Charles Leclerc
Ilustracja
Charles Leclerc (2020)
Imię i nazwisko

Charles Marc Hervé Perceval Leclerc

Państwo

 Monako

Data i miejsce urodzenia

16 października 1997
Monako

Sezon 2024
Seria

Formuła 1

Zespół

Scuderia Ferrari

Samochód

Ferrari SF-24

Nr startowy

16

Partnerzy

Carlos Sainz Jr.

Sukcesy

2014: srebro Alpejska Formuła Renault 2.0
2016: złoto Seria GP3
2017: złoto Formuła 2
2022: srebro Formuła 1

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Charles Leclerc, właśc. Charles Marc Hervé Percival Leclerc[1] (ur. 16 października 1997 w Monako) – monakijski kierowca wyścigowy, startujący w mistrzostwach świata Formuły 1 od sezonu 2018. Od sezonu 2019 kierowca zespołu Scuderia Ferrari, zwycięzca pięciu wyścigów Formuły 1. Wicemistrz świata Formuły 1 (2022), mistrz Formuły 2 (2017), mistrz serii GP3 (2016).

W latach 2016–2017 członek Akademii Kierowców Ferrari, uznany przez Międzynarodową Federację Samochodową (FIA) za najlepszego debiutanta sezonu dwa razy z rzędu w latach 2017–2018, zarówno w Formule 2, jak i w Formule 1. W wieku 21 lat został kierowcą zespołu Scuderia Ferrari, przez co został najmłodszym kierowcą zakontraktowanym przez ten zespół od 1961 roku.

Życiorys

Początki

Urodził się w rodzinie Hervé’a i Pascale Leclerców[2]. Jego ojciec w latach 80. startował w zawodach francuskiej Formuły 3 oraz Grand Prix Monako Formuły 3[3][4]. Leclerc ma dwóch braci, starszego Lorenzo i młodszego Arthura (ur. 14 października 2000), który również został kierowcą wyścigowym i w 2020 roku został przyjęty do Akademii Kierowców Ferrari[5][6][7].

W jednym z wywiadów Leclerc wspomniał, że mając trzy lata obserwował z okna domu swojego przyjaciela wyścig Formuły 1, w którym Michael Schumacher rywalizował z Miką Häkkinenem na zakręcie Sainte-Devote w Grand Prix Monako, a jego marzeniem stała się wtedy jazda dla Ferrari. Po raz pierwszy wsiadł do gokarta mając cztery lata, gdy ojciec zamiast do przedszkola zabrał go na tor na którym ścigał się Jules Bianchi[4]. Właścicielem toru był ojciec Julesa, Phillipe Bianchi, przyjaciel Hervé’a Leclerca[8].

Na początku kariery sportowej Leclercowi pomagał ojciec i Jules Bianchi, ale gdy miał on 14 lat jego rodzina nie miała środków na finansowanie jego dalszej kariery. Właśnie wtedy, po rekomendacji Bianchiego, który startował w tamtym czasie w GP2, w 2011 roku 14-letni Leclerc został przyjęty do programu szkoleniowego menadżera kierowców wyścigowych Nicolasa Todta, syna Jeana Todta, ówczesnego prezydenta FIA i byłego szefa Scuderia Ferrari. Leclerc otrzymał wsparcie finansowe i odpowiednie zaplecze techniczne zapewniające mu możliwość rozwoju, zaś sam Nicolas Todt został jego menadżerem[9][10].

Formuła Renault 2.0

Po licznych sukcesach w kartingu – m.in. zwycięstwach w WSK Euro Series KF2, CIK-FIA Academy Trophy i CIK-FIA KF3 World Cup[11], w 2014 roku 16-letni Leclerc rozpoczął karierę w jednomiejscowych samochodach wyścigowych w Formule Renault 2.0. Podpisał także kontrakt z brytyjskim zespołem Fortec Motorsports na starty w Alpejskiej Formule Renault 2.0. Wystartował w czternastu wyścigach, w których siedmiokrotnie stawał na podium, w tym dwukrotnie zwyciężał na włoskim torze Monza. Z dorobkiem 199 punktów uplasował się na drugiej pozycji w końcowej klasyfikacji kierowców, za Holendrem Nyckiem de Vriesem[11]. Startował również gościnnie w wybranych wyścigach Europejskiego Pucharu Formuły Renault 2.0, gdzie trzykrotnie stawał na drugim stopniu podium[12]. Po udanym sezonie 2014 otrzymał angaż w Europejskiej Formule 3[13].

Europejska Formuła 3

Leclerc podczas wyścigu Europejskiej Formuły 3 na torze Circuit de Spa-Francorchamps (2015)

W sezonie 2015 Europejskiej Formuły 3 Leclerc nawiązał współpracę z holenderskim zespołem Van Amersfoort Racing[12]. Leclerc zastąpił w zespole Holendra Maxa Verstappena, który zakończył poprzedni sezon na trzecim miejscu w klasyfikacji generalnej[14]. Monakijczyk nie ukończył debiutanckiego wyścigu po kolizji z George’em Russellem, ale stanął na podium w ośmiu kolejnych wyścigach z rzędu, co skutkowało chwilową pozycją lidera w klasyfikacji generalnej[15]. W ciągu osiemnastu wyścigów trzynastokrotnie stawał na podium, w tym czterokrotnie na jego najwyższym stopniu[12]. Wyraźna obniżka formy monakijskiego kierowcy nastąpiła w drugiej połowie sezonu. Począwszy od rundy na holenderskim torze Circuit Park Zandvoort Monakijczyk ani razu nie stanął na podium[15]. Najlepiej spisał się na austriackim Red Bull Ringu oraz niemieckim Nürburgringu, gdzie był czwarty. Trzykrotnie zdobywał pole position oraz pięciokrotnie uzyskał najszybszy czas okrążenia. Na zakończenie sezonu zdobył 363,5 pkt i przegrał walkę o trzecie miejsce z bardziej doświadczonym Brytyjczykiem Jake’m Dennisem[12][16]. Tym samym nie powtórzył sukcesu Verstappena z poprzedniego sezonu. Pomimo tego, Leclerc został najlepszym debiutantem serii i zwrócił uwagę zespołu Scuderia Ferrari, która przyjęła go do Akademii Kierowców Ferrari od początku 2016 roku[17].

Daliśmy z siebie wszystko, ale ci goście [przyp. Verstappen i Leclerc] mają wielki talent. Oczywiście to bardzo miłe, że prawdopodobnie jechali z nami [przyp. w zespole Van Amersfoort Racing] dwaj przyszli mistrzowie świata.

Frits van Amersfoort (szef Van Amersfoort Racing), 2020, Ziggor Sport[18]

W listopadzie 2015 roku podczas Grand Prix Makau, zajął drugie miejsce za weteranem Formuły 3, Szwedem Felixem Rosenqvistem[19].

Seria GP3

Leclerc jako kierowca testowy Haasa na torze Silverstone (8 lipca 2016)

W sezonie 2016 Leclerc podpisał kontrakt z francuskim zespołem ART Grand Prix (współzałożycielem zespołu był jego menadżer Nicolas Todt[20]) i rozpoczął starty w serii GP3[21]. Jego partnerami w zespole byli: Holender Nyck de Vries, Japończyk Nirei Fukuzumi i reprezentant Tajlandii Alexander Albon[22]. Leclerc rywalizował o zwycięstwo w klasyfikacji generalnej z Albonem. Wygrał dwa wyścigi, na torze de Barcelona-Catalunya[23] oraz Monte Carlo, a następnie w przeciągu kolejnych siedmiu wyścigów czterokrotnie meldował się na podium. Ostatnie zwycięstwo odnotował po dominacji na belgijskim torze Spa-Francorchamps[24]. Podczas dwóch kolejnych weekendów startował w wyścigach z pole position i utrzymywał się na pozycji lidera w klasyfikacji generalnej. Ostatnie podium sezonu odnotował w pierwszym starcie na torze Sepang. Jego przewaga pozwoliła mu na utrzymanie zwycięstwa w klasyfikacji generalnej po ostatnim wyścigu na torze Yas Marina w Abu Zabi, którego zarówno on, jak i Albon nie ukończyli[22]. W trakcie 18 wyścigów sezonu ośmiokrotnie stawał na podium, w tym trzykrotnie zwyciężał, czterokrotnie startował z pole position[12]. Zwycięstwo w serii zadedykował Jules’owi Bianchiemu, który zmarł w lipcu 2015 roku[25].

