Dynastia teodozjańska – dynastia panująca w Cesarstwie Bizantyńskim w latach 379–457 i w zachodniej części cesarstwa rzymskiego do roku 455. Założycielem dynastii był Teodozjusz I Wielki. Był on synem wybitnego wodza z Hiszpanii straconego w niejasnych okolicznościach w 376 roku, został cesarzem w wyniku śmierci swego poprzednika, Walensa, w bitwie pod Adrianopolem w 378 roku podczas wojny ze zbuntowanymi Gotami w Tracji. Gracjan, cesarz Zachodu, mianował w 379 roku Teodozjusza augustem Wschodu. Z panowanie tej dynastii łączy się ostateczny podział cesarstwa rzymskiego na zachodnie i wschodnie (bizantyńskie) w roku 395.
na Zachodzie:
na Wschodzie:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.