ResponseEve, a responsive template by SiGa

Born in the U.S.A.

Wykonawca albumu studyjnego
Bruce Springsteen
Wydany	4 czerwca 1984
Nagrywany	styczeń 1982 – marzec 1984 The Power Station, The Hit Factory (Nowy Jork)
Gatunek	rock
Długość	46:56
Wydawnictwo	Columbia (USA, Kanada), CBS (Europa)[1]
Producent	Jon Landau, Chuck Plotkin, Bruce Springsteen, Steven Van Zandt[1]
Oceny
Album of the Year 97/100[2] AllMusic [3] Chicago Tribune [4] Robert Christgau A+[5] Consequence of Sound A-[6] Entertainment Weekly A+[7] Pitchfork 10/10[8] The New Rolling Stone Album Guide [9] Rolling Stone [10] Sputnikmusic 4.5/5[11]
Album po albumie
Nebraska (1982) Born in the U.S.A. (1984) Live/1975-85 (1986)
Single z albumu Born in the U.S.A.
„Dancing in the Dark” Wydany: 4 maja 1984 „Cover Me” Wydany: 31 lipca 1984 „Born in the U.S.A.” Wydany: 30 sierpnia 1984 „I'm on Fire” Wydany: 6 lutego 1985 „Glory Days” Wydany: 31 maja 1985 „I'm Goin' Down” Wydany: 7 września 1985 „My Hometown” Wydany: 21 listopada 1985

Born in the U.S.A. – siódmy album studyjny amerykańskiego piosenkarza Bruce’a Springsteena, wydany 4 czerwca 1984 roku. Płyta została przyjęta ciepło przez dziennikarzy oraz słuchaczy (w przeciwieństwie do wcześniejszego albumu Nebraska) ukazując artystę jako eksperymentującego z aranżacjami kompozytora, a także za sprawą „przyjaznych radiu” piosenek. Springsteen przy okazji wydania płyty przedstawił także swoją osobę w innym świetle, jako bardziej wysportowaną gwiazdę rocka, co było wynikiem dwóch lat podnoszenia ciężarów oraz biegania. Dzięki tym wysiłkom i innowacyjnym strategiom album odniósł ogromny sukces komercyjny – był najlepiej sprzedającym się albumem 1985 roku w Stanach Zjednoczonych, a także wyrównał rekord siedmiu singli z jednego wydawnictwa, które uplasowały się w pierwszej dziesiątce Billboard Hot 100 (najwięcej z rockowego albumu w historii). Born in the U.S.A. okazała się najpopularniejszą płytą w karierze muzyka, rozchodząc się w ponad 30 milionach kopii, zajmując 22. miejsce na liście najlepiej sprzedających się płyt w historii na świecie oraz 15. w Stanach Zjednoczonych. Równie duży sukces odniosła dwuletnia trasa koncertowa Springsteena Born in the U.S.A. Tour. Podążając za popularnością, album został określony mianem fenomenu kulturalnego, a tytułowa piosenka jest często nazywana patriotycznym hymnem. Okładka Born in the U.S.A. (zdjęcie przedstawiające zbliżenie tyłu Springsteena na tle amerykańskiej flagi autorstwa Annie Leibovitz) stała się jednym z najbardziej rozpoznawalnych obrazków amerykańskiej popkultury.

Produkcja

Prace nad albumem trwały ponad dwa lata. Podczas sesji nagraniowych poprzedniej płyty Springsteena Nebraska, w styczniu lub w lutym 1982 roku, powstały dwie piosenki, które włączone zostały do Born in the U.S.A., „Cover Me” i „I'm on Fire”. Następnie, między kwietniem i majem, artysta skomponował i nagrał w The Power Station w Nowym Jorku kilka utworów z myślą o Nebrasce, jednak piosenki wydane zostały na stronie A Born in the U.S.A. (m.in. „Darlington County” oraz „Working on the Highway”). W połowie 1982 roku album był niemal w całości gotowy, jeszcze na trzy miesiące przed ukazaniem się Nebraski. W maju 1983 roku Bruce nagrał w The Hit Factory kolejną piosenkę, „My Hometown”, a pod koniec roku powstały ostatnie dwa utwory, „No Surrender” i „Bobby Jean”. Ostatecznie Springsteen stworzył jeszcze jedną piosenkę, „Dancing in the Dark”. Producent i menedżer artysty Jon Landau był bowiem usatysfakcjonowany dotychczasowym materiałem, ale chciał, aby pierwszy singel odniósł duży sukces, był świeży i odzwierciedlał myśli Bruce’a. Wywołało to spór między nimi, po którym Springsteen zdecydował się napisać „Dancing in the Dark”. Jego rozdrażnienie kłótnią oraz chęć jak najszybszego ukończenia prac nad albumem znalazły swe ujście w piosence.

