Miasto położone jest na przesmyku między Jeziorem Dolskim Wielkim a Jeziorem Dolskim Małym, przy drodze wojewódzkiej nr 434. Jest tu prawdziwa mozaika form terenowych ukształtowanych przez lodowiec, ozdobiona jeziorami zgrupowanymi wokół miasteczka (lasy i jeziora zajmują aż 2950 ha powierzchni całej gminy). O atrakcyjności tych terenów decyduje też klimat (miejscami zbliżony do klimatu rabczańskiego) oraz udokumentowane złoża torfu – borowin o znaczeniu leczniczym[3].
Miejscowość ma metrykę średniowieczną i jest notowana od XII wieku. Po raz pierwszy w 1136 jako Dolzco, 1293 Dolszko, 1310 Dolsko, 1350 Dolsk, 1359 locare civitatem Dolsco, 1513 Dolssko, 1514 Dulsko, 1619 Dulsko, 1802-03 Doltzig, 1846 Dolsk, 1881 Dolzig[6][7][8].
Nazwa miejscowości pochodzi od wyrażenia przymiotnikowegodolski oznaczającego znajdujący się w dole. Pochodzi z języka prasłowiańskiego*dolьskъ odnoszącego się do położenia w dole lub dolinie z dodaniem sufiksu-sko, -sk[7].
Historia
Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z okresu kultury łużyckiej. Znaleziono brązowe ozdoby z tego okresu oraz cmentarzysko. Na półwyspie Jeziora Dolskie Małe znajdowało się grodzisko, które istniało do XVIII wieku. Osada targowa znajdowała się tu już na przełomie XI i XII wieku. Powstała ona na szlaku handlowym z Poznania na Śląsk.
Pierwsze informacje o miejscowości zamieszczone zostały w 1136 w tzw. Bulli gnieźnieńskiejpapieża Innocentego II, gdzie wymieniana jest jako własność biskupów gnieźnieńskich. Dokument zawarty jest w Kodeksie dyplomatycznym Wielkopolski[6][7]. W latach 1231–1797 miasto wraz z majątkami klucza dolskiego był własnością biskupów poznańskich. W 1359 Dolsk otrzymał prawa miejskie w przywileju Kazimierza Wielkiego, w którym król polski zezwolił biskupowi poznańskiemu na założenie miasta na prawie średzkim we wsi Dolsk ustanawiając targ co środę oraz nadając immunitet ekonomiczny i sąd[6].
22 kwietnia 1866 powstało tu pierwsze w Wielkopolscekółko rolnicze (Dolskie Kółko Włościańsko-Rolnicze). Inicjatorami jego założenia byli: Dionizy Stasiak z Księginek, Antoni Banaszak ze Studzianny, ks. Jan Wiśniewski z Międzychodu, Konstanty Sczaniecki, także z Międzychodu i Julian Bukowiecki z Mszczyczyna. Statut podpisało łącznie 19 osób[10].
Miasto wymienione zostało w powiecie śremskim w XIX-wiecznym Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. W 1881 w miejscowości było 145 domów zamieszkanych przez 1644 mieszkańców w tym 1444 katolików, 120 ewangelików oraz 80 wyznawców judaizmu. W miejscowości znajdował urząd pocztowy trzeciej klasy, gościniec, stacja kolei żelaznej oraz elementarna szkoła kilkuklasowa. Słownik wymienia również w mieście 308 analfabetów. W mieście działało towarzystwo pożyczkowe, kółko włościańskie. Mieszkańcy trudnili się przeważnie rolnictwem, rybołówstwem oraz wyrobem płótna i garncarstwem. W okolicy funkcjonowały również trzy gorzelnie[8].
Podczas Powstania Wielkopolskiego utworzono w mieście kompanię pod dowództwem por. Tomasza Paula, która wchodziła w skład batalionu śremskiego i walczyła pod Rawiczem i Zbąszyniem.
