| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 października 1844 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 września 1905 |
| Narodowość |
polska |
| Tytuł naukowy |
profesor zwyczajny |
| Odznaczenia | |
| |
Edward Sas-Korczyński (ur. 5 października 1844 w Dobromilu, zm. 23 września 1905 w Krakowie) – polski lekarz internista, poseł-wirylista do Sejmu Krajowego Galicji VI kadencji.
W 1868 uzyskał w Krakowie stopień doktora. Początkowo praktykował w Dębicy. Następnie został asystentem w klinice chorób wewnętrznych w Krakowie. W 1871 został prymariuszem oddziału wewnętrznego w Szpitalu św. Łazarza w Krakowie. Od 1874 profesor zwyczajny patologii i terapii szczegółowej na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz dyrektor kliniki chorób wewnętrznych. Od 1889 do 1890 był rektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Wykonywał prace z dziedziny kardiologii, gastrologii, reumatologii. Był twórcą tak zwanej „krakowskiej szkoły chorób żołądka.”[potrzebny przypis] Wraz z Antonim Gluzińskim i Walerym Jaworskim opracował nowe metody badania przewodu pokarmowego. Uważany za twórcę wielu nowych pojęć z patologii i diagnostyki tych chorób. Jako pierwszy w Polsce wprowadził oddzielne wykłady z balneologii. W latach 1873–1880 był redaktorem „Przeglądu Lekarskiego”. W 1875 założył w Krakowie Stowarzyszenie Wydawnictw Dzieł Lekarskich. Był autorem licznych podręczników i monografii z zakresu chorób wewnętrznych.
Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera T, rząd płn.)[1].
W 1908 sekcja Towarzystwa Lekarzy Galicyjskich w Sanoku postanowiła uczcić pamięć prof. Edward Korczyńskiego poprzez ufundowanie tablicy honorującej jego osoby do kościoła w Dobromilu i podjęła zbiórkę środków na ten cel[2], trwającą w 1909[3].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
