Carl Johann Christian Zimmermann
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1831
Elbląg

Data i miejsce śmierci

18 marca 1911
Wandsbeck

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

historyzm i secesja

Ważne dzieła

Wieża ciśnień Na Grobli
Muzeum Architektury we Wrocławiu

J. Moore, C. J. Ch. Zimmermann: Wieża ciśnień przy ul. Na grobli we Wrocławiu
C. J. Ch. Zimmermann: Muzeum Sztuki i Rzemiosła w Hamburgu
C. J. Ch. Zimmermann: Klinika Uniwersytecka w Hamburgu
C. J. Ch. Zimmermann: Sąd do spraw cywilnych w Hamburgu
C. J. Ch. Zimmermann i A. Erbe: Szkoła Nawigacji w Hamburgu

Carl Johann Christian Zimmermann, zwany Hans Zimmermann (ur. 8 listopada 1831 w Elblągu, zm. 18 marca 1911 w Wandsbeck koło Hamburga) – niemiecki architekt epoki historyzmu, urbanista i urzędnik władz publicznych, działający w Berlinie, Wrocławiu i Hamburgu.

Życiorys

Zimmermann był synem jednego z burmistrzów-radców budowlanych Elbląga. Studiował historię sztuki w Królewcu, a następnie zdał tam egzamin na geodetę i pracował przy budowie Pruskiej Kolei Wschodniej (zapewne między Bydgoszczą a Toruniem). W latach 1854–1856 studiował w berlińskiej Akademii Budownictwa architekturę. W październiku 1856 zdał egzamin na kierownika budowy. W latach 1860 i 1861 zdobył pierwsze nagrody w dorocznym konkursie im. Schinkla dla młodych architektów. Pracując w administracji miejskiej Berlina, zaprojektował tam budynek więzienia.

W maju 1864 Zimmermann został powołany na stanowisko miejskiego radcy budowlanego we Wrocławiu, które pełnił wpierw równolegle z Juliusem von Roux, a potem z Alexandrem Kaumannem. Zajmował się wszelkimi zadaniami publicznymi miasta dotyczącymi architektury, urbanistyki oraz instalacji podziemnych na lewym brzegu Odry. Projektował wówczas zarówno neogotyckie, jak i neorenesansowe budynki, później preferował neorenesans.

W 1872 Zimmermann opuścił posadę we Wrocławiu i udał się do Hamburga, by objąć tamtejsze stanowisko budowniczego miejskiego, zaproponowane mu w listopadzie 1871. Wakująca od śmierci Carla Ludwiga Wimmela posada w tym większym od Wrocławia mieście była bardziej prestiżowa. W ciągu przeszło trzydziestu lat działalności w Hamburgu wywarł wielki wpływ na architektoniczny obraz budynków użyteczności publicznej tego miasta. Około roku 1900 siedemdziesięcioletni architekt wycofał się z aktywnej działalności projektowej, ograniczając się do nadzorowania młodszych współpracowników, wśród których wyróżniał się Albert Erbe, późniejszy budowniczy miejski Essen. W 1908 przeszedł na emeryturę (jego następcą został dopiero w 1909 Fritz Schumacher) i osiedlił się na przedmieściach Hamburga.

Główne dzieła i prace

  • więzienie przy Barnimstraße w Berlinie, 1862–1863

We Wrocławiu:

W Hamburgu:

  • Muzeum Sztuki i Rzemiosła, 1873–1875, w 1943 silnie zniszczone w czasie bombardowania, odbudowane do 1957
  • wyższa szkoła realna przy Holstenglacis, 1875–1876, rozbudowa 1901–1903, później gimnazjum im. Albrechta Thaera, obecnie studium wyrównawcze dla studentów zagranicznych (niem. Studienkolleg für Ausländische Studierende)
  • Projekt urbanistyczny Forum Sprawiedliwości (niem. Justizforum) przy Sievekingplatz z trzema budynkami sądowymi oraz projekty dwóch sądów (sąd do spraw cywilnych, sąd karny), 1878–1882. Trzeci z planowanych sądów, Hanzeatycki Najwyższy Sąd Krajowy, powstał dopiero 1907–1912 wedle projektu architektów Lundta i Kallmorgena.
  • więzienie Fühlsbüttel, 1879
  • rozbudowa tzw. Domu Miejskiego (niem. Stadthaus) z wieżą narożną, ówczesnego prezydium policji, 1882–1892
  • gimnazjum Wilhelma, 1883–1885
  • szpital w dzielnicy Eppendorf, 1884–1889. Duży zespół w układzie pawilonowym, później wielokrotnie rozbudowywany, obecnie Klinika Uniwersytecka w Hamburgu.
  • Generalna Dyrekcja Celna, 1891–1893
  • kamienica przy ABC-Straße nr 47, 1898–1899
  • państwowy urząd do spraw szczepień przy Brennerstraße 81, 1901–1902
  • gmach admiralicji, 1902
  • gmach Szkoły Nawigacji w Hamburgu, współpraca A. Erbe, 1905, obecnie Federalny Urząd Żeglugi i Hydrografii
  • kaplica nr 6 na cmentarzu Ohlsdorf

Bibliografia

  • Daria Dorota Pikulska, Carl Johann Christian Zimmermann, Muzeum Architektury we Wrocławiu, Wrocław 2005, ISBN 83-89262-21-5.
  • Dieter Schädel, Carl Johann Christian Zimmermann (1831–1911). 36 Jahre Leiter des Hamburger Hochbauamtes, [w:] Dieter Schädel (wyd.) Wie das Kunstwerk Hamburg entstand, Hamburg 2006, ISBN 978-3-937904-35-1.

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się