Christopher Reeve (1985) | |
Imię i nazwisko |
Christopher D’Olier Reeve |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
25 września 1952 |
Data i miejsce śmierci |
10 października 2004 |
Zawód |
aktor, reżyser, producent filmowy, scenarzysta, pisarz |
Współmałżonek |
Dana Morosini (1992–2004; jego śmierć) |
Lata aktywności |
1974–2004 |
Strona internetowa |
Christopher D’Olier Reeve[1][2] (ur. 25 września 1952 w Nowym Jorku, zm. 10 października 2004 w Mount Kisco) – amerykański aktor, producent filmowy, reżyser, scenarzysta i pisarz.
Odtwórca roli Clarka Kenta / Supermana w filmach: Superman (1978), Superman II (1980), Superman III (1983) i Superman IV (1987).
W 1997 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7021 Hollywood Boulevard[3][4]. W 1998 ukazała się jego autobiografia Still Me, która stała się bestsellerem[5].
Film Superman: Powrót został zadedykowany jego pamięci[6].
Był starszym synem dziennikarki Barbary Pitney (z domu Lamb) i nauczyciela, powieściopisarza, poety i uczonego Franklina D’Oliera Reeve[7]. Jego rodzina była pochodzenia angielskiego i walijskiego[8]. Miał młodszego brata Benjamina (ur. 1953), sędziego. W 1956 jego rodzice się rozwiedli[9]. W 1959 jego matka ponownie wyszła za maklera giełdowego Tristama B. Johnsona.
Gdy miał dziesięć lat, przyłączył się do amatorskiej grupy teatralnej The Yeomen of the Guard w McCarter Theater w Princeton[10]. Latem 1968 został przyjęty jako praktykant Williamstown Theatre Festival w stanie Massachusetts, gdzie zachwycił swoim występem aktorkę Olympię Dukakis w przedstawieniu Widok z mostu (A View from the Bridge)[11]. Zagrał także rosyjskiego marynarza w sztuce Zakładnik (The Hostage) i Beljajewa w spektaklu Miesiąc na wsi (A Month in the Country). W 1970 ukończył prywatną szkołę Princeton Country Day, gdzie został honorowym uczniem i grał w piłkę nożną, baseball, tenis i hokej.
W 1974 otrzymał licencjat Cornell University w Ithaca, w stanie Nowy Jork i studiował teatr w prestiżowej Juilliard School z Robinem Williamsem.
Po epizodycznej roli oficera w dramacie telewizyjnym PBS Wrogowie (Enemies, 1974) pojawił się w operze mydlanej CBS Miłość życia (Love of Live, 1974–76)[12] jako Ben Harper, antagonistyczny charakter z poligamistycznym stylem życia i przeszłością karną.
Grywał na Broadwayu w sztukach: Sprawa Gravity (A Matter of Gravity, 1976) w roli Nicky’ego u boku Katharine Hepburn, Urodzony czwartego lipca (Fifth of July, 1980–82) jako Ken Talley Jr. z Jeffem Danielsem i Swoosie Kurtz oraz Wesele Figara (The Marriage of Figaro, 1985)[13] jako hrabia Almaviva z Mary Elizabeth Mastrantonio, a także w produkcjach off-Broadwayowskich[14].
Był brany pod uwagę do głównej roli w serialu Człowiek z Atlantydy (1977) oraz w filmach: Amerykański żigolak (1980), Żar ciała (1981), Bunt na Bounty (1984), Miłość, szmaragd i krokodyl (1984)[15] i Pretty Woman (1990)[16], a także do roli Masona Vergera w Hannibalu (2001)[15].
Międzynarodowy rozgłos przyniosła mu kreacja Clarka Kenta/Supermana w filmie Richarda Donnera Superman (1978), za którą otrzymał nagrodę Brytyjskiej Akademii Sztuk Filmowych i Telewizyjnych (BAFTA) i nominację do nagrody Saturna. Sukces kasowy filmu sprawił, że powstały trzy sequele: w 1980 (nominacja do Saturna), 1983 (nominacja do Saturna) i 1987.
