| |
| |
| książę Saksonii-Weimar (do 1728 ze stryjem Wilhelmem Ernestem) | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| książę Saksonii-Eisenach | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona |
Eleonora Wilhelmina z Anhalt-Köthen |
| Dzieci |
Wilhelm Ernest, Wilhelmina Augusta, Jan Wilhelm, Szarlotta Agnieszka, Joanna Eleonora, Ernestyna Albertyna, Bernardyna Krystyna, Emanuel Fryderyk |
| Żona |
Zofia Szarlotta Albertyna z Brandenburgii-Bayreuth |
| Dzieci |
Karol August, Ernest August II, Ernestyna Augusta, Ernest Adolf |
Ernest August I (ur. 19 kwietnia 1688 w Weimarze, zm. 19 stycznia 1748 tamże[1] lub w Eisenach[2]) – książę Saksonii w księstwie Saksonii-Weimar od 1707 (do 1728 ze stryjem Wilhelmem Ernestem) i w księstwie Saksonii-Eisenach od 1741, pochodzący z dynastii Wettinów.
Ernest August był synem księcia Saksonii-Weimar Jana Ernesta III z rodu Wettinów[1][2] i jego pierwszej żony Zofii Augusty, córki księcia Anhaltu-Zerbst Jana VI. Był najstarszym spośród synów Jana Ernesta żyjących w chwili jego śmierci[1]. Jako piętnastolatek zaczął studia w Halle, w 1705 przeniósł się do Jeny. W 1706 wyruszył w podróż po Europie. W 1707 zmarł jego ojciec, który współrządził księstwem Saksonii-Weimar ze swym bratem Wilhelmem Ernestem. Ernest August powrócił do rodzinnego kraju, gdzie w 1709 został uznany za pełnoletniego i dopuszczony formalnie do współrządów. Jednak jego stryj nie chciał faktycznie podzielić się władzą, co spowodowało długotrwały konflikt pomiędzy książętami, zakończony dopiero w 1723. Zasługą Ernesta Augusta było wprowadzenie w 1725 zasady dziedziczenia księstwa Saksonii-Weimar na zasadzie primogenitury. Stryj zmarł w 1728 i wówczas Ernest August objął rządy w księstwie. W 1741, po śmierci księcia Wilhelma Henryka odziedziczył także księstwo Saksonii-Eisenach[2].
Przejawiał zamiłowanie do splendoru dworskiego oraz spraw wojskowych. W 1730 przeprowadził reformę spraw kościelnych w swym księstwie, a w 1733 spraw szkolnych. Przeprowadzał także zmiany m.in. w wymiarze sprawiedliwości, przemyśle i rolnictwie. Z jego inicjatywy budowano w księstwie pałace. Był zamiłowanym myśliwym, interesował się także alchemią i magią. W 1742 wydał anonimowo pracę o charakterze teozoficznym[2].
Ernest August był dwukrotnie żonaty. 24 stycznia 1716 w Nienburgu poślubił Eleonorę Wilhelminę (1696–1726), córkę Emanuela Lebrechta, księcia Anhalt-Köthen i wdowę po zmarłym w 1714 Fryderyku Hermanie z rodziny książąt Saksonii-Merseburga. Para miała ośmioro dzieci:
Pierwsza żona zmarła 30 sierpnia 1726. 7 kwietnia 1734 w Bayreuth Ernest August ożenił się z Zofią Szarlottą Albertyną (1713–1747), córką Jerzego Fryderyka, margrabiego Brandenburgii-Bayreuth. Z tego małżeństwa pochodziło czworo dzieci:
Druga żona zmarła rok przed śmiercią księcia, 2 marca 1747[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
