem Höllwarthem oraz Tonim Nieminenem, jednak w drugiej serii oddał najdłuższy skok (87,5 m), co pozwoliło mu sięgnąć po złoty medal. Ponadto był piętnasty na dużym obiekcie, a w konkursie drużynowym razem z Heinzem Kuttinem, Martinem Höllwarthem i Andreasem Felderem zdobył srebrny medal. Swoje ostatnie zwycięstwo w PŚ Vettori odniósł 4 marca 1992 w Örnsköldsvik, a tydzień później w Trondheim po raz ostatni w karierze stanął na podium indywidualnych zawodów PŚ (był trzeci). Ostatni sukces osiągnął podczas mistrzostw świata w Falun w 1993, gdzie razem z Kuttinem, Horngacherem i Andreasem Goldbergerem zdobył brązowy medal. Indywidualnie wystartował tylko w konkursie na normalnej skoczni, w którym uplasował się na jedenastym miejscu. W styczniu 1994 podjął decyzję o zakończeniu kariery.

Łącznie w konkursach Pucharu Świata 54 razy stawał na podium, w tym 15 razy zwyciężał, 18 razy był drugi oraz 21 razy trzeci. W 1991 otrzymał medal Holmenkollen wspólnie z dwoma Norwegami: biegaczem narciarskim Vegardem Ulvangiem i dwuboistą Trondem Einarem Eldenem oraz niemieckim skoczkiem narciarskim Jensem Weißflogiem.

W marcu 2010 roku objął funkcję dyrektora skoków narciarskich i kombinacji norweskiej w Austriackim Związku Narciarskim, zastępując na tym stanowisku Toniego Innauera[2]. Z posady tej zrezygnował na początku kwietnia 2018 roku, a zastąpił go Mario Stecher[3].

Igrzyska olimpijskie

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
36. 12 lutego 1984 Sarajewo Skocznia normalna indywidualnie 173,2 pkt 42,0 pkt Jens Weißflog
24. 14 lutego 1988 Kanada Calgary Skocznia normalna indywidualnie 181,1 pkt 48,0 pkt Finlandia Matti Nykänen
28. 23 lutego 1988 Kanada Calgary Skocznia duża indywidualnie 176,6 pkt 47,4 pkt Finlandia Matti Nykänen
5. 24 lutego 1988 Kanada Calgary Skocznia duża drużynowo[4] 577,6 pkt 56,8 pkt  Finlandia
1. 9 lutego 1992 Francja Albertville Skocznia normalna indywidualnie 222,8 pkt
2. 14 lutego 1992 Francja Albertville Skocznia duża drużynowo[5] 642,9 pkt 1,5 pkt  Finlandia
15. 16 lutego 1992 Francja Albertville Skocznia duża indywidualnie 190,9 pkt 48,6 pkt Finlandia Toni Nieminen

Mistrzostwa świata

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
24. 21 lutego 1982 Norwegia Oslo Skocznia normalna indywidualnie 224,3 pkt 25,0 pkt Austria Armin Kogler
4. 26 lutego 1984 Szwajcaria Engelberg Skocznia duża drużynowo[6] 561,0 pkt 57,3 pkt  Finlandia
5. 20 stycznia 1985 Austria Seefeld Skocznia duża indywidualnie 219,0 pkt 5,2 pkt Norwegia Per Bergerud
2.srebro 22 stycznia 1985 Austria Seefeld Skocznia duża drużynowo[7] 579,2 pkt 3,8 pkt  Finlandia
5. 26 stycznia 1985 Austria Seefeld Skocznia normalna indywidualnie 212,5 pkt 12,8 pkt Jens Weißflog
3.brąz 15 lutego 1987 Oberstdorf Skocznia duża indywidualnie 207,0 pkt 9,0 pkt Austria Andreas Felder
3.brąz 17 lutego 1987 Oberstdorf Skocznia duża drużynowo[8] 587,5 pkt 46,6 pkt  Finlandia
10. 20 lutego 1987 Oberstdorf Skocznia normalna indywidualnie 210,2 pkt 14,2 pkt Czechosłowacja Jiří Parma
14. 20 lutego 1989 Finlandia Lahti Skocznia duża indywidualnie 180,5 pkt 38,0 pkt Finlandia Jari Puikkonen
6. 22 lutego 1989 Finlandia Lahti Skocznia duża drużynowo[9] 606,5 pkt 68,5 pkt  Finlandia
41. 26 lutego 1989 Finlandia Lahti Skocznia normalna indywidualnie 86,5 pkt 28,0 pkt Jens Weißflog
8. 10 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Skocznia duża indywidualnie 199,3 pkt 18,2 pkt Franci Petek
1.złoto 14 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Skocznia duża drużynowo[10] 567,6 pkt
10. 16 lutego 1991 Włochy Val di Fiemme Skocznia normalna indywidualnie 210,0 pkt 12,9 pkt Austria Heinz Kuttin
3.brąz 23 lutego 1993 Szwecja Falun Skocznia duża drużynowo[11] 745,4 pkt 76,1 pkt  Norwegia
11. 27 lutego 1993 Szwecja Falun Skocznia normalna indywidualnie 207,8 pkt 30,0 pkt Japonia Masahiko Harada