II wojna światowa
Podczas masowych egzekucji II wojny światowej, rozstrzelano 10 mieszkańców Dolska i okolic. Armia Czerwona wkroczyła do miasta 21 stycznia 1945.
Rynek i założenie urbanistyczne. Rynek obecnie nazywany placem Wyzwolenia to regularny plac rozplanowany po założeniu miasta w 1359. Przez plac przebiega droga ze Śremu do Gostynia. W centrum rynku znajduje się pomnik Bohaterów Ziemi Dolskiej z 1978 oraz figura św. Nepomucena z 1880, pierzejami rynku są piętrowe kamieniczki z XIX wieku, najstarszą z nich jest barokowy budynek nr 23 z połowy XVIII wieku. Dawniej na środku rynku stał ratusz, który został zniszczony w XIX wieku.
Kościół parafialnypw. św. Michała Archanioła. Późnogotycki kościół wzniesiony został ok. 1460, ufundowany był przez bp. Andrzeja z Bnina. Jest to trójnawowa budowla halowa zwieńczona sklepieniem gwiaździstym. Do wyposażenia świątyni należy renesansowyołtarz główny z obrazem Koronacja Matki Boskiej z 1627, obraz patrona kościoła w zwieńczeniu ołtarza, dwie późnogotyckie stalle w prezbiterium, w zakrystii późnogotycki lawaterz z inicjałami i herbem Łodzia bp. Andrzeja Opalińskiego. Na ścianie północnej widnieje obraz Złożenie do grobu z 1855. Budynek otoczony jest murem z barokową bramą, gruntownie odrestaurowany po pożarze w 1790, obok niego zbudowana dzwonnica z końca XVIII wieku z dzwonami z 1680 i 1777.
Plebania z połowy XVIII wieku, z dachem mansardowym z lukarnami. Wewnątrz polichromie ze scenkami rodzajowymi. Przed nią stoi kapliczka z figurą Serca Jezusowego oraz tablica założycieli kółka rolniczego z 1926, zrekonstruowana w 1996.
Kościół Świętego Wawrzyńca barokowy z 1685. Do wyposażenia należy obraz św. Wawrzyńca z XVII wieku. Drewniana wieża runęła w 1983 podczas burzy. Odpust w kościele odbywa się 10 sierpnia każdego roku.
Kościół Świętego Ducha z 1618, drewniany, zbudowany na planie kwadratu z wielobocznie zamkniętym prezbiterium, konstrukcji szachulcowej. Do wyposażenia świątyni należą gotyckie profilowane otwory drzwiowe, zamknięte łukiem w ośli grzbiet i łukiem podkowiastym. W ołtarzu głównym znajduje się płaskorzeźba ze sceną koronacji Najświętszej Maryi Panny oraz rzeźby św. Jana Ewangelisty i św. Mateusza. W lewym ołtarzu bocznym widnieje obraz św. Walentego, a w prawym dwie kwatery tryptyku oraz obraz z Pietą.
Dom przy ul. Rynek 23 z połowy XVIII wieku.
Willa „Azaria” przy ul. Śremskie Przedmieście 23 z 1903.
Park dworski w folwarku Podrzekta z końca XIX wieku.
Inne obiekty
Ratusz z wieżą z 1981, projektu Jana Kasińskiego. Powstał poprzez przebudowę trzech kamienic, mieści się w nim Urząd Miasta i Gminy, a także biblioteka z Izbą Regionalną.
Dwór secesyjny z 1909 w dawnym folwarku Podrzekta.
Oficyna dawnego dworu biskupiego z ok. 1760, który mieści ona Szkołę Podstawową im. Janusza Kusocińskiego.
Przy placu Wyzwolenia znajduje się przystanek PKS, autobusami można dojechać m.in. do: Śremu, Poznania, Gostynia, czy Mszczyczyna.
