Carlos Saura
Ilustracja
Prawdziwe imię i nazwisko

Carlos Saura Atarés

Data i miejsce urodzenia

4 stycznia 1932
Huesca

Data i miejsce śmierci

10 lutego 2023
Madryt

Zawód

reżyser, scenarzysta, producent filmowy, pisarz

Strona internetowa

Carlos Saura Atarés (ur. 4 stycznia 1932 w Huesca w Aragonii, zm. 10 lutego 2023 w Madrycie[1]) – hiszpański reżyser filmowy, scenarzysta, pisarz i producent filmowy. Brat malarza Antonia Saury.

Życiorys

Saura jako nastolatek poważnie interesował się fotografią i z powodzeniem ją uprawiał. W 1953 rozpoczął studia w Instytucie Kinematografii (Instituto de Investigaciones y Estudios Cinematográficos) w Madrycie. Ukończył je w 1957, zdobywając dyplom reżysera. Następnie wykładał w Instytucie do 1963, kiedy to zwolniono go z przyczyn politycznych (tworzył filmy będące krytyką reżimu generała Franco, co wpędzało go w nieustanne problemy z cenzurą).

Twórczość

Pierwsze jego filmy można zaliczyć do nurtu hiszpańskiego neorealizmu, później pozostawał pod wpływem twórczości Luisa Buñuela. Charakterystyczne motywy twórczości filmowej Saury to: śmierć i przemijanie, samotność, wpływ marzeń sennych i wspomnień na rzeczywistość oraz rozpad rodziny, ale również hiszpańska kultura, która przewija się przez jego filmy i jest tłem bądź źródłem wydarzeń. Wiele jego filmów (głównie w tzw. drugim etapie twórczości) obraca się w kręgu tematów związanych z muzyką i tańcem.

Nagrody

W czasie swej wieloletniej kariery Saura został laureatem bardzo wielu nagród. Otrzymał m.in. dwukrotnie Specjalną Nagrodę Jury w Cannes (w 1973 za Kuzynkę Angelikę oraz w 1976 za Nakarmić kruki), Złotego Niedźwiedzia na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie w 1981 za Szybciej, szybciej, dwie statuetki Srebrnego Niedźwiedzia za najlepszą reżyserię: za Polowanie (1966) i Mrożony peppermint (1967). Dwa spośród jego filmów nominowano do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny: Mama ma sto lat (1979) i Tango (1998). Film Aj, Carmela! przyniósł Saurze w 1990 dwie nagrody Goya (hiszpańska narodowa nagroda filmowa) za najlepszą reżyserię i najlepszą adaptację filmową. W 1997 Saura otrzymał nagrodę dla najlepszego reżysera na Festiwalu Filmowym w Montrealu za Ptaszka. Za film Carmen otrzymał Nagrodę BAFTA za najlepszy film zagraniczny a na MFF w Cannes Technical Grand Prize oraz Złotą Palmę.

Życie prywatne

Dwukrotnie żonaty, przez wiele lat pozostawał w nieformalnym związku z aktorką Geraldine Chaplin.

Filmografia

Reżyser

 Z tym tematem związana jest kategoria: Filmy w reżyserii Carlosa Saury.

Scenarzysta

  • 2002 – Salomé
  • 2001 – Buñuel i stół króla Salomóna
  • 1999 – Goya
  • 1998 – Tango
  • 1997 – Ptaszek
  • 1995 – Flamenco (de Carlos Saura)
  • 1993 – Zniewaga
  • 1992 – Południe
  • 1992 – Sevillanas
  • 1990 – Aj, Carmela!
  • 1989 – Ciemna noc
  • 1988 – El Dorado
  • 1986 – Czarodziejska miłość
  • 1984 – Szczudła
  • 1983 – Carmen
  • 1982 – Antonieta
  • 1982 – Słodkie godziny
  • 1981 – Krwawe gody
  • 1981 – Szybciej, szybciej
  • 1979 – Mama ma sto lat
  • 1978 – Z przewiązanymi oczami
  • 1977 – Elizo, życie moje
  • 1976 – Nakarmić kruki
  • 1974 – Kuzynka Angelica
  • 1973 – Anna i wilki
  • 1970 – Ogród rozkoszy
  • 1969 – Kryjówka
  • 1968 – Stres we troje
  • 1967 – Mrożony peppermint
  • 1966 – Polowanie
  • 1965 – Muere una mujer
  • 1964 – Lament dla bandyty
  • 1959 – Los Golfos
  • 1958 – Cuenca
  • 1957 – Niedzielne popołudnie
  • 1956 – Potok Manzanares

Producent

  • 1976 – Nakarmić kruki
  • 1958 – Cuenca

Przypisy

  1. Muere Carlos Saura a los 91 años, el último director clásico del cine español. elpais.com. [dostęp 2023-02-10]. (hiszp.).

Linki zewnętrzne

  • Carlos Saura w bazie IMDb (ang.)
  • Carlos Saura w bazie Filmweb
  • Oficjalna strona Carlosa Saury. clubcultura.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-25)].

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się