Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
lekarz dermatolog |
Emanuel Sonenberg (ur. 5 sierpnia 1863 w Inowłodzu, zm. 20 lipca 1939 w Łodzi) – polski lekarz dermatolog, lekarz naczelny i ordynator łódzkich szpitali, społecznik, działacz łódzkich samorządów lekarskich; patron szpitala na Stokach w Łodzi, przy ul. Pieniny 30.
Syn Adolfa i Emilii z Birencweigów.
Po ukończeniu II Gimnazjum w Warszawie i uzyskaniu matury w 1885 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1891 uzyskał dyplom lekarza.
Przez rok był asystentem w szpitalu Starozakonnych „Na Czystem" w Warszawie, po czym osiadł w Zgierzu, gdzie praktykował do 1895.
W latach 1895-1911 odbywał za granicą liczne praktyki specjalistyczne w zakresie chorób skórnych i wenerycznych pod kierunkiem znanych klinicystów: Kaposiego, Neumanna, Langa, Elermanna i Grunfelda (Wiedeń 1895-1897), Maxa Josepha, Lassara, Lessera i Laspara (Berlin 1902), Unna (Hamburg 1906), Gauchera, Albaracza, Hallopeau'a i Brocqa (Paryż 1907,1910), Łukasiewicza i Kubery (Lwów 1911).
Od 1897 pracował w Łodzi jako specjalista chorób skórnych i wenerycznych. W 1914 został ordynatorem chojeńskiego szpitala dla kobiet zawodowo trudniących się nierządem. Od 1915 do października 1937 był lekarzem naczelnym i ordynatorem szpitala św. Aleksandra w Łodzi (przy ul. Placowej 14), zaś po jego likwidacji ordynatorem szpitala św. Antoniego.
Działał w łódzkim samorządzie lekarskim:
Przez wojewodę łódzkiego został odznaczony Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę, nadanym 18 XI 1938.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.