Chorwaci burgenlandzcy (chorw. Gradišćanski Hrvati[a], niem. Burgenlandkroaten) — mniejszość chorwacka żyjąca w Burgenlandzie, austriackim kraju związkowym przy granicy węgierskiej[1].
Mieszkają rozproszeni w ok. 50 miejscowościach nie tworząc spójnego terenu zasiedlenia[1]. Ich liczba jest określana na 35[1]–50 tysięcy ludzi. Szacuje się, że dodatkowe 12 tysięcy mieszka w sąsiednim Wiedniu[1]. Wg badań z 2007 r. średnia wieku mieszkańców deklarujących narodowość chorwacką była o 8 lat wyższa niż średnia krajowa Austrii[1]. Niewielka liczba burgenlandzkich Chorwatów mieszka także na sąsiedniej Słowacji (m.in. Jarovce i Čunovo) oraz w północno-zachodnich Węgrzech (m.in. Bezenye).
Około 100 tysięcy Chorwatów[2] osiedliło się na terenie Burgenlandu od połowy XVI stulecia, w efekcie migracji wywołanych przez turecki podbój Królestwa Węgier i będącej jego składową Chorwacji[1]. Od 1848 (Wiosna Ludów) trwał renesans tożsamości chorwackiej[1]. Po I wojnie światowej w czasie konferencji pokojowej w Wersalu istnienie enklaw chorwackich na pograniczu austriacko-węgierskim stało się jednym z argumentów delegacji czeskiej ku utworzeniu tzw. korytarza czeskiego, który miał rozdzielać Austrię i Węgry oraz łączyć Czechosłowację z Jugosławią[3]. W 1934 r. powstało w Wiedniu „Chorwacko-Burgenlandzkie Stowarzyszenie Kulturalne” oraz „Chorwacki Klub Akademicki”[1].
Od 1955 r. prawa mniejszości chorwackiej[b] chroni artykuł 7. austriackiego traktatu państwowego, gwarantując im dostęp do edukacji we własnym języku na poziomie podstawowym i średnim, status dodatkowego języka urzędowego oraz dwujęzyczne tablice i inskrypcje na zamieszkanych przez nich obszarach[4].
Miejscowi Chorwaci posługują się starszą odmianą chorwackiego[2], głównie dialektem czakawskim. Ich dialekty są jednak dosyć zróżnicowane[5]. Widoczne są wpływy węgierskiego i niemieckiego[2]. Imiona są zapisywane po węgiersku, co jest skutkiem madziaryzacji prowadzonej po 1867 roku, gdy Burgenland pozostawał częścią Zalitawii[c]. W ciągu ostatnich pokoleń następuje bardzo szybki proces zaniku języka chorwackiego[1]. UNESCO klasyfikuje burgenladzką odmianę chorwackiego jako zagrożoną[2][6].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.