nr rej. A/4327/1014 z 9.01.1964 | |
Południowo-zachodnie skrzydło kolegium | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Wojska Polskiego 11 |
Styl architektoniczny |
barok |
Architekt | |
Kondygnacje |
3 |
Rozpoczęcie budowy |
1664 |
Ukończenie budowy |
1690 |
Położenie na mapie Kłodzka | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego | |
50°26′15″N 16°39′06″E/50,437500 16,651667 |
Budynek dawnego kolegium jezuickiego w Kłodzku – barokowy gmach położony przy ul. Wojska Polskiego 11, w obrębie starówki, obecnie siedziba liceum ogólnokształcącego.
W 1597 roku do Kłodzka został sprowadzony zakon jezuitów, który rozpoczął w mieście działalność duszpasterską[1]. W październiku tego samego roku zakonnicy uzyskali zgodę papieską na prowadzenie nauki, którą rozpoczęli w budynkach dawnego klasztoru kanoników regularnych na Górze Zamkowej. Obecny obiekt dydaktyczny budowano w latach 1655–1690[2]. Mimo tego, że papież Klemens IV skasował zakon jezuitów bullą „Dominus ac redemptor Noster” w 1773 roku, prowadzili oni swoją działalność w Prusach do śmierci króla Fryderyka II Wielkiego[3]. W 1787 roku zakon rozwiązano, a dobra klasztorne byłego kolegium zlicytowano[4]. W 1800 roku z części dawnego kolegium utworzono męskie gimnazjum. Dziesięć lat później przekształcono je w Królewskie Gimnazjum Katolickie[5].
W roku 1935 przebudowano skrzydło biegnące równolegle z obecną ul. Wojska Polskiego. W trakcie przebudowy parteru przebito podcienia dla pieszych, przebiegające wzdłuż całego skrzydła budynku.
W roku 1945 w budynku utworzono liceum ogólnokształcące i gimnazjum. Obecnie mieści się tam I Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Kłodzku.
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 9 stycznia 1964 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków[6].
Projektantem gmachu szkoły w stylu barokowym jest architekt pochodzenia włoskiego Carlo Lurago. Gmach powstał w latach 1665–1690 na planie prostokąta z wewnętrznym dziedzińcem o powierzchni 600 m². Najwcześniej oddano do użytku skrzydło zachodnie (od strony ulicy Wojska Polskiego), bo już w 1667 roku. Wymiary budowli wynoszą odpowiednio: ok. 49 m długości i ok. 40 m szerokości. Każde skrzydło jest trzykondygnacyjne, po stronie zewnętrznej każde z nich posiada trakt pomieszczeń, a po stronie wewnętrznej (od dziedzińca) zabudowane krużganki. W narożach budynku ulokowano klatki schodowe. Elewacje dziedzińca składają się ze ślepych arkad, rozdzielonych w parterze parami pilastrów, a w wyższych kondygnacjach parami lizen[7]. W budynku znajdował się ryzalitowo wysunięty refektarz[8]. Poza tym budowla mieściła m.in. sale wykładowe, mieszkania personelu, muzeum i salę teatralną[8]. Północną część budynku zajmuje klasztor jezuitów. Wejście od strony placu Kościelnego posiada bogato zdobiony portal, w którym umieszczona jest data zakończenia budowy całego obiektu (1690)[2], a obok drugi, skromniejszy[8].
Do najciekawszych pomieszczeń należy dawny refektarz, zdobiony freskami związanymi z historią zakonu[8], oraz dawna sala teatralna, w której również zachowały się oryginalne freski, a także sztukaterie[7].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.