Znany pod imieniem Ochos, przyjął monarsze imię Dariusz (Dariajos)[2]. Był synem Artakserksesa I i babilońskiej konkubiny Kosmartidene (z tego powodu znany także pod mianem Nokos, tj. Bękart[3]), przyrodnim bratem Kserksesa II oraz Sogdianosa, którego po przybyciu do Suzy zgładził i po którym objął w lutym 423 p.n.e. tron[4][3][1]. Roszczenia do tronu zgłaszał prawdopodobnie wcześniej, po śmierci swojego ojca, Artakserksesa[3]. Przed objęciem tronu był satrapą Hyrkanii[1]. W zdobyciu władzy dopomógł mu eunuch Artoksares[4], a także dowódca jazdy Arbarios i satrapa Egiptu, Arsames[3]. Występował jako mściciel Kserksesa II, którego Sogdianos rozkazał wcześniej zabić[3].
Żoną była jego siostra przyrodnia Parysatis – córka Artakserksesa I i babilońskiej konkubiny Andrii[3][1]. Dariusz zgładził również swego brata Arsitesa, który wspomagany przez Artyfiosa próbował sięgnąć po tron perski[potrzebny przypis]. W czasie jego rządów Persja przeżywała liczne bunty, m.in. w Hyrkanii i Medii[1].
Podczas drugiej wojny peloponeskiej między Atenami i Spartą Persja wspierała finansowo i militarnie Spartę[1]. Dzięki zaangażowaniu się w wojnę Dariusz zdołał częściowo odzyskać kontrolę nad zachodnim wybrzeżem Azji Mniejszej[3].
Znaczne wpływy wywierała nań koteria eunuchów (Artoksares, Artibarzanes, Atoos), a także żona Parysatis[3]. Miał z nią trzynaścioro dzieci, wieku dorosłego dożyło pięcioro:
Dariusz zachorował i zmarł w Babilonie w 404 p.n.e.[1] (wg Kwiatkowskiego w 405 p.n.e.[3]). Był ostatnim Achemenidą pochowanym w Naghsz-e-Rostam[4][3]. Następcą Dariusza II został jego syn Artakserkses II.
.jpg)
