Krajobraz góry Emei
i Wielki Budda z Leshan[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Chiny

Typ

mieszany

Spełniane kryterium

IV, VI, X

Numer ref.

779

Region[b]

Azja i Pacyfik

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1996
na 20. sesji

  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO
Emei Shan
峨眉山
ilustracja
Państwo

 Chiny

Położenie

Leshan

Wysokość

3099 m n.p.m.

Położenie na mapie Wyżyny Tybetańskiej
Mapa konturowa Wyżyny Tybetańskiej, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Emei Shan”
Położenie na mapie Azji
Mapa konturowa Azji, blisko centrum na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Emei Shan”
Ziemia29°31′11″N 103°19′57″E/29,519722 103,332500
Multimedia w Wikimedia Commons

Emei Shan (chiń. 峨眉山, pinyin: Éméi Shān) – masyw górski w Chinach, w prowincji Syczuan, jedna z czterech chińskich świętych gór buddyzmu. Wznosi się na wysokość 3099 m. W 1996 roku wraz z rzeźbą Wielkiego Buddy z Leshan została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Wierzchołek Emei Shan często góruje ponad warstwą chmur, zalegających w niższych partiach góry ze względu na panujący tam wilgotny klimat.

Klasztory buddyjskie

W pobliżu szczytu góry wzniesiono około siedemdziesięciu klasztorów buddyjskich, w większości pochodzących z czasów dynastii Ming i Qing. Do najważniejszych świątyń na Emei Shan zaliczają się:

  • Baoguo si (报国寺, Klasztor Proklamowania Państwa), wzniesiony w XVI wieku, następnie rozbudowany w kolejnym stuleciu za panowania cesarza Kangxi. Kryje m.in. rzeźbę porcelanowego Buddy o wysokości 3,5 m, wykonaną w 1415 roku. Na terenie klasztoru działa także niewielkie muzeum.
  • Fuhu si (伏虎寺, Klasztor Przyczajonego Tygrysa) – otoczony zielenią klasztor z 7-metrową miedzianą pagodą, pokrytą buddyjskimi rysunkami i tekstami.
  • Wannan si (万年寺, Świątynia 10 000 lat) – najstarszy klasztor na Emei Shan (zrekonstruowany w IX wieku), poświęcony opiekunowi góry bodhisattwie Samantabhadrze (Puxian). Wewnątrz znajduje się jego 8,5-metrowy posąg z bogatego w miedź brązu z końca XI wieku. Na tyłach świątyni zlokalizowano cmentarz.
  • Qingyin Ge (清音阁, Pawilon Nieskazitelnego Dźwięku) – świątynia nad brzegiem rwącego potoku, składająca się z kilku pawilonów. Nazwa pochodzi od szumu wody.
  • Jinding si (金顶寺, Świątynia Złocistego Szczytu) – świątynia na wysokości 3077 m n.p.m. Jej nazwa pochodzi od połysku brązu, którym niegdyś pokryty był jej dach. Obecny gmach świątyni powstał w wyniku całkowitej odbudowy po pożarze. Świątynia pokryta jest kafelkami i otoczona balustradami z białego marmuru.

Galeria

  • Baoguo Si
    Baoguo Si
  • Fuhu Si
    Fuhu Si
  • Posąg Puxiana
    Posąg Puxiana

Bibliografia

  • Praktyczny przewodnik:Chiny. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2001, s. 739-740.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się