Bond Street
City of Westminster
Ilustracja
Old Bond Street u styku z New Bond Street; z prawej strony zdjęcia widoczne tablice z nazwami obu ulic.
Państwo

 Wielka Brytania

Miejscowość

Londyn

Położenie na mapie City of Westminster
Mapa konturowa City of Westminster, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Bond Street”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Bond Street”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Bond Street”
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bond Street”
Ziemia51°30′38,0″N 0°08′33,5″W/51,510556 -0,142639
Multimedia w Wikimedia Commons

Bond Street – ulica w centralnym Londynie, na terenie gminy City of Westminster, biegnąca przez całą długość dzielnicy Mayfair[1], od skrzyżowania z Oxford Street na północy do skrzyżowania z Piccadilly na południu, o długości nieco ponad 800 m. Nazwa „Bond Street” jest nieformalna, choć powszechnie używana – właściwie odnosi się do ciągu dwóch ulic: Old Bond Street (ok. 200 m długości) oraz, stanowiącej jej północne przedłużenie, New Bond Street[2].

Ulica ma charakter handlowy, uznawana jest za jedną z najbardziej ekskluzywnych na świecie[2][3][4]. Wzdłuż ulicy mieszczą się liczne sklepy z artykułami luksusowymi, domy aukcyjne Bonhams i Sotheby’s, dom towarowy Fenwick[1], pasaż handlowy Royal Arcade(inne języki)[4]. Wiele spośród ulokowanych tutaj sklepów zaopatruje brytyjską rodzinę królewską, o czym świadczą nadane im royal warrants (w 1986 roku odnotowano ich 37)[2]. Ulica jest stosunkowo wąska, o niewyróżniającej się pod względem architektonicznym zabudowie pochodzącej z XVIII–XXI wieku[1].

Nazwę ulicy nosi położona w jej pobliżu stacja metra[5].

Historia

Najstarszy, południowy odcinek ulicy (Old Bond Street) został rozplanowany, podobnie jak pobliskie ulice, po 1684 roku z inicjatywy spekulanta ziemskiego Thomasa Bonda(inne języki). Od jego nazwiska ulica otrzymała swoją nazwę. Uprzednio okoliczny teren stanowił część posiadłości ziemskiej wokół pałacu Clarendon House(inne języki), wzniesionego dwie dekady wcześniej dla Edwarda Hyde'a, hrabiego Clarendon(inne języki)[a]. Odcinek północny, New Bond Street, którego zasadnicza część powstała w latach 1720–1730, znajduje się na terenie wcześniej należącym do Corporation of London(inne języki); przebiegał przezeń[b] rurociąg zasilający City w wodę pitną[1].

Bond Street wykształciła się jako ekskluzywna ulica handlowa. W XVIII wieku zyskała popularność jako miejsce przechadzek i spotkań towarzyskich dla najwyższych sfer społecznych. Wiele osobistości wynajmowało mieszkania nad sklepami wzdłuż ulicy, m.in. pisarze James Thomson (1727), Jonathan Swift (1727), Laurence Sterne (1768), James Boswell (1769)[2], Henry Fielding[2], politycy William Pitt (1766), George Selwyn(inne języki) (1751), historyk Edward Gibbon (1758), malarz Thomas Lawrence (1791–1794) oraz admirał Horatio Nelson (1797–1798; 1811–1813) wraz z kochanką Emmą, lady Hamilton[1]. Do bywalców należeli Beau Brummell, Lord Byron i Walter Scott[2].

W kulturze

Odniesienia do ulicy pojawiły się m.in. w powieściach Rozważna i romantyczna autorstwa Jane Austen (1811), Pani Dalloway Virginii Woolf (1925) oraz Jonathan Strange i pan Norrell pióra Susanny Clarke (2012)[4]. W książce W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości (1963) autor Ian Fleming wzmiankuje, że James Bond jest potomkiem Thomasa Bonda, któremu ulica zawdzięcza swoje istnienie. Fikcyjny szpieg, zapytany o chęć wysunięcia roszczeń majątkowych do tej ulicy, jako spuścizny po praprzodku, odmawia[2].

Film Bond Street(inne języki) z 1948 roku opowiada historię czterech przedmiotów zakupionych na tejże ulicy[4].

Ulica pojawia się na planszy do gry Monopoly, w brytyjskiej edycji tej gry, w tej samej (zielonej) grupie co Oxford Street i Regent Street; wszystkie trzy ulice łączy charakter handlowy[4].

Galeria

Uwaga

  1. ↑ Pałac wyburzono w 1683 roku[1].
  2. ↑ Wzdłuż Conduit Street(inne języki), z którą New Bond Street się krzyżuje[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Christopher Hibbert, Ben Weinreb, John Keay, Julia Keay: The London Encyclopaedia. Wyd. 3. Macmillan, 2010, s. 81–82, 192, 204. ISBN 978-1-4050-4925-2.
  2. ↑ a b c d e f g Christopher Long: Bond Street. Christopher Long, lipiec 1986. [dostęp 2024-01-01]. (ang.).
  3. ↑ Bond Street. Visit London. [dostęp 2024-01-01]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e Old Bond Street. Royal Arcade. [dostęp 2024-01-01]. (ang.).
  5. ↑ Bond Street Underground Station. Transport for London. [dostęp 2024-01-01]. (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się