δ Cru | |||||||||||||||||||||
Położenie w gwiazdozbiorze | |||||||||||||||||||||
Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||||||||
Gwiazdozbiór | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rektascensja |
12h 15m 08,719s[1] | ||||||||||||||||||||
Deklinacja |
−58° 44′ 56,15″[1] | ||||||||||||||||||||
Paralaksa (π) | |||||||||||||||||||||
Odległość | |||||||||||||||||||||
Wielkość obserwowana | |||||||||||||||||||||
Ruch własny (RA) | |||||||||||||||||||||
Ruch własny (DEC) |
−10,36 ± 0,12 mas/rok[1] | ||||||||||||||||||||
Prędkość radialna |
22,2 ± 2,0 km/s[1] | ||||||||||||||||||||
Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||||||||
Rodzaj gwiazdy | |||||||||||||||||||||
Typ widmowy |
B2 IV[1] | ||||||||||||||||||||
Masa | |||||||||||||||||||||
Promień | |||||||||||||||||||||
Wielkość absolutna | |||||||||||||||||||||
Jasność | |||||||||||||||||||||
Okres obrotu |
<1,3 d[2] | ||||||||||||||||||||
Prędkość obrotu |
194 km/s[2] | ||||||||||||||||||||
Temperatura |
22 550 K[2] | ||||||||||||||||||||
Charakterystyka orbitalna | |||||||||||||||||||||
Krąży wokół | |||||||||||||||||||||
Półoś wielka |
6521[4] pc | ||||||||||||||||||||
Mimośród |
0,1411[4] | ||||||||||||||||||||
Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||||||||
|
Delta Crucis (Imai, δ Cru) – gwiazda w gwiazdozbiorze Krzyża Południa, znajdująca się w odległości około 281 lat świetlnych od Słońca.
Gwiazda ma nazwę własną Imai, którą nadał jej lud Mursi z Etiopii. Wiąże się ona z kalendarzem astronomicznym tej grupy etnicznej, pomagającym w określeniu czasu wystąpienia zjawisk w przyrodzie. Co roku kiedy ta gwiazda znika z wieczornego nieba (w końcu sierpnia), rzeka Omo wzbiera na tyle, że kładzie trawy imai rosnące na jej brzegach, a potem opada[5][6]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2018 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Imai na określenie Delta Crucis[5].
Jest to czwarta co do jasności gwiazda konstelacji. Podobnie jak Acrux i Mimosa, Delta Crucis jest gwiazdą typu widmowego B; choć te trzy gwiazdy nie są związane grawitacyjnie, łączy je pochodzenie. Jest to podolbrzym, który zakończył syntezę wodoru w hel w jądrze i zamienia się w olbrzyma. Jego jasność jest 5600 razy większa niż jasność Słońca, przy czym dużą część promieniowania gwiazda ta emituje w zakresie ultrafioletu. Delta Crucis wykazuje się kilkuprocentowymi zmianami jasności z okresem 3,7 h. W związku z silnym wiatrem gwiazdowym Delta Crucis traci materię w tempie około 1000 razy większym niż Słońce. W przyszłości gwiazda ta odrzuci zewnętrzne powłoki i stanie się białym karłem, podobnym do Syriusza B[2].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.