Bucentaur
Ilustracja
Odpłynięcie Bucentaura w kierunku San Nicolo del Lido - (r. 1768) Francesco Guardi
Bandera

 Włochy

Historia
Data wodowania

1311

Dane techniczne
Długość całkowita (L)

35 m

Ożaglowanie
Wysokość masztów

8

Bucentaur (: Il Bucintoro) – galera dożów weneckich, którą corocznie (aż do 1798), w dzień święta Wniebowstąpienia Pańskiego wypływano na wody Morza Adriatyckiego w celu celebracji uroczystości zaślubin Wenecji z morzem.

Pochodzenie nazwy statku nie jest jednoznacznie potwierdzone. Może ona pochodzić od włoskiego buzo d'oro - czyli galera ze złota lub też z łacińskiego ducentorum - czyli jednostka obsługiwana przez 200 osobową załogę. Badacze uważają, że zostały wybudowane cztery takie statki. Pierwszy powstał w 1311 roku. Ostatni, najbardziej okazały, swój dziewiczy rejs odbył w 1729 za panowania doży Alvisego III Sebastiana Mocenigo. Zdarzenie to zostało uwiecznione na obrazach Canaletta oraz Francesca Guardiego, z których wynika że miał on 35 m długości i ponad 8 m wysokości. jednostka poruszała się napędzana wiosłami 168 galerników, wspomaganych przez 40 marynarzy. Statek został zniszczony w 1798 z rozkazu Napoleona, co miało być symbolem ostatecznego podboju Wenecji, a liczne ozdoby i wyposażenie zostały rozgrabione przez francuskich oficerów i żołnierzy.

Ostatniego "Bucentaura" widział w 1786 r. Johann W. Goethe i w następujący sposób pisał o nim w swoim dzienniku z podróży po Włoszech pod datą 5 października:

 Gdybym miał jednym słowem wyrazić, czym jest "Bucentaur", powiedziałbym, że jest to cud-galera. Dawny "Bucentaur", którego podobizny się zachowały, jeszcze bardziej zasługuje na to określenie niż obecny, chociaż ten oślepia przepychem i każe zapomnieć o oryginale. (...) Trudno mówić o tym statku, że jest przeładowany ornamentami, bo cały jest jednym ornamentem, pozłacanym dziełem snycerskim przydatnym tylko do tego, by być ozdobą, prawdziwą monstrancją, w której pokazuje się ludowi jego władców w całej należnej im świetności[1].

Przypisy

  1. Johann Wolfgang Goethe: Podróż włoska, tłum. Henryk Krzeczkowski, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1980, s. 71

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się