Promocja i sukces

Pierwszym singlem promującym Born in the U.S.A. był „Dancing in the Dark”, wydany 4 maja 1984 roku. Piosenka zaskoczyła krytyków oraz publiczność, gdyż członkowie E Street Band po raz pierwszy w swej twórczości użyli syntezatorów. Chwytliwe tempo, riffy, synkopa, a także słynny teledysk nakręcony przez Briana De Palmę (w którym Springsteen wyciąga na scenę krótkowłosą Courteney Cox, i który stał się symbolem MTV) sprawiły, że utwór został entuzjastycznie przyjęty przez odbiorców. Było to szczególne ze względu na to, iż w Stanach Zjednoczonych panowała ówcześnie moda na muzykę popularną, a piosenki z Thrillera Michaela Jacksona były w czołówkach list przebojów. „Dancing in the Dark” szybko wspięła się na miejsce 2. Billboard Hot 100, a także była w pierwszych dziesiątkach zestawień w innych krajach. Tydzień później, 7 lipca, Born in the U.S.A. uplasował się na szczycie Billboard 200, na którym pozostał przez trzy tygodnie. Na pozycję 1. album powrócił 19 stycznia 1985 roku i utrzymał się na niej kolejne trzy tygodnie.

Pod koniec lipca wydany został kolejny singel, „Cover Me”, który zajął miejsce 7. Hot 100 w październiku. Następny singel, którym był tytułowy utwór „Born in the U.S.A.” poruszający temat wojny w Wietnamie, stał się jedną z najbardziej rozpoznawalnych piosenek Springsteena. Styl utworu, a także wideoklip (ukazujący falujące na wietrze amerykańskie flagi oraz amerykańską społeczność) wywołały dyskusję na temat jego znaczenia. Springsteen został nazwany przez Prezydenta Ronalda Reagana wielkim patriotą (Reagan użył „Born in the U.S.A.” w swojej kampanii wyborczej). Piosenka uplasowała się na 9. pozycji w Stanach Zjednoczonych w styczniu 1985 roku, a w maju kolejny singel, „I'm on Fire”, zajął 6. miejsce na tej samej liście. Utwór ten również stał się hitem, a autorem jego teledysku był John Sayles (Springsteen wcielał się w nim w rolę mechanika samochodowego). W czerwcu jako singel wydany został „Glory Days”, do którego także nakręcono wideoklip, i który uplasował się na pozycji 5. w sierpniu. Dwa ostatnie single „I’m Goin’ Down” oraz „My Hometown” ukazały się we wrześniu i w listopadzie 1985 roku. Zdołały one, mimo braku teledysków oraz mniejszej promocji, powtórzyć sukces wcześniejszych utworów, osiągając miejsca 9. i 6. na Hot 100.

Między majem 1984 roku a marcem 1986 roku Springsteen był niemal stale obecny ze swoimi piosenkami na Billboard Hot 100. Wszystkie siedem singli miało szeroką promocję, osiągnęły dobrą sprzedaż oraz były często emitowane na antenach stacji radiowych, a do czterech z nich nakręcono teledyski. Z tak silnym wsparciem Born in the U.S.A. wyrównał rekord siedmiu singli w pierwszej dziesiątce listy przebojów. Album pozostawał w czołowej dziesiątce Billboard 200 przez 84 nieprzerwane tygodnie, w tym przez cały rok kalendarzowy 1985, a w sumie spędził w zestawieniu 139 tygodni. Miesiąc po wydaniu albumu, 8 lipca 1984 roku, pokrył się on platyną przyznaną przez RIAA. Kolejne certyfikaty przyznawane były przez cały rok, aż 1 listopada 1985 (jeszcze przed wydaniem finałowego singla) Born in the U.S.A. otrzymała status diamentowej płyty w Stanach Zjednoczonych, rozchodząc się w ponad 10.000.000 kopii. 19 kwietnia 1995 roku album uzyskał status piętnastokrotnej platyny, sprzedając się w samych Stanach Zjednoczonych w ponad 15.000.000 egzemplarzy. Na całym świecie płyta rozeszła się w ponad 30.000.000 kopii. W sumie album zajmuje 22. miejsce na liście najlepiej sprzedających się płyt w historii na świecie, a także 15. w Stanach Zjednoczonych.

Odbiór

Born in the U.S.A. zebrał pozytywne opinie krytyków oraz został wybrany najlepszym albumem roku przez gazetę The Village Voice. W 1989 roku magazyn muzyczny Rolling Stone umieścił płytę na miejscu 6. zestawienia najlepszych albumów lat 80. W 2003 album został sklasyfikowany na 85. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone^[12].

