Portret kompozytora, mal. Christian Albrecht Jensen | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Christoph Ernst Friedrich Weyse (ur. 5 marca 1774 w Altonie, zm. 8 października 1842 w Kopenhadze[1][2]) – duński kompozytor, pianista i organista.
Początkowo uczył się u dziadka, który był kantorem w Altonie[2]. Chciał zostać uczniem C.P.E. Bacha, jednak po bezskutecznych próbach nawiązania z nim kontaktu wyjechał w 1789 roku do Kopenhagi, gdzie rozpoczął studia u J.A.P. Schulza[1]. W 1792 roku został organistą w kopenhaskim Reformert Kirke, następnie od 1805 roku do śmierci był organistą Vor Frue Kirke[1]. Od 1816 roku był profesorem Uniwersytetu Kopenhaskiego, w 1842 roku otrzymał doktorat honorowy tej uczelni[1][2]. W 1819 roku objął funkcję nadwornego kompozytora[1][2][3].
Stylistycznie nawiązywał do muzyki późnego baroku i klasycyzmu, brak natomiast w jego twórczości wpływów estetyki Beethovena[1]. Główną część twórczości Weysego stanowi muzyka wokalna, w której sięgał po teksty czołowych poetów duńskich i niemieckich ówczesnej epoki[1]. Dużą popularnością cieszyły się napisane przez niego pieśni[2][3]. W jego symfoniach widoczne jest nawiązanie do muzyki Haydna, we wczesnych dziełach fortepianowych natomiast do Clementiego i Mozarta[1]. W późniejszych utworach na fortepian dostrzegalne są elementy stylu galant[1]. Jego twórczość przyczyniła się do ukształtowania stylu narodowego w muzyce duńskiej[3].
(na podstawie materiałów źródłowych[2])
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.