W okresie trwania rywalizacji w serii GP3, w czerwcu 2016 roku, Leclerc został kierowcą testowym zespołu Formuły 1, Haas F1 Team. 8 lipca 2016 roku wziął udział w pierwszej sesji treningowej (FP1) przed Grand Prix Wielkiej Brytanii na torze Silverstone[26].

Formuła 2

Leclerc w bolidzie Prema Racing podczas weekendu startowego Formuły 2 na Monzie (wrzesień 2017)
Bolid Prema Racing (2017)
Charles z matką Pascale po zdobyciu tytułu mistrza Formuły 2 (2017)

W sezonie 2017 brał udział w wyścigach Formuły 2, która zastąpiła serię GP2[27]. Reprezentował barwy mistrzowskiego zespołu z Włoch powiązanego ze Scuderią Ferrari, Prema Racing, a jego partnerem był Antonio Fuoco[28][27]. Już w pierwszej sesji kwalifikacyjnej sezonu, na bahrańskim torze Sakhir okazał się najszybszy. Dzień później zajął trzecie miejsce w wyścigu, a następnie odniósł pierwsze zwycięstwo w niedzielnej rywalizacji[29]. W drugiej rundzie wyścigów na hiszpańskim torze de Barcelona-Catalunya po starcie z pole position odniósł drugą wygraną, natomiast dzień później był czwarty[30]. W rundzie trzeciej na torze Monako nie ukończył obu wyścigów. Pomimo startu z pole position musiał wycofać się z pierwszego wyścigu z powodu awarii zawieszenia oraz z drugiego po otrzymaniu dziesięciosekundowej kary za kolizję z Francuzem Normanem Nato[31]. Po nieudanym weekendzie w Monako zaczął regularnie stawać na podium oraz odniósł trzy zwycięstwa w trzech kolejnych weekendach startowych, na torze Bakı Şəhər Halqası w azerskim Baku, austriackim Red Bull Ringu oraz brytyjskim Silverstone[12][27]. Pomimo pozytywnych rezultatów na torze, Leclerc przeżywał w tym czasie osobistą tragedię. Jego ojciec Hervé zmarł po długiej chorobie tuż przed wyścigiem Charlesa w Baku, ale ten nie zrezygnował ze startu i zdominował rywalizację[32]. Następnie w siódmej rundzie zmagań na węgierskim Hungaroringu dobra passa sportowa Leclerca została przerwana. Pomimo zdobycia pole position jego czas z kwalifikacji został anulowany, a Leclerc zdyskwalifikowany za zbyt lekki bolid. W sobotnim wyścigu pomimo startu z końca stawki awansował na czwarte miejsce i ten sam rezultat powtórzył dzień później[33]. Leclerc po raz kolejny startował z pole position w sobotnim wyścigu na belgijskim torze Spa-Francorchamps, który pierwotnie wygrał, ale po raz kolejny został zdyskwalifikowany – tym razem za „nadmierne zużycie deski podpodłogowej”, wykazane przez standardowe badanie kontrolne bolidu po wyścigu[34]. Kolejnego dnia zajął piąte miejsce[12]. W dziewiątej rundzie, na włoskim torze Monza Leclerc walczył z Lucą Ghiotto o prowadzenie po restarcie wyścigu na mokrym torze, ale popełnił błąd i wypadł z toru, a następnie rozbił bolid na barierze ochronnej[35]. W niedzielnym wyścigu zajął miejsce 9[12]. Dopiero na hiszpańskim torze Jerez de la Frontera monakijski kierowca przełamał złą passę i po starcie z pole position i pojedynku ze swoim bezpośrednim rywalem o mistrzostwo, Brytyjczykiem Oliverem Rowlandem, odniósł szóste zwycięstwo w sezonie, które zapewniło mu triumf w klasyfikacji generalnej mistrzostw Formuły 2. Z kolei w niedzielnej rywalizacji sprinterskiej był siódmy[12]. Leclerc zapewnił sobie tytuł na trzy wyścigi przed zakończeniem sezonu w swoim debiutanckim sezonie w serii[36]. Swój tytuł zadedykował zmarłemu ojcu, który przegrał walkę z chorobą w czerwcu 2017 roku, podczas, gdy młody Leclerc rywalizował podczas wyścigów w Baku. Po zdobyciu mistrzostwa, Leclerc stwierdził, że nie chce już dedykować swoich kolejnych tytułów, gdyż wraz z jego kolejnym tytułem honoruje nim kolejną bliską mu zmarłą osobę[25].

Oczywiście miałem kilka upadków w sezonie, kilka po stronie wyścigowej, ale przede wszystkim oczywiście po stronie osobistej, po stracie ojca. Zdobycie mistrzostwa jest dla mnie niesamowitym sposobem na uhonorowanie go i właściwie to chciałbym ten tytuł zadedykować jemu. Wolałbym w przyszłości nie dedykować już żadnych innych tytułów.

Charles Leclerc, 2017, fia.com[37]

Sezon zakończył triumfem w sprinterskim wyścigu na torze w Yas Marina Circuit w Abu Zabi, czym pobił rekord sześciu wygranych w sezonie należącym do Belga Stoffela Vandoorne’a. Ponadto jako pierwszy kierowca w historii Formuły 2 siedmiokrotnie startował z pole position[38], a sięgając po tytuł już w pierwszym roku startów powtórzył tym wyczyn dwóch Niemców Nico Rosberga i Nico Hülkenberga oraz Brytyjczyka Lewisa Hamiltona[39].

W trakcie rywalizacji w Formule 2 Leclerc był kierowcą testowym dwóch zespołów Formuły 1. Podczas dwudniowych, nieoficjalnych testów Charles zadebiutował na początku sierpnia 2017 roku w bolidzie Scuderia Ferrari. Podczas pierwszego dnia testów na Hungaroringu prowadził Ferrari SF70H i był najszybszy wśród innych kierowców, którzy także pretendowali objęcia angażów w Formule 1 w kolejnych sezonach[40]. Rywalizował m.in. z Landem Norrisem (McLaren) i wracającym po latach Robertem Kubicą (Renault)[41]. Nie został dopuszczony do udziału podczas drugiego dnia testów[42]. Z kolei już po zakończeniu sezonu Formuły 2, w listopadzie 2017 roku, Leclerc odbył testy na torze w Abu Zabi dla zespołu Sauber F1 Team, który jak się potem okazało zaproponował mu angaż na sezon 2018[43].

Na zakończenie sezonu został ogłoszony przez FIA najlepszym debiutantem sezonu (ang. Rookie of the Year)[44].

Formuła 1

Do końca 2017 roku Charles Leclerc jako członek Akademii Kierowców Ferrari był kierowcą testowym w trzech zespołach Formuły 1: Scuderia Ferrari oraz Haas F1 i Sauber F1 Team, które były biznesowo powiązane z Ferrari[45][46].