Mistrzostwa świata w lotach

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
20. 17 marca 1985 Planica Loty indywidualnie 450,5 pkt 120,0 pkt Finlandia Matti Nykänen
17. 25 lutego 1990 Norwegia Vikersund Loty indywidualnie 314,9 pkt 42,8 pkt Dieter Thoma

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
13. 2 marca 1980 Szwecja Örnsköldsvik Skocznia normalna indywidualnie 215,2 pkt 40,0 pkt Kanada Steve Collins
2.srebro 11 lutego 1981 Schonach im Schwarzwald Skocznia normalna indywidualnie 252,0 pkt 12,7 pkt Finlandia Matti Nykänen
1.złoto 3 marca 1982 Austria Murau Skocznia normalna indywidualnie 243,5 pkt

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce
1980/1981 26.
1981/1982 24.
1982/1983 13.
1983/1984 19.
1984/1985 3.
1985/1986 2.
1986/1987 2.
1987/1988 5.
1988/1989 8.
1989/1990 2.
1990/1991 9.
1991/1992 4.
1992/1993 23.
1993/1994 39.

Miejsca na podium

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce razem
1980/1981 2 2
1981/1982 1 1
1982/1983 1 1
1983/1984 1 1
1984/1985 2 2 4 8
1985/1986 5 6 2 13
1986/1987 2 2 4 8
1987/1988 1 1 2 4
1988/1989 1 1
1989/1990 2 2 2 6
1990/1991 1 1 2 4
1991/1992 2 3 5
1992/1993
1993/1994
suma 15 18 21 54

