Data i miejsce urodzenia |
23 czerwca 1935 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 października 2014 |
Zawód, zajęcie |
zoolog, psycholog, naukowiec, nauczyciel akademicki |
Alma Mater |
David Hay (ur. 23 czerwca 1935 w Aberdeen[1], zm. 27 października 2014 w Nottingham w Wielkiej Brytanii[2]) – brytyjski psycholog religii i duchowości, z wykształcenia zoolog. Pochodził ze Szkocji, był katolikiem.
David Hay był najpierw studentem, a następnie współpracownikiem Alistera Hardy, profesora zoologii i Dziekana Wydziału Zoologii Uniwersytetu Oksfordzkiego (1946-1961). Po przejściu na emeryturę w roku 1969, Hardy założył Pracownię (ang. Research Unit) do Badań Doświadczeń Religijnych Manchester College. David Hay był tam badaczem w latach 1974–1990. W latach 1985–1989, po zmianie nazwy tej instytucji, pełnił rolę dyrektora Centrum Badań nad Doświadczeniem Religijnym im. Alistera Hardy. Był też Przewodniczącym Rady Konsultacyjnej (ang. Centre Advisory Research Council) (1990-1994). Wieloletni wykładowca w zakresie wychowania duchowego w Nottingham University, po przejściu na emeryturę honorowy profesor teologii praktycznej (Honorary Research Fellow in Practical Theology) w University of Aberdeen. Hay był także honorowym badaczem (Honorary Research Fellowship) w the University of Wales Trinity Saint David, Lampeter, a ostatnio również w Glyndwr University w Wrexham, Hay był współzałożycielem, a później honorowym dożywotnim członkiem Towarzystwa Badań nad Doświadczeniem Duchowym im. Alistera Hardy (TBDDAH). David Hay należał też do międzynarodowych towarzystw naukowych, m.in., Society for the Scientific Study of Religion[3], International Society for the Psychology of Religion[4].
David Hay był wielokrotnie (w latach 1997–2007) gościnnym wykładowcą w Instytucie Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadził też wykłady na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego.
David Hay rozwinął ewolucyjne poglądy Alistera Hardy. Jest twórcą koncepcji, zgodnie z którą nie tylko sama religijność, ale – rozumiana jako wobec niej nadrzędna – duchowość jest naturalną adaptacją ewolucyjną, a jej bazą jest świadomość relacyjna. Adaptacja ta zapewniła gatunkowi ludzkiemu przetrwanie i rozwój. W wielu pracach badawczych wykazał też trafność faktu, że doświadczenie duchowe jest zjawiskiem powszechnym i wiąże się z wyższym poziomem zdrowia.
David Hay (sam i w zespołach badawczych) prowadził badania nad fenomenologią doświadczenia duchowego i jego funkcjami adaptacyjnymi. Szczególnym zainteresowaniem cieszą się wyniki badań nad duchowością wczesnodziecięcą, przeprowadzonymi z Rebeccą Nye. Autentyczność duchowych przeżyć dzieci, które nie zostały jeszcze religijnie uformowane przez język, a ogólniej – kulturę, dowodzi – zdaniem Haya – ich ewolucyjnej pierwotności. David Hay jest autorem 7 książek[5] oraz artykułów w czasopismach naukowych i popularnonaukowych.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.