Emilio De Bono (ur. 19 marca 1866 w Cassano d’Adda , zm. 11 stycznia 1944 w Weronie ) – włoski marszałek , faszysta .
Uczestnik I wojny światowej (od 1916 - generał), współorganizator partii faszystowskiej a także uczestnik marszu na Rzym (był jednym z kwadrumwirów). Członek Wielkiej Rady Faszystowskiej . W latach 1925-1929 gubernator Trypolitanii . W latach 1929-1935 minister do spraw kolonii Królestwa Włoch . 1932-1933 opracowywał plan podboju Etiopii . Od 1935 marszałek , w tymże roku przez kilka miesięcy piastował stanowisko gubernatora Erytrei . Poparł odsunięcie Benita Mussoliniego od władzy w lipcu 1943. Po uwolnieniu Mussoliniego i jego powrocie do władzy został oskarżony o zdradę, osądzony w procesie pokazowym i rozstrzelany [1] [2] [3] .
Odznaczenia
Został odznaczony następującymi odznaczeniami[4] :
Krzyż Wielki Orderu Wojskowego Włoch (1936)
Wielki Oficer Orderu Wojskowego Włoch (1928)
Komandor Orderu Wojskowego Włoch (1918)
Kawaler Orderu Wojskowego Włoch (1913)
Przypisy
↑ Stanisław S. Żerko Stanisław S. , Biograficzny leksykon II wojny światowej , Poznań: Wydawnictwo Nauka i Innowacje, 2014, s. 101, ISBN 978-83-63795-77-1 .
↑ De Bono Emilio , [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2020-10-18] .
↑ Emilio De Bono , [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang. ) .
↑ Le onorificenze della Repubblica Italiana [online], www.quirinale.it [dostęp 2022-11-07] .
Pierwsi Marszałkowie Imperium
Marszałkowie
Marszałkowie lotnictwa
Wielcy admirałowie
Rząd Benito Mussoliniego (1922–1943)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
Dino Grandi (PNF)
Galeazzo Ciano (PNF)
Gino Sarrocchi (PNF)
Giovanni Giurati (PNF)
Michele Bianchi (PNF)
Araldo di Crollalanza (PNF)
Luigi Razza (PNF)
Giuseppe Cobolli Gigli (PNF)
Adelchi Serena (PNF)
Giuseppe Gorla (PNF)
Zenone Benini (PNF)
Alfredo Rocco (PNF)
Antonino Di Giorgio (PNF)
Pietro Gazzera (PNF)
Giuseppe Sirianni (PNF)
Alessandro Casati (PNF)
Pietro Fedele (PNF)
Giuseppe Belluzzo (PNF)
Pietro Lanza di Scalea (PNF)
Emilio De Bono (PNF)
Alessandro Lessona (PNF)
Giuseppe Volpi (PNF)
Antonio Mosconi (PNF)
Guido Jung (PNF)
Paolo Thaon di Revel (PNF)
Costanzo Ciano (PNF)
Orso Mario Corbino (PLI)
Cesare Nava (PNF)
Alessandro Martelli (PNF)
Costanzo Ciano (PNF)
Umberto Puppini (PNF)
Antonio Stefano Benni (PNF)
Giovanni Host-Venturi (PNF)
Vittorio Cini (PNF)
Giuseppe Peverelli (PNF)
Italo Balbo (PNF)
Giuseppe Bottai (PNF)
Ferruccio Lantini (PNF)
Renato Ricci (PNF)
Carlo Tiengo (PNF)
Tullio Cianetti (PNF)
Giacomo Acerbo (PNF)
Edmondo Rossoni (PNF)
Giuseppe Tassinari (PNF)
Carlo Pareschi (PNF)
Balbino Giuliano (PNF)
Francesco Ercole (PNF)
Cesare Maria De Vecchi (PNF)
Carlo Alberto Biggini (PNF)
Pietro De Francisci (PNF)
Arrigo Solmi (PNF)
Dino Grandi (PNF)
Alfredo De Marsico (PNF)
Dino Alfieri (PNF)
Alessandro Lessona (PNF)
Attilio Teruzzi (PNF)
Alessandro Pavolini (PNF)
Gaetano Polverelli (PNF)
Achille Starace (PNF)
Ettore Muti (PNF)
Aldo Vidussoni (PNF)
Carlo Scorza (PNF)
Felice Guarnieri (PNF)
Raffaello Riccardi (PNF)
Oreste Bonomi (PNF)
Carlo Favagrossa (PNF)
Costanzo Ciano (PNF)
Giovanni Giurati (PNF)
(a) Jako premier w latach 1922-1929, 1922-1924, 1925-1929, 1926-1943, 1932-1936, 1933-1943 i 1943 pełnił jednocześnie urzędy ministra spraw zagranicznych, ministra wojny oraz ministra spraw wewnętrznych