Miejsca na podium chronologicznie

Lp. Data Miejscowość Skocznia Nota Pozycja Strata Zwycięzca
1. 26 lutego 1981 Francja Chamonix Tremplin aux Bossons 240,1 pkt 3. 8,0 pkt Roger Ruud
2. 28 lutego 1981 Francja Saint-Nizier Dauphine 226,5 pkt 3. 21,1 pkt Roger Ruud
3. 23 stycznia 1982 Kanada Thunder Bay Normal Thunder 124,1 pkt 3. 11,6 pkt Horst Bulau
4. 28 stycznia 1983 Szwajcaria Gstaad Mattenschanze 246,0 pkt 3. 4,3 pkt Horst Bulau
5. 9 marca 1984 Norwegia Lillehammer Balbergbakken 188,0 pkt 3. 22,5 pkt Pavel Ploc
6. 8 grudnia 1984 Kanada Thunder Bay Normal Thunder 224,2 pkt 3. 20,4 pkt Andreas Felder
7. 9 grudnia 1984 Kanada Thunder Bay Big Thunder 222,1 pkt 3. 11,1 pkt Pavel Ploc
8. 15 grudnia 1984 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-114 225,5 pkt 3. 7,7 pkt Andreas Felder
9. 30 grudnia 1984 Oberstdorf Schattenbergschanze 235,4 pkt 1.
10. 13 lutego 1985 Szwajcaria Sankt Moritz Olympiaschanze 225,0 pkt 1.
11. 17 lutego 1985 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze 229,0 pkt 2. 2,5 pkt Jens Weißflog
12. 8 marca 1985 Szwecja Falun Lugnet K-112 221,2 pkt 3. 6,2 pkt Andreas Felder
13. 24 marca 1985 Czechosłowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 A 225,3 pkt 2. 0,6 pkt Matti Nykänen
14. 8 grudnia 1985 Kanada Thunder Bay Big Thunder 226,1 pkt 3. 1,0 pkt Primož Ulaga
15. 15 grudnia 1985 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-86 223,8 pkt 2. 0,3 pkt Franz Neuländtner
16. 1 stycznia 1986 Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze 211,5 pkt 2. 1,3 pkt Pavel Ploc
17. 6 stycznia 1986 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 224,2 pkt 1.
18. 11 stycznia 1986 Czechosłowacja Harrachov Čerťák K-120 211,2 pkt 2. 13,0 pkt Matti Nykänen
19. 12 stycznia 1986 Czechosłowacja Liberec Ještěd A 103,5 pkt 2. 6,6 pkt Piotr Fijas
20. 19 stycznia 1986 Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen 213,8 pkt 1.
21. 26 stycznia 1986 Japonia Sapporo Ōkurayama 197,9 pkt 2. 35,4 pkt Matti Nykänen
22. 16 lutego 1986 Norwegia Vikersund Vikersundbakken 359,0 pkt 2. 2,5 pkt Andreas Felder
23. 21 lutego 1986 Szwajcaria Gstaad Mattenschanze 222,8 pkt 1.
24. 1 marca 1986 Finlandia Lahti Salpausselkä K-88 212,6 pkt 3. 13,1 pkt Matti Nykänen
25. 16 marca 1986 Norwegia Oslo Holmenkollbakken 227,5 pkt 1.
26. 24 marca 1986 Planica Bloudkova velikanka 242,3 pkt 1.
27. 13 grudnia 1986 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-114 221,4 pkt 2. 2,1 pkt Vegard Opaas
28. 14 grudnia 1986 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-86 241,2 pkt 1.
29. 4 stycznia 1987 Austria Innsbruck Bergisel 222,6 pkt 3. 3,8 pkt Primož Ulaga
30. 6 stycznia 1987 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 105,1 pkt 2. 4,6 pkt Tuomo Ylipulli
31. 11 stycznia 1987 Czechosłowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 A 194,1 pkt 3. 18,0 pkt Ulf Findeisen
32. 14 stycznia 1987 Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen 224,6 pkt 1.
33. 1 marca 1987 Finlandia Lahti Salpausselkä K-88 214,2 pkt 3. 7,5 pkt Matti Nykänen
34. 20 marca 1987 Norwegia Oslo Holmenkollbakken 223,4 pkt 3. 7,1 pkt Vegard Opaas
35. 5 grudnia 1987 Kanada Thunder Bay Normal Thunder 220,9 pkt 3. 29,3 pkt Matti Nykänen
36. 17 stycznia 1988 Włochy Gallio Trampolino di Pakstall 218,2 pkt 1.
37. 26 marca 1988 Planica Srednija velikanka 215,1 pkt 3. 10,6 pkt Primož Ulaga
38. 17 stycznia 1988 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-114 223,5 pkt 2. 5,0 pkt Jan Boklöv
39. 11 grudnia 1988 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-86 221,2 pkt 2. 0,3 pkt Vegard Opaas
40. 9 grudnia 1989 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-114 234,0 pkt 1.
41. 10 grudnia 1989 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-86 229,1 pkt 2. 7,5 pkt Ari-Pekka Nikkola
42. 16 grudnia 1989 Japonia Sapporo Miyanomori 228,3 pkt 1.
43. 4 stycznia 1990 Austria Innsbruck Bergisel 222,0 pkt 3. 5,0 pkt Ari-Pekka Nikkola
44. 7 lutego 1990 Szwajcaria Sankt Moritz Olympiaschanze 217,9 pkt 3. 0,7 pkt František Jež
45. 18 lutego 1990 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 200,5 pkt 2. 11,0 pkt František Jež
46. 2 grudnia 1990 Stany Zjednoczone Lake Placid MacKenzie Intervale K-114 177,2 pkt 3. 24,0 pkt André Kiesewetter
47. 6 stycznia 1991 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze 218,7 pkt 2. 7,1 pkt Andreas Felder
48. 10 marca 1991 Szwecja Falun Lugnet K-112 217,3 pkt 3. 7,1 pkt Mikael Martinsson
49. 17 marca 1991 Norwegia Oslo Holmenkollbakken 233,6 pkt 1.
50. 2 grudnia 1991 Kanada Thunder Bay Big Thunder 239,0 pkt 1.
51. 29 lutego 1992 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 232,2 pkt 2. 2,7 pkt Toni Nieminen
52. 4 marca 1992 Szwecja Örnsköldsvik Paradiskullen 219,6 pkt 1.
53. 8 marca 1992 Norwegia Trondheim Granåsen 208,0 pkt 2. 3,2 pkt Heinz Kuttin
54. 11 marca 1992 Norwegia Trondheim Granåsen 187,8 pkt 2. 43,5 pkt Toni Nieminen