Alfa Romeo Sauber F1 Team (2018)

Leclerc w bolidzie Alfa Romeo Sauber F1 Team podczas wyścigu Formuły 1 w Grand Prix Austrii 2018

W czerwcu 2017 roku, skłamał swojemu umierającemu ojcu, że dostał angaż do Formuły 1 i zadebiutuje tam w kolejnym sezonie, choć wtedy nie miał jeszcze kontraktu[32]. Później okazało się to prawdą i w grudniu 2017 roku Leclerc został ogłoszony kierowcą Alfa Romeo Sauber F1 Team na sezon 2018 Formuły 1. Jego partnerem w zespole został Szwed Marcus Ericsson[46]. Najwyższym miejscem w sezonie była dla niego szósta lokata podczas Grand Prix Azerbejżdzanu na torze Bakı Şəhər Halqası w Baku[47]. Na 21 wyścigów dziesięciokrotnie zdobywał punkty tj. zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce wyścigów, nie ukończył sześciu z nich. W Grand Prix Monako w jego bolid uderzył Brendon Hartley, następnie w Grand Prix Wielkiej Brytanii mechanicy Alfy Romeo nie dokręcili koła jego bolidu podczas pit stopu, przez co Leclerc musiał się zatrzymać. Z kolei tuż po starcie Grand Prix Węgier znalazł się w środku kolizji pomiędzy bolidami Racing Point i zniszczenia jego bolidu nie pozwoliły na kontynuację wyścigu[48]. Najbardziej niebezpieczną sytuacją na torze, która spowodowała odpadnięcie Leclerca z wyścigu był wypadek na pierwszym zakręcie Grand Prix Belgii, w którym Nico Hülkenberg z Renault uderzył w tył bolidu Fernando Alonso z McLarena, który wzbił się do góry i spadł na bolid Leclerca. Leclerc nie odniósł żadnych obrażeń. Raport FIA z dochodzenia po wypadku zawierał informację o tym, że bezpieczeństwo Leclerca w momencie uderzenia zapewnił system Halo[49], który został wprowadzony, aby w momencie wypadku chronić kierowcę przed urazami głowy, które były m.in. przyczyną śmierci Julesa Bianchiego po wypadku w Grand Prix Japonii 2014[50].

Na zakończenie sezonu Leclerc po raz drugi z rzędu został ogłoszony przez FIA najlepszym debiutantem sezonu (ang. Rookie of the Year) (w poprzednim sezonie był debiutantem w Formule 2)[51] i zajął 13. miejsce w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 39 punktów pokonując przy tym kolegę z zespołu aż o 30 punktów[12][48].

Scuderia Ferrari (2019–)

2019
Leclerc w bolidzie Scuderia Ferrari podczas testów przedsezonowych w Barcelonie (2019)
Starcie z Lewisem Hamiltonem podczas Grand Prix Włoch 2019 na torze Monza

11 września 2018 roku Leclerc został potwierdzony jako kierowca zespołu Scuderia Ferrari na sezon 2019. Zastąpił on Kimiego Räikkönena, który przeniósł się do Alfy Romeo[52][53]. Leclerc został najmłodszym kierowcą zakontraktowanym przez ten zespół od 1961 roku[54]. W barwach nowego zespołu wziął udział w nieoficjalnych testach na torze Yas Marina w Abu Zabi po zakończeniu sezonu 2018, gdzie podczas drugiego dnia osiągnął najlepszy czas[55]. Jego partnerem w zespole był utytułowany Niemiec, czterokrotny mistrz świata Sebastian Vettel[56].

Leclerc po raz pierwszy oficjalnie poprowadził bolid Scuderia Ferrari w sezonie 2019 na oficjalnych, przedsezonowych testach w Barcelonie w lutym i był tego dnia najszybszy[57]. W pierwszej rundzie sezonu, podczas Grand Prix Australii zajął piąte miejsce[58]. W kolejny weekend startowy podczas Grand Prix Bahrajnu wywalczył pierwsze pole position w Formule 1 w karierze. Po starcie stracił kilka pozycji, ale wrócił do walki o zwycięstwo z kierowcami Mercedesa. Podczas wyścigu zanotował najszybszy czas okrążenia i dominował w wyścigu, ale ze względu na awarię silnika tuż przed metą wyprzedził go Lewis Hamilton i Valtteri Bottas. Monakijczyk zajął trzecie miejsce i 31 marca 2019 roku po raz pierwszy stanął na podium wyścigu Formuły 1[59]. Było to drugie podium dla kierowcy pochodzącego z Monako w wyścigach zaliczanych do cyklu mistrzostw świata Formuły 1. Pierwsze zdobył Louis Chiron, zajmując trzecie miejsce w Grand Prix Monako w sezonie 1950[60]. W kolejnych trzech wyścigach Leclerc zajmował piąte miejsce, przy czym podczas Grand Prix Azerbejdżanu ustanowił najszybszy czas okrążenia[12]. W szóstej rundzie mistrzostw, nie ukończył Grand Prix Monako, ale przez kolejne cztery wyścigi z rzędu stawał na podium. W Kanadzie i Francji kończył rywalizację na trzecim miejscu, następnie wywalczył pole position i drugą lokatę w Grand Prix Austrii ustępując jedynie Maxowi Verstappenowi z Red Bull Racing[61], a dobrą passę zakończył trzecim miejscem w Grand Prix Wielkiej Brytanii[62], gdyż w rundzie jedenastej mistrzostw świata, nie ukończył Grand Prix Niemiec 2019 po uderzeniu w bandę[63]. Następnie po zajęciu czwartej lokaty na torze Hungaroring w czterech kolejnych wyścigach ruszał z pole position. Pierwsze dwa z nich wygrał. Pierwszym zwycięstwem w jego karierze w Formule 1 było Grand Prix Belgii na torze Spa-Francorchamps, gdzie pokonał Hamiltona i Bottasa. Jego triumf był poprzedzony tragicznym wypadkiem podczas sobotniej rywalizacji w Formule 2, kiedy to podczas wyścigu zginął przyjaciel Leclerca, Anthoine Hubert. Kierowcy Formuły 1, w tym Monakijczyk, byli świadkami śmiertelnego wypadku, ale pomimo tego nie odwołano wyścigu. Swoje pierwsze zwycięstwo w Formule 1 Leclerc zadedykował Hubertowi[64][65].

Pierre [przyp. Gasly] powiedział mi, że muszę wygrać w niedzielę dla Anthoine′a, i oczywiście też tego chciałem. Udało mi się tego dokonać, co było bardzo wyjątkowe, ale także bardzo trudne, ponieważ po raz pierwszy doświadczyłem jazdy na tym samym torze, gdzie straciłem bliską osobę (...)

Charles Leclerc, 2020, ESPN[66]

Podczas kolejnego weekendu startowego Leclerc wygrał Grand Prix Włoch na torze Monza przed Bottasem i Hamiltonem[67]. Następnie zajął drugie miejsce za kolegą z zespołu, Sebastianem Vettelem w Grand Prix Singapuru oraz miejsce trzecie w Grand Prix Rosji za oboma kierowcami Mercedesa. Po nieudanym wyścigu w Japonii był najszybszy w kwalifikacjach w Meksyku i pomimo zajęcia czwartej lokaty ustanowił najszybsze okrążenie wyścigu. To samo miejsce i najszybsze okrążenie rywalizacji ustanowił także w Grand Prix Stanów Zjednoczonych na torze Americas w Austin. Nieudanie zakończył się dla niego wyścig w Brazylii, gdzie został sklasyfikowany tylko dlatego, że przejechał 90% wyścigu. Podczas wyścigu, sześć okrążeń przed końcem, doszło do kolizji dwóch bolidów Scuderia Ferrari po próbie wyprzedzenia Leclerca przez Vettela. Oba bolidy odpadły z wyścigu, a kierowcy przeprosili za incydent[68]. Leclerc zakończył sezon trzecim miejscem w Grand Prix Abu Zabi, które przypieczętowało jego czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 264 punktów. Ogółem, w sezonie 2019, Charles Leclerc na 21 wyścigów 10-krotnie stawał na podium w tym dwukrotnie wygrywał. Siedmiokrotnie startował z pole position i czterokrotnie ustanawiał najszybsze okrążenia wyścigów[12].

