W 1983 został zastępcą dyrektora dyrekcji programów oświatowych. We wrześniu tego samego roku rozpoczął pracę nad programem Sensacje XX wieku. W 1985 wyjechał jako korespondent radia i telewizji do Londynu, gdzie pracował przez trzy lata[1][4]. W 1988 objął stanowisko zastępcy dyrektora TVP1 oraz szefa redakcji międzynarodowej. Wprowadził na antenę programy Raport oraz 7 dni świat[4], którego przez pewien czas był jednym z prowadzących[7]. Obok audycji na temat aktualnych wydarzeń w polityce międzynarodowej w dalszym ciągu przygotowywał programy z cyklu Sensacje XX wieku. W 1990 ukazała się pierwsza oparta na tym cyklu publikacja książkowa[8]. W 1992 powrócił do redakcji oświatowej[4], gdzie m.in. przygotowywał program Encyklopedia II wojny światowej[8]. Od 1998 pracował w Agencji Produkcji Audycji Telewizyjnych[4].
W latach 90. zajął się również regularnie pisaniem książek, poświęconych wydarzeniom XX wieku[4][8], a także prowadzeniem wraz z żoną działalności wydawniczej[9][10]. W 2001 podjął współpracę z Radiem Zet, w którym prowadził audycję Sensacje XX wieku[8]. W 2002 był gospodarzem i współautorem telewizyjnych spotów informacyjnych Unia bez tajemnic nagranych w ramach rządowej kampanii informacyjnej poświęconej integracji europejskiej[8]. W sierpniu 2005 odszedł z TVP[8]. Napisał scenariusz na potrzeby ekranizacji swojej książki Twierdza szyfrów. Na tej podstawie powstał wyprodukowany przez niego trzynastoodcinkowy serial Tajemnica twierdzy szyfrów, który wyreżyserował Adek Drabiński[11][12].
W późniejszych latach na antenie Polsat Play prowadził programy popularnonaukowe Skarby III Rzeszy[13] oraz Tajna historia XX wieku[14]. W 2015 nawiązał współpracę z Telewizją Polską oraz stacją National Geographic, dla których ponownie realizował Sensacje XX wieku. W tym samym roku premierę miał pięcioodcinkowy cykl Przewodnik historyczny Bogusława Wołoszańskiego[15].
Działalność polityczna
Od 1976 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[16]. W 1985 podpisał zobowiązanie do współpracy z Departamentem I MSW, co – jak sam relacjonował – umożliwiło mu następnie wyjazd do Londynu, gdzie realizował program Sensacje XX wieku[17]. Figurował jako kontakt operacyjny o pseudonimach „Ben” i „Rewo”. W 1988 oficer prowadzący oficjalnie zamknął dokumentację dotyczącą tego kontaktu operacyjnego[18]. Złożył w związku z tym w 2023 oświadczenie lustracyjne potwierdzające współpracę[19].
↑MateuszM.ZimmermanMateuszM., Bogusław Wołoszański: w garniturze trudno się włazi do czołgu [WYWIAD] [online], onet.pl, 23 marca 2020 [dostęp 2023-10-28].
↑ abHanna Wołoszańska i jej Colori [online], rynek-ksiazki.pl, 24 lipca 2003 [dostęp 2023-10-28].
↑AgnieszkaA.DajborAgnieszkaA., Bogusław i Hanna Wołoszańscy od 47 lat są zawsze razem. Przez wszystko przechodzą wspólnie [online], viva.pl, 2 lipca 2023 [dostęp 2023-10-28].
↑Bogusław Wołoszański w bazie filmpolski.pl [dostęp 2023-10-28].
↑Tajemnica twierdzy szyfrów w bazie filmpolski.pl [dostęp 2023-10-28].
↑Skarby III Rzeszy, Polsat Play [zarchiwizowane 2013-01-26].
↑PatrykP.PallusPatrykP., Wołoszański, Latkowski, Figurski i Zientarski wiosną w Polsat Play [online], wirtualnemedia.pl, 28 marca 2014 [dostęp 2023-10-28].
↑„Przewodnik Historyczny Bogusława Wołoszańskiego” od stycznia w TVP Historia [online], tvp.pl, 12 grudnia 2014 [dostęp 2023-10-28].
↑AgnieszkaA.NiesłuchowskaAgnieszkaA., Wołoszański: nie żałuję swojej współpracy z wywiadem [online], wp.pl, 17 stycznia 2007 [dostęp 2019-05-24].
↑Wołoszański na liście KO. Dr Gontarczyk mówi o „esbeckiej przeszłości”: jedna z ostatnich osób, na którą bym zagłosował [online], polskieradio24.pl, 16 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-18].
↑ abWybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2023 [online], pkw.gov.pl [dostęp 2023-10-28].
↑MaciejM.KałachMaciejM., Bogusław Wołoszański jedynką na liście KO. W wyborach będzie walczył z Macierewiczem [online], onet.pl, 16 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-16].