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Sezon 1980/1981
Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Liberec St. Moritz Gstaad Engelberg Ironwood Ironwood Sapporo Sapporo Thunder Bay Thunder Bay Chamonix Saint-Nizier Lahti Lahti Falun Oslo Bærum Planica Planica punkty
- - 31 67 - - - - - - - - - - - 3 3 - - - - - - - 30
Sezon 1981/1982
Cortina d’Ampezzo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Sapporo Sapporo Thunder Bay Thunder Bay St. Moritz Engelberg Oslo Oslo Lahti Lahti Tauplitz Tauplitz Tauplitz Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Planica Planica punkty
4 74 13 10 35 11 17 3 31 16 - 24 - - - - - - 40 52 23 24 41
Sezon 1982/1983
Cortina d’Ampezzo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Harrachov Lake Placid Lake Placid Thunder Bay Thunder Bay St. Moritz Gstaad Engelberg Vikersund Vikersund Vikersund Falun Falun Lahti Lahti Bærum Oslo Planica Planica punkty
- - - 4 50 39 21 54 5 11 11 20 3 7 15 6 33 10 10 10 28 35 57 21 22 86
Sezon 1983/1984
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Cortina d’Ampezzo Harrachov Liberec Sapporo Sapporo Sarajewo Sarajewo Lahti Lahti Falun Lillehammer Oslo Oberstdorf Oberstdorf Planica Planica punkty
34 27 40 6 24 14 19 24 - - - - - 36 - - - - 3 66 13 13 19 4 45
Sezon 1984/1985
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Cortina d’Ampezzo Sapporo Sapporo St. Moritz Engelberg Harrachov Lahti Lahti Örnsköldsvik Falun Oslo Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro punkty
3 3 3 4 1 10 13 8 - 16 6 1 2 - 25 25 34 3 50 12 2 176
Sezon 1985/1986
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Chamonix Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Liberec Klingenthal Oberwiesenthal Sapporo Sapporo Vikersund Vikersund St. Moritz Gstaad Engelberg Lahti Lahti Oslo Planica Planica punkty
13 3 8 2 - 4 2 9 1 2 2 31 1 10 2 4 2 54 1 4 3 66 1 19 1 232
Sezon 1986/1987
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Chamonix Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Oberwiesenthal Sapporo Sapporo Lahti Lahti Örnsköldsvik Falun Planica Planica Oslo Oslo punkty
4 67 2 1 4 7 7 3 2 3 4 1 - - 29 3 10 17 20 - 3 16 192
Sezon 1987/1988
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Gallio St. Moritz Gstaad Engelberg Lahti Lahti Meldal Oslo Planica Planica punkty
3 19 4 71 - - 11 4 50 9 1 4 6 5 56 59 52 47 3 47 114
Sezon 1988/1989
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Liberec Harrachov Oberhof Oberhof Chamonix Oslo Örnsköldsvik Harrachov Planica Planica punkty
5 25 2 2 13 57 6 15 4 8 24 17 28 39 - 4 10 - 4 6 125
Sezon 1989/1990
Thunder Bay Thunder Bay Lake Placid Lake Placid Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Liberec Zakopane St. Moritz Gstaad Engelberg Predazzo Predazzo Lahti Lahti Örnsköldsvik Solleftea Raufoss Planica Planica punkty
35 10 1 2 1 4 10 6 3 4 7 4 5 3 5 10 12 2 23 38 31 18 5 7 10 239
Sezon 1990/1991
Lake Placid Lake Placid Thunder Bay Thunder Bay Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Oberhof Tauplitz Tauplitz Lahti Lahti Bollnäs Falun Trondheim Oslo Planica Planica Szczyrbskie Jezioro punkty
35 3 12 23 26 34 8 8 4 2 8 - - - - 8 3 9 1 - - 7 139
Sezon 1991/1992
Thunder Bay Thunder Bay Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Predazzo St. Moritz Engelberg Oberstdorf Oberstdorf Lahti Lahti Örnsköldsvik Trondheim Trondheim Oslo Harrachov Planica punkty
20 1 7 4 13 36 6 37 6 11 5 - - 2 4 1 2 2 5 - 4 205
Sezon 1992/1993
Falun Falun Ruhpolding Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Predazzo Tauplitz Tauplitz Lahti Lahti Lillehammer Oslo Planica punkty
31 43 37 32 8 20 11 12 27 9 - - 46 24 10 50 45 30
Legenda (do sezonu 1992/1993)
 1   2   3   4–10   11–15   poniżej 15 
 –  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1993/1994
Planica Planica Predazzo Courchevel Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Murau Liberec Liberec Sapporo Sapporo Lahti Örnsköldsvik Planica Thunder Bay Thunder Bay punkty
8 27 30 q 15 35 q 38 37 - 45 17 44 17 - - - - - 81
Legenda (od sezonu 1993/1994)
 1   2   3   4–10   11–30   poniżej 30 