W grudniu 2019 roku przedłużył kontrakt ze Scuderia Ferrari do 2024 roku[69].

2020
Leclerc w bolidzie Ferrari SF1000 podczas testów przedsezonowych w Barcelonie (luty 2020)

18 stycznia 2020 roku, przed rozpoczęciem sezonu, Charles Leclerc został uhonorowany monakijskim wyróżnieniem Medalem Honorowym przez przewodniczącego Rady Narodowej Stéphane′a Valeriego[70].

Sezon 2020 był krótszy i rozpoczął się z opóźnieniem ze względu na wybuch ogólnoświatowej pandemii COVID-19. Był to również trudny sezon dla zespołu Scuderia Ferrari, który skonstruował mniej konkurencyjny bolid, którym trudno było osiągać oczekiwane rezultaty. Miało to związek ze zmianami w jednostce napędowej, które wymusiła decyzja FIA po przeprowadzeniu dochodzenia, które miało wyjaśnić, czy Ferrari złamało przepisy przy budowie silnika bolidu na sezon 2020. W lutym 2020 roku FIA ogłosiła, że dochodzenie zakończyło się po „osiągnięciu porozumienia” z zespołem, ale warunki konsensusu nie zostały upublicznione. Szef Scuderii Ferrari, Mattia Binotto stwierdził, że upublicznienie tych danych spowodowałoby wyjawienie wrażliwych informacji o konstrukcji ich bolidu[71][72].

W trakcie sezonu jednostce napędowej Ferrari brakowało mocy, przez co obydwaj kierowcy Scuderii Ferrari osiągali gorsze rezultaty niż w poprzednim sezonie[73][74], jednak to Leclerc regularnie zajmował wyższe lokaty niż jego bardziej doświadczony partner z zespołu[75][76]. Zwycięstwa w wewnętrznej walce kierowców oraz podpisanie przez Leclerca długoterminowego kontraktu ze Scuderią Ferrari na koniec poprzedniego sezonu spowodowały, że umocnił swoją pozycję „wschodzącej gwiazdy” w teamie[77].

Pomimo tego, że bolid Ferrari SF1000 był uznawany za jedną z najgorszych konstrukcji Scuderiii Ferrari w historii[77], to Leclerc dwukrotnie w sezonie stawał na podium, przy czym ani razu nie startował z pole position[12]. Pierwsze podium zanotował w pierwszym z dwóch otwierających sezon wyścigów w Austrii, gdzie awansował o pięć lokat względem pozycji startowej i przegrał jedynie z Bottasem z Mercedesa[78]. Drugim podium zakończył się dla niego pierwszy z dwóch wyścigów na Silverstone, czyli Grand Prix Wielkiej Brytanii w czwartej rundzie mistrzostw[12].

Leclerc w 17 wyścigach punktował dziesięciokrotnie, nie ukończył czterech wyścigów. W klasyfikacji generalnej zgromadził 98 punktów i zajął ósme miejsce, przy czym pokonał swojego partnera z zespołu aż o 65 punktów[76][12].

2021
Leclerc podczas Grand Prix Styrii (lipiec 2021)
Grand Prix Wielkiej Brytanii 2021

W sezonie 2021 partnerem zespołowym Leclerca został Hiszpan Carlos Sainz Jr. W pierwszych czterech wyścigach Leclerc zajmował naprzemiennie szóste i czwarte miejsce. Scuderia Ferrari zaskoczyło dobrą formą w treningach i kwalifikacjach do Grand Prix Monako, gdzie zarówno Sainz, jak i Leclerc osiągali czołowe lokaty[79]. W kwalifikacjach Leclerc uzyskał najlepszy czas i zdobył pole position, jednak tuż przed zakończeniem trzeciej części kwalifikacji rozbił swój bolid na bandzie ochronnej, przez co kwalifikacje zostały zakończone i żaden z kierowców nie mógł dokończyć ostatnich okrążeń pomiarowych. Było to pierwsze pole position kierowcy Ferrari od 2019 roku[80]. W niedzielę rano, na kilka godzin przed wyścigiem, Scuderia Ferrari podało informację, że Leclerc wystartuje z pole position, gdyż skrzynia biegów nie musiała być wymieniona i kierowca uniknie kary przesunięcia o pięć pozycji[81]. Jednak tuż po wyjeździe z garażu przed wyścigiem okazało się, że skrzynia biegów ma defekt i Leclerc nie wystartuje w wyścigu[82]. W kolejnej rundzie mistrzostw w Baku, po raz drugi z rzędu startował pole position, ale w trakcie rywalizacji nie był w stanie utrzymać dobrego tempa wyścigowego. Ostatecznie, na ostatnich okrążeniach wyścigu, tuż po jego restarcie, stoczył walkę o podium z Pierrem Gaslym, którą ostatecznie przegrał zajmując czwartą lokatę[83]. Dobrą passę przerwał podczas startu w Grand Prix Francji, gdzie na torze Paula Ricarda zajął dopiero 16. miejsce, przy czym podczas tego samego weekendu obserwował jak jego młodszy brat Arthur wygrywał swój pierwszy wyścig F3 w karierze[84]. Następnie Leclerc zajmował punktowane miejsca pod koniec pierwszej dziesiątki w dwóch kolejnych wyścigach w Austrii, ale na pierwsze podium w sezonie czekał aż do dziesiątej rundy mistrzostw[12]. Podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii na torze Silverstone zajmował czwarte miejsce zarówno w kwalifikacjach, jak i sobotnim sprincie kwalifikacyjnym, ale w niedzielnym wyścigu stanął na drugim stopniu podium. Po kolizji dwóch faworytów, Verstappena i Hamiltona objął prowadzenie w wyścigu na pierwszym okrążeniu i stracił je na rzecz Hamiltona tuż przed rozpoczęciem ostatniego. Podczas wyścigu Leclerc borykał się z problemami z przerywającym silnikiem i przez kilka ostatnich okrążeń skutecznie odpierał atak Hamiltona, który dysponował lepszym tempem[85]. Jego jazda została doceniona przez kibiców, którzy wybrali go kierowcą dnia (ang. Driver of the day)[86]. W kolejnym wyścigu, w Grand Prix Węgier odpadł z rywalizacji w dużej kraksie na pierwszym zakręcie pierwszego okrążenia, kiedy to w jego bolid uderzył Lance Stroll[87]. Do końca sezonu 2021 zdobywał punkty w 10 z 11 wyścigów w tym trzykrotnie plasując się tuż za podium. Leclerc zakończył sezon na siódmym miejscu w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 159 punktów, dwie lokaty za drugim kierowcą zespołu Scuderia Ferrari, Carlosem Sainzem Jr.[88][89].

