| Kardynał prezbiter | |||
| |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Data i miejsce śmierci | |||
| Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych | |||
| Okres sprawowania |
1975–1980 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
11 kwietnia 1936 | ||
| Nominacja biskupia |
13 lutego 1960 | ||
| Sakra biskupia |
19 marca 1960 | ||
| Kreacja kardynalska |
24 maja 1976 | ||
| Kościół tytularny |
S. Maria in Portico | ||
| Odznaczenia | |||
| |||
| Data konsekracji |
19 marca 1960 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Corrado Bafile (ur. 4 lipca 1903 w L’Aquili, zm. 3 lutego 2005 w Rzymie), włoski duchowny katolicki, dyplomata, kardynał.
Studiował na Uniwersytecie w Monachium oraz kilku uczelniach rzymskich (Uniwersytet Rzymski, Papieski Uniwersytet Gregoriański, Wyższe Seminarium Duchowne, Athenaeum Laterańskie oraz Akademia Duchowieństwa Szlachetnie Urodzonego). 11 kwietnia 1936 przyjął w Rzymie święcenia kapłańskie. W latach 1939-1960 sprawował opiekę duszpasterską wśród mieszkańców Rzymu i pracował jednocześnie w watykańskim Sekretariacie Stanu. W czerwcu 1954 został obdarzony tytułem papieskiego prałata domowego.
13 lutego 1960 został mianowany nuncjuszem w Niemczech, jednocześnie otrzymał godność arcybiskupa, ze stolicą tytularną Antiochia in Pisidia. Sakry biskupiej udzielił mu w Watykanie papież Jan XXIII 19 marca 1960. Bafile brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II (1962-1965); w 1975 zakończył wieloletnią misję dyplomatyczną w Niemczech i przeszedł do pracy w Kurii Rzymskiej.
W lipcu 1975 papież Paweł VI powierzył mu kierowanie Kongregacją Spraw Kanonizacyjnych (proprefekt); 24 maja 1976 mianowany kardynałem, z tytułem diakona S. Maria in Portico, następnego dnia podniesiony do rangi prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Uczestniczył w sesji Światowego Synodu Biskupów w 1977, w zgromadzeniach plenarnych Kolegium Kardynalskiego, a także w obu konklawe w 1978.
W czerwcu 1980 złożył rezygnację z kierowania Kongregacją, w lipcu 1983 jako 80-latek utracił także prawo udziału w konklawe. W czerwcu 1987 został podniesiony do godności kardynała-prezbitera, z zachowaniem tytułu S. Maria in Portico pro hac vice.
Od śmierci biskupa Jose Rosenhammera w 2003 był najstarszym żyjącym biskupem Kościoła katolickiego na świecie; w lipcu 2003 jako jeden z nielicznych kardynałów w historii ukończył 100 lat. Zmarł w wieku 101 lat.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
