| Imię i nazwisko |
David Samuel McWilliams |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 lipca 1945 |
| Data i miejsce śmierci |
8 stycznia 2002 |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
1965 – lata 80. |
| Wydawnictwo |
Major Minor Records, Dawn Records, Kapp Records |
| Strona internetowa | |
David McWilliams (ur. 4 lipca 1945 w Belfaście, zm. 8 stycznia 2002 w Ballycastle) – brytyjski (północnoirlandzki) piosenkarz, gitarzysta, kompozytor i autor tekstów. Najbardziej znany z przeboju „Days of Pearly Spencer” (1967).
David McWilliams urodził się w Belfaście w dzielnicy Cregagh jako dziecko Sama i Molly McWilliamsów. Kiedy miał trzy lata, rodzina przeprowadziła się do Ballymena. Tam chodził do Model School, a potem do szkoły technicznej. Odbył staż monterski w fabryce torped w Antrim. Jako nastoletni piłkarz wzbudził zainteresowanie Manchester United F.C. Ponieważ miał uzdolnienia muzyczne, wybrał karierę muzyczną. Już jako nastolatek nauczył się grać na gitarze inspirując się stylem Sama Cooke'a i Buddy'ego Holly'ego. Kiedy zaczął pisać własne utwory, przyjaciele zasugerowali, że powinien nagrać taśmę demo. Po wysłuchaniu taśmy, impresario Mervyn Salomon skontaktował się ze swym bratem Philipem z Major Minor Records. Philip Salomon i jego kolega Tommy Scott natychmiast rozpoznali potencjał twórczy Davida McWilliamsa[1]. Artysta pojawiał się na okładkach (przedniej i tylnej) oraz w artykułach magazynu muzycznego New Musical Express, w których oceniano pozytywnie jego talent. Był też nieustannie obecny na antenie pirackiego Radio Caroline[2].
W 1966 roku David McWilliams nagrał swój pierwszy singiel. Dzięki Philipowi Salomonowi, który współpracował z zespołami Them i The Bachelors dał się poznać szerszej publiczności w całej Wielkiej Brytanii. W 1967 roku udało mu się nagrać trzy albumy, co było dość znaczącym osiągnięciem jak na artystę, który nie był gwiazdą. Jego albumy nie zdobyły czołowych miejsc na brytyjskich listach przebojów; najwyższą pozycję osiągnął drugi z nich, Vol. 2, dochodząc niemal do 20. miejsca. Albumy te zostały wyprodukowane i zaaranżowane przez Mike'a Leandera. Pod koniec 1967 roku został wydany utwór „Days of Pearly Spencer”. Był on często emitowany na antenie brytyjskiego radia[3]. Został sprzedany w ilości ponad 1 miliona egzemplarzy[1]. Choć utwór pozostał w pamięci ówczesnych słuchaczy, nie udało mu się osiągnąć wysokich lokat na brytyjskich listach przebojów; wielkim przebojem stał się natomiast w kilku innych krajach europejskich[3].
David McWilliams nie lubił występów na żywo, wskutek czego nie udało mu się zaprezentować swego rzeczywistego talentu przed publicznością[2]. W jego stylu uwidocznił się wpływ Donovana oraz Boba Dylana. Jego piosenki odznaczały się barokową orkiestracją. Artysta kontynuował działalność nagraniową w latach 70., jednak bez większego powodzenia[3].
W kwietniu 1992 roku solista zespołu Soft Cell Marc Almond przypomniał piosenkę „Days of Pearly Spencer”, która w jego wersji stała się przebojem[2][1].
David McWilliams był dwukrotnie żonaty, najpierw z Jill Sowter, a następnie z Julie Ann Farnham (oba związki zakończone rozwodami). Miał córki: Mandy, Julie, Helen, Nanno, Hannah, Shonee i Meghan oraz syna Shannona[1].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