2022
Leclerc w bolidzie Ferrari F1-75 podczas Grand Prix Australii 2022

W sezonie 2022 doszło do dużych zmian w regulaminie i konstrukcji bolidów Formuły 1. Samochody zostały wyposażone w większe opony, twardsze zawieszenie oraz nową konstrukcję aerodynamiczną przez co doszło do zmian w układzie sił w stawce zespołów[90]. Scuderia Ferrari zaprezentowała bolid Ferrari F1-75, który wyróżniał się szerokimi elementami aerodynamicznymi[91] i swoją szybkością na tle innych zespołów podczas przedsezonowych testów w Bahrajnie. Leclerc określił przygotowania do sezonu jako „najpłynniejsze w jego karierze”[92], a dobrą formę potwierdził podczas pierwszego weekendu wyścigowego. W Grand Prix Bahrajnu startował z pole position[93] i wygrał wyścig z najlepszym okrążeniem po rywalizacji z Maxem Verstappenem, który ostatecznie nie dojechał do mety po defekcie silnika. Drugie miejsce zajął Sainz, dzięki czemu Scuderia Ferrari zdobyła pierwszy dublet swoich kierowców od 2019 roku[94]. W drugim wyścigu sezonu, podczas Grand Prix Arabii Saudyjskiej Leclerc ruszał z drugiego pola i prowadził przez większość wyścigu. Na ostatnich okrążeniach walczył o zwycięstwo z Verstappenem wykorzystując w walce system DRS, przez co żaden z nich nie chciał być z przodu przed długą prostą na której można było skutecznie wyprzedzić rywala tuż przed metą. Ostatecznie zajął drugie miejsce i zanotował najszybsze okrążenie, utrzymując się tym samym na pozycji lidera klasyfikacji generalnej mistrzostw[95]. W Grand Prix Australii 2022 zdobył tzw. wielkiego szlema, czyli zdobył pole position, najszybsze okrążenie oraz wygrał wyścig prowadząc przez wszystkie okrążenia[96]. W czwartej rundzie mistrzostw podczas deszczowego sprintu wyprzedził na starcie Verstappena, ale stracił prowadzenie tuż przed końcem. W wyścigu głównym o Grand Prix Emilii-Romanii 2022 był bliski podium, ale ostatecznie zajął szóstą lokatę po błędzie i uderzeniu w bandę na kilka okrążeń przed końcem. Na tym etapie mistrzostw utrzymał 24-punktową przewagę w klasyfikacji generalnej[97].

Życie prywatne

Jego ojcem chrzestnym, kuzynem i mentorem był Jules Bianchi, kierowca Formuły 1, który zmarł w lipcu 2015 roku po wypadku w Grand Prix Japonii 2014[98].

W 2017 roku, gdy Charles zmierzał po tytuł mistrza Formuły 2, jego ojciec Hervé walczył z poważną chorobą. Hervé Leclerc zmarł w czerwcu 2017 roku po miesiącu przebywania w śpiączce farmakologicznej, tuż przed wyścigiem Charles’a w Baku. Leclerc nie zrezygnował z wyścigów i zdominował rywalizację, osiągając najszybsze okrążenie toru oraz zajmując pierwsze i drugie miejsce (po nałożeniu kary). Charles tłumaczył, że wiedział o chorobie ojca od kilku miesięcy, ale nie mówił o tym publicznie, aby media nie upatrywały w tym powodu jego możliwie słabszych rezultatów[4]. Później wyznał, że tuż przed śmiercią ojca skłamał mu o swoich planach na kolejny sezon i pomimo braku podpisanego kontraktu powiedział ojcu, że dostał angaż w zespole Formuły 1, co później rzeczywiście okazało się prawdą[32].

W latach 2015–2019 jego dziewczyną była Giada Gianni. Od 2020 roku do grudnia 2022 roku spotykał się z monakijską modelką Charlotte Siné, córką Emmanuela Siné, właściciela Société des Bains de Mer (m.in. kasyna w Monte Carlo)[99].

Wyniki

Seria GP3

Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Poz.
2016
[100] 		ART Grand Prix Hiszpania
ESP 		Hiszpania
ESP 		Austria
AUT 		Austria
AUT 		Wielka Brytania
GBR 		Wielka Brytania
GBR 		Węgry
HUN 		Węgry
HUN 		Niemcy
GER 		Niemcy
GER 		Belgia
BEL 		Belgia
BEL 		Włochy
ITA 		Włochy
ITA 		Malezja
MAL 		Malezja
MAL 		Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE 		Zjednoczone Emiraty Arabskie
ARE 		202 1
1 9 1 NU 2 3 6 3 5 3 1 6 4 NU 3 5 NU 9

Formuła 2

Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Poz.
2017
[27] 		Prema Racing BHR
Bahrajn 		BHR
Bahrajn 		ESP
Hiszpania 		ESP
Hiszpania 		MON
Monako 		MON
Monako 		AZE
Azerbejdżan 		AZE
Azerbejdżan 		AUT
Austria 		AUT
Austria 		UK
Wielka Brytania 		UK
Wielka Brytania 		HUN
Węgry 		HUN
Węgry 		BEL
Belgia 		BEL
Belgia 		ITA
Włochy 		ITA
Włochy 		ESP
Hiszpania 		ESP
Hiszpania 		ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie 		ARE
Zjednoczone Emiraty Arabskie 		282 1
3 1 1 4 NU NU 1 2 1 NU 1 5 4 4 DSQ 5 17 9 1 7 2 1

Formuła 1

Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach[12] Pkt. Poz.
2018
[101] 		Alfa Romeo Sauber F1 Team Sauber C37 Ferrari 062 EVO 1,6 V6T Australia Bahrajn Azerbejdżan Hiszpania Monako Kanada Francja Austria Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Singapur Rosja Japonia Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia 39 13
13 12 19 6 10 18† 10 10 9 NU 15 NU NU 11 9 7 NU NU 7 7 7
2019
[102] 		Scuderia Ferrari Ferrari SF90 Ferrari 064 1,6 V6T Australia Bahrajn Azerbejdżan Hiszpania Monako Kanada Francja Austria Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Singapur Rosja Japonia Meksyk Stany Zjednoczone Brazylia 264 4
5 3 5 5 5 NU 3 3 2 3 NU 4 1 1 2 3 6 4 4 18† 3
2020
[75] 		Scuderia Ferrari Ferrari SF1000 Ferrari 065 1,6 V6T Austria Węgry Wielka Brytania Wielka Brytania Hiszpania Belgia Włochy Toskania Rosja Niemcy Portugalia Emilia-Romania Turcja Bahrajn Bahrajn 98 8
2 NU 11 3 4 NU 14 NU 8 6 7 4 5 4 10 NU 13
2021
[103] 		Scuderia Ferrari Mission Winnow Ferrari SF21 Ferrari 065/6 1,6 V6T Bahrajn Emilia-Romania Portugalia Hiszpania Monako Azerbejdżan Francja Austria Wielka Brytania Węgry Belgia‡ Holandia Włochy Rosja Turcja Stany Zjednoczone Meksyk Katar Arabia Saudyjska 159 7
6 4 6 4 NW 4 16 7 8 2 NU 8 5 4 15 4 4 5 5 8 7 10
2022
[104] 		Scuderia Ferrari Ferrari F1-75 Ferrari 066/7 Bahrajn Arabia Saudyjska Australia Emilia-Romania Stany Zjednoczone Hiszpania Monako Azerbejdżan Kanada Wielka Brytania Austria Francja Węgry Belgia Holandia Włochy Singapur Japonia Stany Zjednoczone Meksyk 308 2
1 2 1 62 2 NU 4 NU 5 4 12 NU 6 6 3 2 2 3 3 6 46 2
2023
[105] 		Scuderia Ferrari Ferrari SF-23 Ferrari 066/10 1.6 V6 t Bahrajn Arabia Saudyjska Australia Azerbejdżan Stany Zjednoczone Monako Hiszpania Kanada Austria Wielka Brytania Węgry Belgia Holandia Włochy Singapur Japonia Katar Stany Zjednoczone Meksyk Stany Zjednoczone 206 5
NU 7 NU 32 7 6 11 4 2 9 7 35 NU 4 4 4 5 DSQ3 3 NW5 2 2
2024
[105]
 Scuderia Ferrari Ferrari SF-24 Ferrari 066/12 1.6 V6 T Bahrajn Arabia Saudyjska Australia Japonia Stany Zjednoczone Emilia-Romania Monako Kanada Hiszpania Austria Wielka Brytania Węgry Belgia Holandia Włochy Azerbejdżan Singapur Stany Zjednoczone Meksyk Stany Zjednoczone Katar 59* 3*
4 3 2 4

‡ – przyznano połowę punktów, gdyż zostało przejechane mniej niż 75% wyścigu.

