Christine Brückner z d. Emde (ur. 10 grudnia 1921 w Schmillinghausen k. Bad Arolsen, zm. 21 grudnia 1996 w Kassel[1]) − pisarka niemiecka.
Życiorys i twórczość
Była córką pastora. Zanim zaczęła pisać, pracowała w różnych zawodach. Po wybuchu wojny pracowała jako kucharka i księgowa. W 1964 roku została dyplomowaną bibliotekarką. Na uniwersytecie w Marburgu studiowała historię sztuki i literatury. Od 1954 roku utrzymywała się z pracy pisarskiej. Jej utwory zostały przetłumaczone na 15 języków[2]. Przez krytykę literacką zaliczana do nurtu ambitniejszej literatury popularnej. Pisała powieści, opowiadania, reportaże, literaturę dla dzieci, słuchowiska, felietony, teksty autobiograficzne. Jej utwory poruszają się w obrębie tematów literatury feministycznej oraz tematu utraconej ojczyzny. Do jej największych sukcesów wydawniczych należą: powieść Ehe die Spuren verwehen z roku 1954 oraz sfilmowana jako serial telewizyjny trylogia o pomorskiej rodzinie Quint: Jauche und Levkojen, Nirgendwo ist Poenichen, Die Quints[2][3].
Dzieła
Opowiadania i powieści
- Ehe die Spuren verwehen, 1954
- Katharina und der Zaungast, 1957
- Ein Frühling im Tessin, 1960
- Die Zeit danach, 1961
- Bella Vista und andere Erzählungen, 1963
- Letztes Jahr auf Ischia, 1964
- Der Kokon, 1966
- Das glückliche Buch der a.p., 1970
- Überlebensgeschichten, 1973
- Jauche und Levkojen, 1975
- Die Mädchen aus meiner Klasse, 1975
- Nirgendwo ist Poenichen, 1977
- Was ist schon ein Jahr. Frühe Erzählungen, 1984
- Das eine sein, das andere lieben, 1981
- Die Quints, 1985
- Die letzte Strophe, 1989
- Früher oder später, 1996
Książki dla dzieci i młodzieży
- Alexander der Kleine. Eine heitere Erzählung, 1966
- A brother for Momoko, London, The Bodley Head 1970
- Wie Sommer und Winter, 1971
- Momoko und Chibi, 1974
- Die Weltreise der Ameise, 1974
- Momoko ist krank, 1979
- Mal mir ein Haus, 1980
- Momoko und der Vogel, 1982
Działalność jako wydawca
- Botschaften der Liebe in deutschen Gedichten des 20. Jahrhunderts, 1960.
- An mein Kind. Deutsche Gedichte des 20. Jahrhunderts, 1962
- Juist. Ein Lesebuch, 1984
- Lesezeit. Eine persönliche Anthologie, 1986
Pozostałe teksty
- Kleine Spiele für große Leute, 1957
- Erfahren und erwandert (współautor: Otto Heinrich Kühner), 1979
- Mein schwarzes Sofa. Aufzeichnungen, 1981
- Wenn du geredet hättest, Desdemona. Ungehaltene Reden ungehaltener Frauen, 1983
- Lachen um nicht zu weinen. Ein Lesebuch, 1984
- Deine Bilder. Meine Worte (współautor: Otto Heinrich Kühner), 1986
- Hat der Mensch Wurzeln? Autobiographische Texte, hrsg. v. Gunther Tietz, 1988
- Die Stunde des Rebhuhns. Aufzeichnungen, 1991
- Lieber alter Freund. Briefe, 1992
- Weitere ungehaltene Reden, 1995
- Unterwegs. Reisen in nicht allzu ferne Länder, 1995
- Ständiger Wohnsitz. Kasseler Notizen, hrsg. u. mit einem Nachwort vers. v. Friedrich W. Block, 1998
- Ich will Dich den Sommer lehren. Briefe aus vierzig Jahren (współautor: Otto Heinrich Kühner), hrsg. u. mit einem Vorwort vers. v. Friedrich W. Block, 2003
Przypisy
- ↑ Christine Brückner (fembio.org)[1]
- ↑ a b Pisarze niemieckojęzyczni XX wieku. Leksykon encyklopedyczny PWN pod red. Marka Zybury. Warszawa – Wrocław: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996 (autorka biogramu: Elżbieta Dzikowska), s. 47.
- ↑ Aleksandra Makan: Christine Brückners Heimatkonzepte, [w:] Studia Niemcoznawcze, t. XXIV. Warszawa 2002, s. 649 nn.
Bibliografia
- Über Christine Brückner. Aufsätze, Rezensionen, Interviews, hrsg. v. Gunther Tietz. 2. Aufl. Frankfurt am Main u.a.: Ullstein 1990. (= Ullstein-Buch; 22173) ISBN 3-548-22173-4
- Margaritha Jacobaeus, "Zum Lesen empfohlen". Lesarten zu Christine Brückners Poenichen-Trilogie. Eine rezeptionsästhetische Studie. Stockholm: Almqvist u. Wiksell Internat. 1995, ISBN 91-22-01671-6
- Karin Müller, "Das Leben hält sich oft eng an die Literatur". Die Archetypen in den Poenichen-Romanen Christine Brückners. Glienicke/Berlin u.a.: Galda u. Wilch 2000. ISBN 3-931397-26-2
- Elwira Pachura, Polen – die verlorene Heimat. Zur Heimatproblematik bei Horst Bienek, Leonie Ossowski, Christa Wolf, Christine Brückner. Stuttgart: Ibidem-Verl. 2002. ISBN 3-89821-205-X
- Paweł Zimniak, Die verlorene Zeit im verlorenen Reich. Christine Brückners Familiensaga und Leonie Ossowskis Familienchronik. Zielona Góra: Wydaw. Wyższej Szkoły Pedagog. 1996. ISBN 83-86832-13-4
- Aleksandra Makan: Christine Brückners Heimatkonzepte, [w] Studia Niemcoznawcze, t. XXIV. Warszawa 2002, s. 649-658.
- Jolanta Mazurkiewicz Sokołowska: Zwischen deutsch-polnischem «Grenzland» und «verlorener Heimat»: Von literarischen Rückreisen in die Kindheitsparadiese. Frankfurt/M.: Peter Lang, 1998. ISBN 978-3631336090.
- Pisarze niemieckojęzyczni XX wieku. Leksykon encyklopedyczny PWN pod red. Marka Zybury. Warszawa – Wrocław: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996. ISBN 83-01-11995-0 (autorka biogramu: Elżbieta Dzikowska), s. 47.
- Christine Brückner (fembio.org)[2]
Linki zewnętrzne
- Strona internetowa Fundacji Brückner-Kühner
- Strona internetowa jej miejscowości rodzinnej – Schmillinghausen. schmillinghausen.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-27)].
