Katedra Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba |
Radom |
Data powołania |
25 marca 1992 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Metropolia | |
Biskup diecezjalny | |
Biskup pomocniczy | |
Biskup senior | |
Dane statystyczne (2021[1]) | |
Liczba wiernych |
836 036 |
Liczba kapłanów • w tym diecezjalnych • w tym zakonnych |
814 |
Liczba osób zakonnych |
270 |
Liczba dekanatów |
29 |
Liczba parafii |
301, kościoły rektoralne – 3 (niektóre z kaplicami) |
Powierzchnia |
8000 km² |
Diecezja radomska na mapie polski z podziałem na diecezje | |
Strona internetowa |
Diecezja radomska (łac. Dioecesis Radomiensis) – jedna z 3 diecezji rzymskokatolickich w metropolii częstochowskiej w Polsce. Wydzielona została z części dotychczasowej diecezji sandomiersko-radomskiej i ustanowiona 25 marca 1992 przez św. Jana Pawła II bullą Totus Tuus Poloniae Populus (z łac. „Cały Twój lud w Polsce”).
Diecezja radomska należy do grupy diecezji utworzonych w ramach reorganizacji podziału administracyjnego Kościoła katolickiego w Polsce w 1992 roku. Historia chrześcijaństwa na ziemiach obecnie przynależących do diecezji sięga początków państwa polskiego. Pierwszym kościołem zbudowanym w Radomiu była świątynia pw. św. Piotra znajdująca się na terenie grodziska Piotrówka (Stary Radom). Była to budowla drewniana wzniesiona w XII lub XIII wieku (pierwsza wzmianka pochodzi z 1222 roku). W 1216 roku postawiono kościół pw. św. Wacława dzięki fundacji Leszka Białego lub Bolesława Wstydliwego, początkowo drewniany, od XIV wieku murowany. Przy kościele utworzono parafię staroradomską[6].
Na przestrzeni wieków obszar dzisiejszej diecezji radomskiej należał do archidiecezji gnieźnieńskiej, diecezji poznańskiej i krakowskiej, w ramach których funkcjonowały archidiakonaty kurzelowski, łęczycki, łowicki, warszawski oraz radomski. W 1805 roku utworzono diecezję kielecką. W 1818 roku dokonano kolejnych zmian, w ramach których powstała diecezja sandomierska. Naturalną granicą od północy stanowiła rzeka Pilica, od wschodu zaś Wisła. W 1981 roku bp Edward Materski przeniósł swoją siedzibę do z Sandomierza do Radomia, a kościół pw. Opieki NMP decyzją papieża św. Jana Pawła II został ustanowiony konkatedrą. Od tej pory diecezja nosiła nazwę sandomiersko-radomską. W 1991 roku z wizytą apostolską przebywał w Radomiu św. Jan Paweł II. Rok później powołano do istnienia diecezję radomską, oddzielając północną część diecezji sandomierskiej. Pierwszym biskupem został mianowany bp Edward Materski (dotychczasowy ordynariusz sandomiersko-radomski), a jego biskupami pomocniczymi: bp Adam Odzimek i bp Stefan Siczek. Diecezja została włączona do metropolii częstochowskiej. Patronem diecezji został św. Kazimierz, natomiast dotychczasowa konkatedra w Radomiu stała się katedrą. Nowa diecezja obejmowała obszar ok 8 tys. km², na którym funkcjonowało 299 parafii[7].
Obecne diecezja składa się z następujących dekanatów:
dekanat | liczba
parafii | |
---|---|---|
1 | czarnecki | 8 |
2 | czarnoleski | 11 |
3 | drzewicki | 11 |
4 | głowaczowski | 8 |
5 | iłżecki | 10 |
6 | jedliński | 12 |
7 | konecki | 11 |
8 | kozienicki | 9 |
9 | lipski | 10 |
10 | opoczyński | 11 |
11 | pionkowski | 7 |
12 | przedborski | 8 |
13 | przysuski | 10 |
14 | przytycki | 10 |
15 | Radom-Centrum | 8 |
16 | Radom-Południe | 13 |
17 | Radom-Północ | 11 |
18 | Radom-Wschód | 12 |
19 | Radom-Zachód | 12 |
20 | radoszycki | 11 |
21 | sienneński | 10 |
22 | skarżyski | 14 |
23 | Starachowice-Południe | 12 |
24 | Starachowice-Północ | 10 |
25 | szydłowiecki | 12 |
26 | tomaszowski | 9 |
27 | wierzbicki | 10 |
28 | zwoleński | 11 |
29 | żarnowski | 10 |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.