Podsumowanie

Sezon Seria[12] Zespół Wyścigi P1 PP NO Podium Punkty Pozycja
2014 Europejski Puchar Formuły Renault 2.0[106] Fortec Motorsports 6 0 0 0 3 0 NS†
Alpejska Formuła Renault 2.0[107] 14 2 1 0 7 199 2
2015 Europejska Formuła 3[108] Van Amersfoort Racing 44 4 3 5 13 363,5 4
Grand Prix Makau[109] 1 0 0 0 1 — 2
2016 Seria GP3 ART Grand Prix 18 3 4 4 8 202 1
Formuła 1 Haas F1 Team Kierowca testowy
2017 Formuła 2 Prema Racing 22 7 8 4 10 281 1
Formuła 1 Haas F1 Team Kierowca testowy
Scuderia Ferrari
Sauber F1 Team
2018 Formuła 1 Alfa Romeo Sauber F1 Team 21 0 0 0 0 39 13
2019 Formuła 1 Scuderia Ferrari Mission Winnow 21 2 7 4 10 264 4
2020 Formuła 1 Scuderia Ferrari 17 0 0 0 2 98 8
2021 Formuła 1 Scuderia Ferrari Mission Winnow 21 0 2 0 1 159 7
2022 Formuła 1 Scuderia Ferrari 22 3 9 3 11 308 2
2023 Formuła 1 Scuderia Ferrari 21 0 4 0 6 206 5
2024 Formuła 1 Scuderia Ferrari 4 0 0 2 2 59* 3*