W 2004 roku Senator John Kerry użył piosenki „No Surrender” jako tytułowego utworu w swojej prezydenckiej kampanii wyborczej. Springsteen wykonał ją podczas kilku wystąpień Kerry’ego^[13].

Lista utworów

Autorem wszystkich piosenek jest Bruce Springsteen.

Strona pierwsza

1. „Born in the U.S.A.” – 4:39
2. „Cover Me” – 3:27
3. „Darlington County” – 4:48
4. „Working on the Highway” – 3:11
5. „Downbound Train” – 3:35
6. „I'm on Fire” – 2:37

Strona druga

7. „No Surrender” – 4:00
8. „Bobby Jean” – 3:46
9. „I'm Goin' Down” – 3:29
10. „Glory Days” – 4:15
11. „Dancing in the Dark” – 4:00
12. „My Hometown” – 4:34

Pozycje na listach

Album

Rok	Lista	Pozycja
1984	Billboard 200	1 (7 tygodni)
1984	Australian Kent Music Report Albums Chart	1 (8 tygodni)
1985	UK Albums Chart	1 (5 tygodni)

Piosenki

Rok	Tytuł	Najwyższa pozycja
		Billboard Hot 100	Mainstream Rock Tracks	Adult Contemporary	Hot Dance Play
Single
1984	„Dancing in the Dark”	2	1	-	7
	„Cover Me”	7	3	-	11
	„Born in the U.S.A.”	9	8	-	-
1985	„I'm on Fire”	6	4	6	-
	„Glory Days”	5	3	-	-
	„I'm Goin' Down”	9	9	-	-
	„My Hometown”	6	6	1	-
Inne piosenki z albumu
1984	„No Surrender”	-	29	-	-
	„Bobby Jean”	-	36	-	-

Trajektoria albumu na Billboard 200

Trajektoria albumu na Billboard 200
Tydzień	01	02	03	04	05	06	07	08	09	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21	22	23	24	25	26	27	28	29	30
Pozycja	9	3	1	1	1	1	2	3	2	3	2	2	2	2	2	2	2	2	2	2	2	2	2	2	2	2	2	2	3	2

Trajektoria albumu na Billboard 200
Tydzień	31	32	33	34	35	36	37	38	39	40	41	42	43	44	45	46	47	48	49	50	51	52	53	54	55	56	57	58	59	60
Pozycja	1	1	1	2	2	3	3	4	3	3	3	3	3	2	3	3	3	4	4	3	4	5	5	5	6	6	5	4	4	5

Trajektoria albumu na Billboard 200
Tydzień	61	62	63	64	65	66	67	68	69	70	71	72	73	74	75	76	77	78	79	80	81	82	83	84	85	86	87	88	89	90
Pozycja	5	6	5	5	5	4	4	4	5	5	7	9	9	9	9	10	9	8	8	8	8	8	8	10	11	15	15	15	15	15

Trajektoria albumu na Billboard 200
Tydzień	91	92	93	94	95	96	97	98	99	100	101	102	103	104	105	106	107	108	109	110	111	112	113	114	115	116
Pozycja	19	21	24	29	29	35	41	44	48	56	59	65	73	70	85	95	93	93	111	119	115	123	132	130	134	136

Trajektoria albumu na Billboard 200
Tydzień	117	118	119	120	121	122	123	124	125	126	127	128	129	130	131	132	133	134	135	136	137	138	139
Pozycja	149	154	150	162	155	149	167	171	168	174	174	190	171	144	141	129	129	127	123	127	127	155	157

Certyfikaty

Organizacja	Data	Certyfikat[14]
RIAA	8 lipca 1984	Złoto
		Platyna
	19 października 1984	3x Platyna
	6 maja 1985	6x Platyna
	7 sierpnia 1985	7x Platyna
	11 września 1985	8x Platyna
	1 listopada 1985	10x Platyna
	9 sierpnia 1989	11x Platyna
	12 marca 1990	12x Platyna
	17 października 1994	14x Platyna
	19 kwietnia 1995	15x Platyna

Personel

The E Street Band

• Roy Bittan – pianino, syntezator
• Clarence Clemons – saksofon, instrumenty perkusyjne
• Danny Federici – organy, dzwonki, pianino w „Born in the U.S.A.”
• Bruce Springsteen – gitara, główny wokal, gitara akustyczna
• Garry Tallent – gitara basowa
• Steven Van Zandt (Little Steven) – gitara rytmiczna, mandolina
• Max Weinberg – bębny

Pozostali muzycy

• Richie „La Bamba” Rosenberg – poboczny wokal w „Cover Me” i „No Surrender”
• Ruth Davis – poboczny wokal w „My Hometown”

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Teksty oraz fragmenty piosenek na oficjalnej stronie artysty. [dostęp 2009-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 grudnia 2010)]. (ang.).