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się  –  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon Miejsce
1980/1981 70.
1981/1982 31.
1982/1983 56.
1983/1984 13.
1984/1985 4.
1985/1986 1.
1986/1987 1.
1987/1988 11.
1988/1989 7.
1989/1990 4.
1990/1991 4.
1991/1992 27.
1992/1993 14.
1993/1994 43.

Odznaczenia

Przypisy

  1. Sylwetka Vettoriego na Skokinarciarskie.pl (pol.)
  2. ÖSV: Ernst Vettori folgt Toni Innauer. orf.at. [dostęp 2017-01-19]. (niem.).
  3. Mario Stecher new sports director in Austria. fis-ski.com. [dostęp 2018-04-07]. (ang.).
  4. Skład drużyny: Ernst Vettori, Heinz Kuttin, Günther Stranner i Andreas Felder
  5. Skład drużyny: Heinz Kuttin, Ernst Vettori, Martin Höllwarth i Andreas Felder
  6. Skład drużyny: Armin Kogler, Richard Schallert, Ernst Vettori i Andreas Felder
  7. Skład drużyny: Andreas Felder, Armin Kogler, Günther Stranner i Ernst Vettori
  8. Skład drużyny: Ernst Vettori, Richard Schallert, Franz Neuländtner i Andreas Felder
  9. Skład drużyny: Andreas Felder, Werner Haim, Ernst Vettori i Franz Neuländtner
  10. Skład drużyny: Heinz Kuttin, Ernst Vettori, Stefan Horngacher i Andreas Felder
  11. Skład drużyny: Ernst Vettori, Heinz Kuttin, Stefan Horngacher i Andreas Goldberger
  12. Aufstellung aller seit ca. 1954 verliehenen staatlichen Auszeichnungen im Bereich des Sports (staatliche Auszeichnungen bis 2013). sportministerium.at. s. 66. [dostęp 2014-02-11]. (niem.).

Bibliografia

  • VETTORI Ernst - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2022-08-30]. (ang.).
  • Adam Kwieciński: VETTORI Ernst 1964.06.25 AUT. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2022-08-30].

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się