Cinecittà ([tʃinetʃitˈta]; tłum. miasto filmowe) – największe studio filmowe we Włoszech znajdujące się na przedmieściach Rzymu.
Studia zostały zbudowane w epoce faszystowskiej w ramach planu ożywienia włoskiego przemysłu filmowego[1]. Powstawały od 1937 do 1943 roku, gdy zostały częściowo zniszczone wskutek działań wojennych. W 1945 r. armia USA urządziła na terenie studia tymczasowe schroniska dla kilku tysięcy Żydów, ocalałych z Holocaustu. Po zakończeniu działań II wojny światowej studio odbudowano w jeszcze większym wymiarze. Do 2006 r. studio wykorzystano do produkcji ponad 3000 filmów i programów telewizyjnych. Obecnie studio zajmuje obszar 40 hektarów gruntów. Cinecittà jest miejscem pracy ok. 5000 osób.
Na terenie studia tworzyli m.in. tacy reżyserzy jak: Alessandro Blasetti, Roberto Rossellini, Vittorio De Sica, Luchino Visconti, Sergio Leone, Sergio Corbucci i Sergio Sollima. Całą swoją twórczość związał z tym studiem Federico Fellini. W latach 50. XX w. studio wykorzystywano do produkcji filmów amerykańskich, jak Rzymskie wakacje i Ben Hur w reżyserii Williama Wylera czy Quo vadis w reżyserii Mervyna LeRoya.
Od 1964 r. na terenie Cinecittà kręcono filmy z gatunku spaghetti westernów.
W 1991, w Cinecittà odbył się 36. Konkurs Piosenki Eurowizji.
W 1997 r. studio Cinecittà było bliskie ogłoszenia bankructwa i zostało sprywatyzowane przez rząd włoski. Kontrolę nad firmą przejęła spółka Diego Della Valle, inwestując 25 milionów euro w modernizację.
Ostatnimi, znaczącymi produkcjami, jakie powstały na terenie studia były filmy: Martina Scorsese pt. Gangi Nowego Jorku oraz Mela Gibsona – Pasja. Również telewizje BBC i HBO kręciły tu zdjęcia do serialu Rzym w latach 2004–2007. W 2008 r. walijski oddział BBC realizował tu ujęcia do serialu sci-fi Doktor Who, do odcinka Ogień z Pompejów z 2008 r.
Na terenie „miasteczka filmowego” znajdują się m.in.:
Na terenie Cinecittà znajdują się zachowane i gotowe do ponownego użycia dekoracje, będące kopiami ciągów ulic Nowego Jorku, starożytnego Rzymu z fragmentami Koloseum, wierne kopie setek metrów ulic Paryża, klasztor z filmu Imię róży, pałac cesarza Chin, kompletne wnętrza okrętów podwodnych, kopalń, stacji kolejowych i rzymskiego metra oraz baśniowe scenerie użyte do produkcji filmu o Przygodach Barona Munchausena w reżyserii Terry’ego Gilliama. Można tam też znaleźć arkę Noego.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