Za rolę scenarzysty Richarda Colliera w melodramacie fantasy Gdzieś w czasie (Somewhere in Time, 1980) z Jane Seymour odebrał nagrodę na Fantafestival w Rzymie i był nominowany do nagrody Saturna. Za krytycznie ocenioną rolę magnata przemysłowego, zakochanego w sobie Blaine'a Binghama w czarnej komedii Za kamerą (Switching Channels, 1988) był nominowany do Złotej Maliny dla najgorszego aktora drugoplanowego.
Był na okładkach „Bravo” (w styczniu 1979), „People” (w styczniu 1979 i październiku 2004), „GQ” (w październiku 1979), „After Dark” (w październiku 1980) i „Time” (w sierpniu 1996)[17].
Kreacja sparaliżowanego architekta Jasona Kempa w telewizyjnym dreszczowcu Hallmark/ABC Okno na podwórze (Rear Window, 1998) z Daryl Hannah, remake’u filmu Alfreda Hitchcocka, którego był również producentem, przyniosła mu nominację do Złotego Globu. Rok później wyreżyserował dramat telewizyjny HBO Przed zmierzchem (In the Gloaming) z udziałem Glenn Close, Bridget Fondy, Whoopi Goldberg, Roberta Seana Leonarda i Davida Strathairna.
Został przewodniczącym Rady Dyrektorów Amerykańskiego Stowarzyszenia Sparaliżowanych, która uświadamia ludzi, jak ważne są badania dotyczące paraliżu. Po wypadku zaangażował się także w politykę, był zwolennikiem demokratów. Stał się rzecznikiem ludzi niepełnosprawnych. Zgodził się testować na sobie nowe metody terapii, mające naprawić uszkodzony rdzeń kręgowy, w związku z tym był zwolennikiem dopuszczenia terapii z użyciem komórek macierzystych pobranych z ludzkich płodów.
W latach 1978–1987 był w nieformalnym związku z modelką Gae Exton, z którą miał syna Matthew (ur. 20 grudnia 1979) i córkę Alexandrę (ur. 23 listopada 1983)[18]. 11 kwietnia 1992 poślubił Danę Morosini (1961–2006[19]). Mieli syna Willa (ur. 1992).
27 maja 1995 na planie filmowym spłoszony koń zrzucił go z siodła. W wyniku upadku aktor doznał złamania kręgosłupa i został sparaliżowany. Trafił do Kessler Rehabilitation Center w West Orange, w stanie New Jersey. Obrażenia były tak poważne, że nie był w stanie samodzielnie oddychać. Odtąd żył podłączony do respiratora.
Wraz z żoną Daną otworzył w Short Hills, w stanie New Jersey, pierwszy ośrodek, w którym ludzi sparaliżowanych uczono normalnego życia. Jego żona była założycielką i dyrektorem fundacji im. Christophera Reeve'a, która wspierała badania nad leczeniem skutków paraliżu.
W przebiegu ogólnoustrojowego zakażenia mającego źródło w odleżynach aktor zapadł w śpiączkę 9 października 2004, a dzień później zmarł w Mount Kisco w wieku 52 lat[20][21].
Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
---|---|---|---|
1978 | Tragedia Neptuna (Gray Lady Down) | Phillips | David Greene |
Superman | Superman / Clark Kent / Kal-El | Richard Donner | |
1979 | Muppety jadą do Hollywood (The Muppets Go Hollywood) | w roli samego siebie | Stan Harris |
1980 | Superman II | Superman / Clark Kent / Kal-El | Richard Lester, Richard Donner |
Gdzieś w czasie (Somewhere in Time) | Richard Collier | Jeannot Szwarc | |
1982 | Śmiertelna pułapka (Deathtrap) | Clifford Anderson | Sidney Lumet |
Monsignor | ks. John Flaherty | Frank Perry | |
1983 | Superman III | Superman / Zły Superman / Clark Kent / Kal-El | Richard Lester |
1984 | Bostończycy (The Bostonians) | Basil Ransome | James Ivory |
1985 | Lotnik (The Aviator) | Edgar Anscombe | George T. Miller |
Anna Karenina (TV) | hrabia Wroński | Simon Langton | |
1987 | Superman IV (Superman IV: The Quest for Peace) | Superman / Clark Kent / Kal-El | Sidney J. Furie |
Cwaniak (Street Smart) | Jonathan Fisher | Jerry Schatzberg | |
1988 | Za kamerą (Switching Channels) | Blaine Bingham | Ted Kotcheff |
Wielka ucieczka 2: Nieopowiedziana historia (The Great Escape II: The Untold Story, TV) | major John Dodge | Paul Wendkos, Jud Taylor | |
1990 | Róża i szakal (The Rose and the Jackal, TV) | Allan Pinkerton | Jack Gold |
Święto ziemi urodzinowe (Earthday Birthday, TV) | It Zwibble | Michael Sporn (głos) | |
1991 | Mroczna przemoc (Bump in the Night, TV) | Lawrence Muller | Karen Arthur |
Śmiertelne sny (Death Dreams, TV) | George Westfield | Martin Donovan | |
1992 | Poza sceną (Noises Off...) | Frederick Dallas / Philip Brent | Peter Bogdanovich |
Koszmar w biały dzień (Nightmare in the Daylight, TV) | Sean Farrell | Lou Antonio | |
Śmiertelne grzechy (Mortal Sins, TV) | ks. Thomas Cusack | Bradford May | |
1993 | Wilk morski (The Sea Wolf, TV) | Humphrey Van Weyden | Michael Anderson |
Tożsamość Willa (Morning Glory, TV) | Will Parker | Steven Hilliard Stern | |
Okruchy dnia (The Remains of the Day) | kongresmen Jack Lewis | James Ivory | |
1994 | Miłosne wybory (Speechless) | Bob 'Baghdad' Freed | Ron Underwood |
1995 | Poza podejrzeniem (Above Suspicion, TV) | Dempsey Cain | Steven Schachter |
Wioska przeklętych (Village of the Damned) | dr Alan Chaffee | John Carpenter | |
Czarny Lis (Black Fox', TV) | Alan Johnson | Steven Hilliard Stern | |
Czarny Lis: Dobry i zły (Black Fox: Good Men and Bad, TV) | Alan Johnson | Steven Hilliard Stern | |
Czarny Lis: Cena spokoju (Black Fox: The Price of Peace, TV) | Alan Johnson | Steven Hilliard Stern | |
1996 | Krok w kierunku do jutra (A Step Toward Tomorrow) | Denny Gabriel | Deborah Reinisch |
Bez współczucia: Film o zdolnościach (Without Pity: A Film About Abilities, TV) | narrator | Michael Mierendorf | |
1997 | Przed zmierzchem (In the Gloaming, TV) | - | Christopher Reeve |
1998 | Okno na podwórze (Rear Window, TV) | Jason Kemp | Jeff Bleckner |
2004 | Historia Brooke Ellison (The Brooke Ellison Story, TV) | - | Christopher Reeve |
2006 | I ty możesz zostać bohaterem (Everyone's Hero) | - | Christopher Reeve, Colin Brady, Dan St. Pierre |
Superman II (Superman II: The Richard Donner Cut) | Superman / Clark Kent / Kal-El | Richard Lester, Richard Donner | |
2007 | Christopher Reeve: Hope in Motion | w roli samego siebie | Matthew Reeve |
Rok | Nagroda | Kategoria | Tytuł |
---|---|---|---|
1979 | Nagroda BAFTA | Najbardziej obiecujący debiut aktorski w głównej roli[22] | Superman (1978) |
1981 | Fantafestival | Najlepszy aktor[22] | Gdzieś w czasie (1980) |
1996 | Young Artist Award | Nagroda Jackiego Coogana[22] | – |
1997 | Nagroda Emmy | Wybitny serial informacyjny lub program specjalny[22] | Bez litości: film o zdolnościach (1996) |
1998 | Nagroda Grammy | Najlepszy album słowny mówiony[23] | Still Me (1998) |
Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych | Wybitny występ aktora w filmie telewizyjnym lub miniserialu[23] | Okno na podwórze (1998) | |
2004 | Nagroda im. Juliusza Verne’a | Nagroda za osiągnięcia | – |
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.