David Andrew Jenkins
Ilustracja
David Andrew Jenkins
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1952
Pointe-à-Pierre

Wzrost

190 cm

Dorobek medalowy
}
Reprezentacja  Wielka Brytania
Igrzyska olimpijskie
srebro Monachium 1972 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 400 m)
Mistrzostwa Europy
złoto Helsinki 1971 bieg na 400 m
złoto Rzym 1974 sztafeta 4 × 400 m
srebro Rzym 1974 bieg na 400 m
srebro Ateny 1982 sztafeta 4 × 400 m
Uniwersjada
srebro Moskwa 1973 sztafeta 4 × 400 m
brąz Moskwa 1973 bieg na 400 m
Reprezentacja  Szkocja
Igrzyska Wspólnoty Narodów
złoto Edmonton 1978 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)

David Andrew Jenkins (ur. 25 maja 1952 w Pointe-à-Pierre na Trynidadzie[1]) – szkocki lekkoatleta sprinter, wicemistrz olimpijski z 1972 i mistrz Europy, przedsiębiorca.

Urodził się na Trynidadzie jako syn dyrektora rafinerii ropy naftowej. W wieku 19 lat, startując w reprezentacji Wielkiej Brytanii, niespodziewanie zdobył złoty medal w biegu na 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach. Sztafeta 4 × 400 metrów z jego udziałem zajęła w finale 5. miejsce[2].

Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium zdobył wraz z kolegami srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (sztafeta brytyjska biegła w składzie: Martin Reynolds, Alan Pascoe, David Hemery i Jenkins), a w biegu na 400 metrów odpadł w półfinale[1]{.

Jenkins zdobył brązowy medal na 400 metrów i srebrny w sztafecie 4 × 400 metrów na letniej uniwersjadzie w 1973 w Moskwie[3]. W finale Pucharu Europy w 1973 w Edynburgu zajął 2. miejsce w biegu na 400 metrów i 3. miejsce w sztafecie 4 × 400 m[4].

Na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie zdobył srebrny medal w biegu na 400 metrów (pokonał go Karl Honz z RFN), ale zwyciężył w sztafecie 4 × 400 metrów (sztafeta biegła w składzie: Glen Cohen, Bill Hartley, Pascoe i Jenkins)[5]. Jenkins zwyciężył zarówno w biegu na 400 m, jak i w sztafecie 4 × 400 m w finale Pucharu Europy w 1975 w Nicei[4].

Zajął 7. miejsce w finale biegu na 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu, a sztafeta 4 × 400 m z jego udziałem zgubiła pałeczkę w eliminacjach[1]. Nie wystąpił na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze. Na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1978 w Edmonton był w składzie zwycięskiej szkockiej sztafety 4 × 100 metrów[6][7].

Na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie ponownie zajął 7. miejsce w finale biegu na 400 m[1]. Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Jenkins, Garry Cook, Todd Bennett i Phil Brown) na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach, a w biegu na 400 metrów odpadł w półfinale[8]. W tym samym roku zakończył karierę lekkoatletyczną.

Jenkins czterokrotnie poprawiał rekord Wielkiej Brytanii w biegu na 400 m, doprowadzając go do wyniku 44,93 (21 czerwca 1975 w Eugene). Był również rekordzistą w sztafecie 4 × 400 m z wynikiem 3:00,46 (10 września 1972 w Monachium)[9]. Był mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w biegu na 400 m w latach 1971-1976 oraz wicemistrzem w 1977, 1978 i 1982[10]. Zdobył również mistrzostwo Stanów Zjednoczonych (AAU) na 400 metrów w 1975[11].

W latach 80. Jenkins, który mieszkał w Kalifornii, założył w Meksyku wytwórnię sterydów anabolicznych, które wprowadzał nielegalnie na rynek amerykański. W 1988 został za to skazany przez sąd amerykański na 7 lat więzienia za kierowanie przemytem steroidów o wartości ponad 70 milionów dolarów. Po 10 miesiącach został zwolniony. Był współzałożycielem, a obecnie jest właścicielem głównego producenta preparatów proteinowych w USA Next Nutrition[12][13].

Przypisy

  1. a b c d David Jenkins [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-13] (ang.).
  2. Mirko Jalava (red.): Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 149 i 155.
  3. World Student Games (Universiade – Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2012-04-12] (ang.).
  4. a b European Cup A Final and Superleague (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2012-04-12] (ang.).
  5. Mirko Jalava red.): Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 159 i 164.
  6. David Andrew Jenkins [online], thecgf.com [dostęp 2020-07-01] (ang.).
  7. Commonwealth Games Medallists – Athletics (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2012-04-12] (ang.).
  8. Mirko Jalava red.): Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 178 i 182.
  9. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 24 i 180.
  10. AAA Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2012-04-12] (ang.).
  11. United States Championships (Men 1943-) [online], GBRAthletics [dostęp 2012-04-12] (ang.).
  12. Mike Rowbottom, Drugs in sport: The former cheat who prospered [online], The Independent [dostęp 2012-04-12] (ang.).
  13. Steve Cram, Jenkins shows Jones that cheats can prosper [online], The Guardian [dostęp 2012-04-12] (ang.).

Linki zewnętrzne

  • David Jenkins, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2012-04-12] (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się