Przypisy

  1. ↑ Riccardo Cortesi: F1 La storia e la carriera di Charles Leclerc. f1ingenerale.com, 2020-01-29. [dostęp 2021-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-01)]. (wł.).
  2. ↑ Pascale Leclerc: Fonce, Charles!. monacomatin.mc, 2018-05-27. [dostęp 2021-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-10)]. (fr.).
  3. ↑ Driver Database – Herve Leclerc. driverdb.com. [dostęp 2021-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-17)]. (ang.).
  4. ↑ a b c Ile tragedii może przyjąć jeden człowiek? Historia Charlesa Leclerca to współczesna opowieść o Hiobie. newonce.sport, 2020-03-22. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-24)]. (pol.).
  5. ↑ Ferrari sign Charles’ Leclerc younger brother to Driver Academy. formula1.com, 2020-01-17. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-07)]. (ang.).
  6. ↑ Driver Database – Arthur Leclerc. driverdb.com. [dostęp 2021-05-07]. (ang.).
  7. ↑ Interview with Arthur and Lorenzo Leclerc on family and motorsport. scuderiafans.com, 2021-03-05. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-05)]. (ang.).
  8. ↑ Dhruv George: Charles Leclerc: Childhood, Early Struggles and Relationship with Jules Bianchi. essentiallysports.com, 2020-06-15. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-10)]. (ang.).
  9. ↑ Lawrence Barretto: LONG READ: Music, fashion and family – getting to know the real Charles Leclerc. formula1.com, 2020-09-13. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-24)]. (ang.).
  10. ↑ Adrian Drozdek: Nicolas Todt: Jestem jedynym menadżerem, który inwestuje w kierowców. motohigh.pl, 2019-12-26. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-24)]. (pol.).
  11. ↑ a b David Gruz: Monegasque prodigy Leclerc secures FIA F3 seat with Van Amersfoort. paddockscout.com, 2015-01-14. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-07)]. (ang.).
  12. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Driver Database – Charles Leclerc. driverdb.com. [dostęp 2021-05-07]. (ang.).
  13. ↑ Dawid Brilowski: Sukces naznaczony dramatami. Charles Leclerc w drodze na szczyt. sport.tvp.pl, 2019-03-31. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-07)]. (pol.).
  14. ↑ Adrian Drozdek: Były szef Verstappena i Leclerca przemówił. “Max jest poziom wyżej”. motohigh.pl, 2020-11-15. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-16)]. (pol.).
  15. ↑ a b Valentin Khorounzhiy: Charles Leclerc: The young Monegasque with a big future. motorsport.com, 2015-11-18. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-08)]. (ang.).
  16. ↑ Dennis secures 3rd in FIA F3 European Championship. jakedennisracing.co.uk, 2015-10-18. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-05)]. (ang.).
  17. ↑ Kate Walker: Charles Leclerc, a Teenage Driver, Shows Potential for Ferrari. nytimes.com, 2017-09-14. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-11)]. (ang.).
  18. ↑ Max is next level, but Leclerc had to do more on his own. gpblog.com, 2020-11-13. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-19)]. (ang.).
  19. ↑ Paul Hensby: Rosenqvist defeats Leclerc to take second Macau Grand Prix triumph. thecheckeredflag.co.uk, 2015-11-22. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-18)]. (ang.).
  20. ↑ Glenn Freeman: Nicolas Todt sells shareholding in ART Grand Prix. motorsport.com, 2018-12-21. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-08)]. (ang.).
  21. ↑ Charles Leclerc joins ART Grand Prix for 2016 GP3 Series. autosport.com, 2016-02-29. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-07)]. (ang.).
  22. ↑ a b David Gruz: Abu Dhabi GP3: Leclerc champion as both title contenders crash. motorsport.com, 2016-11-26. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-07)]. (ang.).
  23. ↑ Ramon López: Leclerc starts the season with a win in Barcelona. formularapida.net, 2016-05-14. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-07)]. (ang.).
  24. ↑ Charles Leclerc glides to GP3 victory in Spa-Francorchamps race 1. automobilsport.com, 2016-08-27. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-07)]. (ang.).
  25. ↑ a b Alex Kalinauckas: Ferrari junior Charles Leclerc dedicates F2 title to late father. autosport.com, 2017-10-07. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (ang.).
  26. ↑ Charles Leclerc Set for FP1 Sessions with Haas F1 Team. haasf1team.com, 2016-06-24. [dostęp 2021-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-30)]. (ang.).
  27. ↑ a b c d Driver Standings for the FIA Formula 2 2017 Championship. fiaformula2.com. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (ang.).
  28. ↑ Arnau Viñals: Leclerc: „Prema & ART GP are similar to F1 team”. formularapida.net, 2017-03-07. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (ang.).
  29. ↑ Cameron Paterson: Charles Leclerc wins Bahrain F2 sprint race with pitstop. formulascout.com, 2017-04-16. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (ang.).
  30. ↑ Leclerc flies to Barcelona pole. fiaformula2.com, 2017-05-12. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-16)]. (ang.).
  31. ↑ Leclerc column: Moving on from Monaco misfortune. motorsport.com, 2017-05-30. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-11)]. (ang.).
  32. ↑ a b c Asher Fair: Formula 1: The lie Charles Leclerc told his father before his death. beyondtheflag.com, 2019-03-14. [dostęp 2021-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
  33. ↑ Georgia Beith: F2 Hungary: Rowland wins the battle in Budapest, but Leclerc still has the edge. thepitcrewonline.net, 2017-07-31. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-24)]. (ang.).
  34. ↑ Alex Kalinauckas: Spa Formula 2: Charles Leclerc and Oliver Rowland disqualified. autosport.com, 2017-08-27. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (ang.).
  35. ↑ Jack Leslie: The first F2 race at Monza was decided by an epic two-lap shootout. wtf1.com, 2017-09-02. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-26)]. (ang.).
  36. ↑ William Esler: Charles Leclerc crowned 2017 F2 champion. skysports.com, 2017-10-08. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-14)]. (ang.).
  37. ↑ F2 – Charles Leclerc: Thoughts of a champion. fia.com, 2017-10-07. [dostęp 2021-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-14)]. (ang.).
  38. ↑ Chris Soulsby: Charles Leclerc makes Formula 2 history with seven consecutive poles. lastwordonsports.com, 2017-07-28. [dostęp 2021-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-17)]. (ang.).
  39. ↑ Rising stars Leclerc and Russell seal junior titles. formula1.com, 2017-10-09. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-16)]. (ang.).
  40. ↑ Leclerc heads day one of Budapest test for Ferrari. formula1.com, 2017-08-01. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-01)]. (ang.).
  41. ↑ Who’s who in this week’s Hungary test?. formula1.com, 2017-07-31. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-29)]. (ang.).
  42. ↑ Pete Gill, James Galloway: F1 Hungary Test: Charles Leclerc fastest on 2017 Ferrari debut. skysports.com, 2017-08-10. [dostęp 2021-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-14)]. (ang.).
  43. ↑ Lewis Larkam: Sauber hands Charles Leclerc Abu Dhabi test run. espn.co.uk, 2017-11-27. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (ang.).
  44. ↑ Hamilton, Verstappen, Leclerc star at FIA Awards. formula1.com, 2017-12-09. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-27)]. (ang.).
  45. ↑ Jonathan Noble: Closer Ferrari/Alfa Romeo ties no concern for Haas – Steiner. autosport.com, 2019-02-10. [dostęp 2021-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-17)]. (ang.).
  46. ↑ a b Jarosław Werner: Charles Leclerc i Marcus Ericsson kierowcami zespołu Alfa Romeo Sauber F1 w sezonie 2018. motorsportgp.pl, 2017-12-02. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (pol.).
  47. ↑ Charles Leclerc Shines in the Azerbaijan Grand Prix. hellomonaco.com, 2018-05-02. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (ang.).
  48. ↑ a b The perfect debut: Charles Leclerc in 2018. motorlat.com, 2018-12-19. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (ang.).
  49. ↑ Jonathan Noble: Halo saved Charles Leclerc from visor strike in Spa start crash. autosport.com, 2018-12-06. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-07)]. (ang.).
  50. ↑ Alan Baldwin: Halo protects Leclerc as Alonso goes over the top. reuters.com, 2018-08-26. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (ang.).
  51. ↑ Leclerc crowned FIA’s Rookie of the Year. formula1.com, 2018-12-08. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-22)]. (ang.).
  52. ↑ Michał Owczarek: F1. Charles Leclerc w Ferrari. Zastąpi Kimiego Raikkonena. sport.pl, 2018-09-11. [dostęp 2021-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-12)]. (pol.).
  53. ↑ Giles Richards: Charles Leclerc looks like a gamble by Ferrari – but he’s not. theguardian.com, 2018-09-12. [dostęp 2021-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-09)]. (ang.).
  54. ↑ LECLERC TO FERRARI: The stats you need to know. formula1.com, 2018-09-11. [dostęp 2021-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-30)]. (ang.).
  55. ↑ New Ferrari driver Leclerc tops final 2018 test session in Abu Dhabi. formula1.com, 2018-11-28. [dostęp 2021-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-05)]. (ang.).
  56. ↑ Andrew Benson: Formula 1 2019: Ferrari’s Charles Leclerc on his dying father’s wish. bbc.com, 2019-03-19. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-30)]. (ang.).
  57. ↑ Matt Beer: Leclerc ‘put emotion to one side’ in first 2019 Ferrari F1 test. motorsport.com, 2019-02-19. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-22)]. (ang.).
  58. ↑ George Dhruv: Australian GP 2019: Analysing the Ferrari Debut of Charles LeClerc. essentiallysports.com, 2019-03-17. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (ang.).
  59. ↑ Giles Richards: Lewis Hamilton wins in Bahrain after Charles Leclerc loses power and lead This article is more than 2 yea. theguardian.com, 2019-03-31. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (ang.).
  60. ↑ Monaco Podiums. statsf1.com. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-19)]. (ang.).
  61. ↑ Leclerc planning to ‘adjust aggression’ after Verstappen incident ruling. formula1.com, 2019-07-11. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-22)]. (ang.).
  62. ↑ Leclerc declares battling Silverstone drive ‘the most fun I’ve had in F1’. formula1.com, 2019-07-14. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-17)]. (ang.).
  63. ↑ 'I put everything in the bin’ – Leclerc says German GP error ‘completely my fault’. formula1.com, 2019-07-28. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-22)]. (ang.).
  64. ↑ Leclerc dedicates first F1 win to friend Hubert. formula1.com, 2019-09-01. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-25)]. (ang.).
  65. ↑ James Pavey: Charles Leclerc ‘willing to win’ Belgian Grand Prix after Anthoine Hubert’s tragic death. foxsports.com.au, 2019-09-01. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-08)]. (ang.).
  66. ↑ Gasly still struggling to accept Anthoine Hubert’s death one year on. espn.com, 2020-08-27. [dostęp 2021-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-09)]. (ang.).
  67. ↑ Andrew Benson: Italian GP: Charles Leclerc wins in Italy after ‘dangerous’ defending on Lewis Hamilton. bbc.com, 2019-09-08. [dostęp 2021-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-09)]. (ang.).
  68. ↑ Leclerc and Vettel apologise for race-ending clash as Ferrari boss reserves judgement on blame. formula1.com, 2019-11-17. [dostęp 2021-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-28)]. (ang.).
  69. ↑ Mateusz Szymkiewicz: F1. Charles Leclerc przedłużył umowę z Ferrari. sport.pl, 2019-12-23. [dostęp 2021-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (pol.).
  70. ↑ Cassandra Tanti: Charles Leclerc awarded Medal of Honour. monacolife.net, 2020-01-19. [dostęp 2021-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-28)]. (ang.).
  71. ↑ Adam Cooper: Ferrari Formula 1 boss Mattia Binotto says the Maranello outfit won’t release details of its controversial winter agreement with the FIA because it would compromise the team’s intellectual property. autosport.com, 2020-07-03. [dostęp 2021-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-16)]. (ang.).
  72. ↑ Adam Cooper: Ferrari admits FIA clampdown cost F1 engine performance. motorsport.com, 2020-07-17. [dostęp 2021-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-31)]. (ang.).
  73. ↑ Asher Fair: Formula 1: Ferrari’s horrible season could have historic implications. beyondtheflag.com, 2020-09-06. [dostęp 2021-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-19)]. (ang.).
  74. ↑ The remarkable stats of Ferrari’s worst season for 40 years. racefans.net, 2020-12-14. [dostęp 2021-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-09)]. (ang.).
  75. ↑ a b 2020 Driver Standings: Charles Leclerc. formula1.com. [dostęp 2021-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-10)]. (ang.).
  76. ↑ a b 2020 Driver Standings: Sebastian Vettel. formula1.com. [dostęp 2021-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-12)]. (ang.).
  77. ↑ a b Keith Collantine: Team mate battles 2020: The final score – Vettel vs Leclerc. racefans.net, 2020-12-16. [dostęp 2021-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-12)]. (ang.).
  78. ↑ Lola Senoble: Formula 1: Charles Leclerc second in the Austrian Grand Prix. monaco-tribune.com, 2020-07-06. [dostęp 2021-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-28)]. (ang.).
  79. ↑ Lawrence Barretto: 5 things we learned from Thursday practice for the Monaco Grand Prix. 2021-05-20. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)]. (ang.).
  80. ↑ Qualifying facts and stats: Ferrari’s first pole since 2019 sees them match McLaren at Monaco. formula1.com, 2021-05-22. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)]. (ang.).
  81. ↑ Łukasz Kuczera: F1. Jest ostateczna decyzja ws. Charlesa Leclerca. Ferrari ryzykuje!. wp.pl, 2021-05-23. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)]. (pol.).
  82. ↑ Łukasz Kuczera: F1. Dramat Charlesa Leclerca! Problem przed startem wyścigu!. wp.pl, 2021-05-23. [dostęp 2021-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-23)]. (pol.).
  83. ↑ Jakub Ziółek: Leclerc: Myślałem, że nie dotrwam do końca rywalizacji w Baku. motorsportgp.pl, 2021-06-07. [dostęp 2021-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-28)]. (pol.).
  84. ↑ Amanda Davies, Sana Noor Haq: 'I start to think about all the bad scenarios that can happen’: Charles Leclerc on why he is so protective of his brother. cnn.com, 2021-07-14. [dostęp 2021-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-28)]. (ang.).
  85. ↑ Shreya Sanjeev: Driver of the Day Leclerc Left Heartbroken After His ‘200%’ Goes in Vain Against Hamilton at British GP. essentiallysports.com, 2021-07-18. [dostęp 2021-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-28)]. (ang.).
  86. ↑ DRIVER OF THE DAY: Leclerc’s stunning Silverstone performance wins your vote. formula1.com, 2021-07-18. [dostęp 2021-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-20)]. (ang.).
  87. ↑ 'He came from nowhere’ – Leclerc frustrated by Stroll as he likens Turn 1 crash to 'bowling game'. formula1.com, 2021-08-01. [dostęp 2022-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-05)]. (ang.).
  88. ↑ Analysis: a look behind Charles Leclerc and Carlos Sainz’s stats and numbers in 2021. scuderiafans.com, 2021-12-17. [dostęp 2022-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-23)]. (ang.).
  89. ↑ Jamie Woodhouse: Sainz’s strong 2021 campaign should worry Leclerc. planetf1.com, 2021-12-17. [dostęp 2022-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-27)]. (ang.).
  90. ↑ Cezary Gutowski: Formułowa rewolucja. Oto najważniejsze zmiany w F1. onet.pl, 2022-03-17. [dostęp 2022-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-20)]. (pol.).
  91. ↑ F1-75, the New Ferrari Single-Seater. ferrari.com. [dostęp 2022-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-20)]. (ang.).
  92. ↑ Formuła 1. "Czerwony, czyli szybki" znów staje się prawdą. Poznaj zespół Scuderia Ferrari. [w:] 2022-03-16 [on-line]. tvp.pl, Rafał Majchrzak. [dostęp 2022-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-20)]. (pol.).
  93. ↑ Leclerc takes stunning Bahrain pole for Ferrari ahead of Verstappen and Sainz. formula1.com, 2022-03-19. [dostęp 2022-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-20)]. (ang.).
  94. ↑ Alex Kalinauckas: Bahrain GP: Leclerc leads Ferrari 1-2; Disaster for Red Bull. motorsport.com, 2022-03-20. [dostęp 2022-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-20)]. (ang.).
  95. ↑ Feliz Keith: Max Verstappen showing 'respect' to Charles Leclerc that he didn't to Lewis Hamilton. express.co.uk, 2022-03-29. [dostęp 2022-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-03)]. (ang.).
  96. ↑ Sean Kelly: FACTS AND STATS: Leclerc takes first Ferrari grand slam since 2010. formula1.com, 2022-04-10. [dostęp 2022-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-10)]. (ang.).
  97. ↑ F1 Emilia Romagna GP: Charles Leclerc ‘got greedy and paid the price’. crash.net, 2022-04-24. [dostęp 2022-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-24)]. (ang.).
  98. ↑ Ian Parkes: Jules Bianchi deserved Ferrari drive more than me, says Leclerc – and he’d have been faster. motorsportmagazine.com, 2020-04-23. [dostęp 2021-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-24)]. (ang.).
  99. ↑ Who is Charles Leclerc’s ex-girlfriend Charlotte Sine and why did the F1 star break up with her?. thesun.co.uk, 2022-12-06. [dostęp 2023-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-09)]. (ang.).
  100. ↑ Driver Standings – 2016 GP3 Series Yas Marina. motorsportstats.com. [dostęp 2021-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-10)]. (ang.).
  101. ↑ 2018 Driver Standings: Charles Leclerc. formula1.com. [dostęp 2021-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-10)]. (ang.).
  102. ↑ 2019 Driver Standings: Charles Leclerc. formula1.com. [dostęp 2021-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-10)]. (ang.).
  103. ↑ 2021 Driver Standings: Charles Leclerc. formula1.com. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
  104. ↑ 2022 Driver Standings: Charles Leclerc. formula1.com. [dostęp 2023-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
  105. ↑ a b 2024 Driver Standings: Charles Leclerc. formula1.com. [dostęp 2024-03-15]. (ang.).
  106. ↑ Formula Renault 2.0 Eurocup 2014 standings. driverdb.com. [dostęp 2021-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-10)]. (ang.).
  107. ↑ Formula Renault 2.0 Alps 2014 standings. driverdb.com. [dostęp 2021-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-10)]. (ang.).
  108. ↑ 2015 FIA Formula 3 European Championship. fia.com. [dostęp 2021-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-06)]. (ang.).
  109. ↑ Suncity Group Formula 3 Macau Grand Prix – FIA F3 Intercontinental Cup 2015 standings. driverdb.com. [dostęp 2021-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-28)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Oficjalna strona Charlesa Leclerca. charles-leclerc.com. [dostęp 2021-05-07]. (ang.).
  • Profil Charlesa Leclerca na oficjalnej stronie Formuły 1. formula1.com. [dostęp 2021-05-10]. (ang.).
Scuderia Ferrari