Kultura i sport
W Dolsku działają następujące ośrodki sportowe:
Ośrodek Sportowo-Rekreacyjny – ul. Podrzekta, 2 km od centrum miasteczka, niewielka przystań żeglarska, plaża, kąpielisko strzeżone przez Ratowników WOPR (Drużyna WOPR przy Miejsko-Gminnym Ośrodku Sportu i Rekreacji w Dolsku) wygrodzone pomostami, domki letniskowe, pole namiotowe, wypożyczalnia sprzętu pływającego, kawiarnia, punkt gastronomiczny, sklep, świetlica, boisko do siatkówki.
Miejsko-Gminny Ośrodek Sportu i Rekreacji – ul. Kościańska 8a, na północnym brzegu Jeziora Dolskiego Wielkiego, pełnowymiarowa sala sportowa, korty tenisowe, kompleks boisk do gier zespołowych, punkt gastronomiczny, plaża, Miejskie kąpielisko także strzeżone przez Drużynę Ratowników WOPR wygrodzone pomostami, pole namiotowe, zaplecze kuchenne, sala wykładowa[13].
Instytucja kulturalną miasta jest Izba Regionalna, która mieści się w siedzibie ratusza. Znajdują się w niej zabytki kultury materialnej regionu, pamiątki związane z historią Dolska i okolic, materiały związane z powstaniem wielkopolskim, II wojną światową, galeria artystów amatorów (hafty, malarstwo, koszykarstwo, rzeźba), zbiór zabawek dziecięcych, mundurów, dokumentów, zbiorów archeologicznych[14].
↑ abDolsk w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12](pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
↑Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 245.
↑ abcdDolsk. W: Zbigniew Szmidt: Atrakcje turystyczne ziemi śremskiej. Śrem: Śremski Ośrodek Wspierania Małej Przedsiębiorczości, 2001, s. 25–29. ISBN 83-910942-7-8.
↑Ludność w gminach. Stan w dniu 31 marca 2011 r. – wyniki spisu ludności i mieszkań 2011 r.. GUS. [dostęp 2012-08-07]. (pol.).
↑Bank Danych Regionalnych – Strona główna. GUS. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
↑ abSłownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich t. II, hasło „Dolsk”. nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1881. s. 103. [dostęp 2019-05-25].
↑Kodex dyplomatyczny Wielkiej Polski; Codex diplomaticus Majoris Poloniae zawierający bulle papieżów, nadania książąt, przywileje miast, klasztorów i wsi, wraz z innemi podobnéj treści dyplomatami, tyczącemi się historyi téj prowincyi od roku 1136 do roku 1597; zebrany z materyałow przez Kaźmierza Raczyńskiego byłego Generała W. Polskiego i Marszałka nadwornego koronnego przysposobionych; wydany przez Edwarda Raczyńskiego, Poznań 1840, s. 181.
↑Zbigniew Szmidt, Spacer po... Dolsku, Unia Gospodarcza Regionu Śremskiego, Śrem, 2011, s. 6.
↑ abZbigniew Szmidt: Powiat Śremski, przewodnik turystyczny. Śrem: Unia Gospodarcza Regionu Śremskiego – ŚOWMP, 2010, s. 25–29.
↑Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2015-09-21].
↑Ośrodki wypoczynkowe i rekreacyjne. W: Zbigniew Szmidt: Atrakcje turystyczne ziemi śremskiej. Śrem: Śremski Ośrodek Wspierania Małej Przedsiębiorczości, 2001, s. 44–45. ISBN 83-910942-7-8.
↑ abInformacje praktyczne. W: Zbigniew Szmidt: Atrakcje turystyczne ziemi śremskiej. Śrem: Śremski Ośrodek Wspierania Małej Przedsiębiorczości, 2001, s. 48–50. ISBN 83-910942-7-8.
Bibliografia
Stefan Chmielewski: Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu, zesz. 3 (Dębowa Łęka – Gorzyca), hasło „Dolsk”. Wrocław: Ossolineum, 1986.
Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe Polski, t. II C-D, hasło „Dolsk (2)”. Kraków: Polska Akademia Nauk, Instytut Języka polskiego, 1997, s. 394. ISBN 83-85579-64-8.
Linki zewnętrzne
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Dolsk