ResponseEve, a responsive template by SiGa

Enda Kenny

Data i miejsce urodzenia	24 kwietnia 1951 Castlebar
Taoiseach
Okres	od 9 marca 2011 do 14 czerwca 2017
Przynależność polityczna	Fine Gael
Poprzednik	Brian Cowen
Następca	Leo Varadkar
Lider Fine Gael
Okres	od 5 czerwca 2002 do 18 maja 2017
Przynależność polityczna	Fine Gael
Poprzednik	Michael Noonan
Następca	Leo Varadkar
Multimedia w Wikimedia Commons

Enda Kenny, irl. Éanna Ó Cionaoith (ur. 24 kwietnia 1951^[1] w Castlebar w hrabstwie Mayo) – irlandzki polityk i nauczyciel, długoletni Teachta Dála, w latach 2002–2017 lider Fine Gael, od 2011 do 2017 premier Irlandii (taoiseach).

Życiorys

Kształcił się w St Patrick’s College w Dublinie oraz na University College Galway^[2]. Przez cztery lata pracował jako nauczyciel w szkole podstawowej^[2][3].

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach centroprawicowej partii Fine Gael. W 1975 wystartował w wyborach uzupełniających do Dáil Éireann rozpisanych po śmierci jego ojca Henry’ego Kenny’ego^[2]. Uzyskał wówczas mandat poselski z okręgu Mayo West. Skutecznie ubiegał się o reelekcję w kolejnych wyborach parlamentarnych w 1977, 1981, lutym 1982, listopadzie 1982, 1987, 1989, 1992, 1997, 2002, 2007, 2011 i 2016^[4][1].

Od lutego 1985 do marca 1987 zajmował stanowisko ministra stanu w departamencie edukacji oraz departamencie pracy. W latach 1992–1992 pełnił funkcję whipa Fine Gael. Od 15 grudnia 1994 do 26 czerwca 1997 był ministrem turystyki i handlu w rządzie Johna Brutona^[1]. W 1996, podczas irlandzkiego przewodnictwa w Unii Europejskiej, kierował unijną Radą Ministrów Handlu. W 2001 ubiegał się o przywództwo w Fine Gael, jednak przegrał z Michaelem Noonanem. Ten ostatni podał się jednak do dymisji w 2002 po przegranej FG w wyborach parlamentarnych (wiążącej się z utratą 23 miejsc w Dáil Éireann)^[2]. 5 czerwca 2002 Enda Kenny został jego następcą, liderem partii i liderem opozycji w parlamencie^[1]. W wyborach parlamentarnych w 2007 Fine Gael pod jego przywództwem zdobyła 51 mandatów (wzrost o 20 miejsc), pozostając jednakże nadal w opozycji^[5].

W wyborach parlamentarnych w 2011 Fine Gael odniosła zwycięstwo, zdobywając 76 mandatów^[6]. Nie uzyskawszy większości miejsc w 166-osobowym parlamencie zawiązała koalicję rządową z Partią Pracy, która uzyskała 37 mandatów^[7]. 9 marca 2011 Enda Kenny objął urząd premiera Irlandii^[8].

W wyborach parlamentarnych w 2016 kierowane przez niego ugrupowanie ponownie wywalczyło najwięcej mandatów, jednak ich liczba zmniejszyła się do 50. 10 marca 2016 złożył wobec prezydenta Michaela D. Higginsa dymisję, pozostając na dotychczasowym urzędzie^[9]. Od końca lutego do końca kwietnia 2016 toczyły się negocjacje nad uzyskaniem większości w parlamencie, pierwsze głosowania w Dáil Éireann nie doprowadziły do reelekcji Endy Kenny’ego. 29 kwietnia 2016 doszło do porozumienia, w ramach którego Fianna Fáil zadeklarowała wsparcie dla mniejszościowego gabinetu Fine Gael^[10].

6 maja 2016 za jego wyborem na urząd premiera zagłosowało 50 posłów FG i 9 niezależnych (m.in. z ugrupowania Independent Alliance), przeciw było 49 deputowanych, zaś pozostali (w tym posłowie Fianna Fáil) nie wzięli udziału w głosowaniu, umożliwiając liderowi Fine Gael ponowny wybór na urząd premiera^[11]. W swoim drugim gabinecie przejął również kierownictwo resortu obrony^[12].

17 maja 2017 zrezygnował w przywództwa w Fine Gael z początkiem następnego dnia^[13]. 13 czerwca 2017 złożył rezygnację ze stanowiska taoiseacha^[14]. Następnego dnia nowym premierem został Leo Varadkar.

Życie prywatne

Enda Kenny jest żonaty z Fionnualą O’Kelly, pracującą w przeszłości w służbach prasowych Fianna Fáil^[15]. Mają troje dzieci.

Przypisy