Sezon 2024

Kierowcy
Kierowcy wyścigowi
Kierowcy rezerwowi i testowi
Akademia Kierowców Ferrari
Mistrzowie świata F1
Zwycięzcy wyścigu F1
Sztab
Założyciel
Prezesi i dyrektorzy
  • Benedetto Vigna (dyrektor generalny)
  • Diego Ioverno (dyrektor wyścigowy i kierownik obszaru toru)
  • Enrico Cardile (dyrektor techniczny – podwozie)
  • Enrico Gualtieri (dyrektor techniczny – jednostka napędowa)
  • Fabio Montecchi (koncepcja pojazdu i projekt podwozia)
  • Enrico Racca (szef łańcucha dostaw i produkcji)
Szef zespołu

Mistrzostwa świata konstruktorów F1: 1961, 1964, 1975, 1976, 1977, 1979, 1982, 1983, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2007, 2008

Lista startowa sezonu 2024 Mistrzostw Świata Formuły 1
Red Bull Racing (MŚ)
Williams (MŚ)
RB (D)
McLaren (MŚ)
Alpine (P1)
Aston Martin Aramco
Ferrari (MŚ)
Haas
Kick Sauber (D)
Mercedes (MŚ)
  • (MŚ) – mistrz świata; (P1) – zwycięzca Grand Prix; (D) – debiutant
Mistrzowie Formuły 2
Mistrzowie Europy (1967–1984)
Mistrzowie (2009–2012, od 2017)

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się