Gatunek |
obyczajowy, komedia |
---|---|
Data premiery | |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
45 min |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Janusz Kondratiuk |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy |
Jolanta Komorowska |
Montaż |
Lidia Pacewicz |
Produkcja |
Dziewczyny do wzięcia – polska komedia z 1972 roku w reżyserii Janusza Kondratiuka. Film czarno-biały.
Film opowiada o jednodniowej przygodzie prowincjonalnych młodych dziewcząt pragnących przerwać monotonię życia na wsi. Trzy panny z podwarszawskiej miejscowości przybywają do stolicy, aby zaznać odrobinę wielkomiejskiego blichtru, z nadzieją na rozrywkę, poznanie chłopaka, a w perspektywie – może i trwały związek. Wpadają w oko dwóm mężczyznom, równie skrępowanym jak one same. Gdy wydaje się, że przyjdzie zakończyć dobrze rozpoczęty wieczór, sytuację i męski honor podrywaczy ratuje ich znajomy, kelner-światowiec, który udostępnia całej piątce klucze od własnego mieszkania, a po pracy dołącza do nich. Dziewczyny dobierają się w pary z poznanymi mężczyznami i spędzają wieczór, a w drodze powrotnej do domu pociągiem snują plany na przyszłość.
Jako plenery posłużyły m.in.: dworzec kolejowy Warszawa Śródmieście, Pałac Kultury i Nauki, dawna kawiarnia „Hortex” przy ul. Świętokrzyskiej.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.