| Uromastyx aegyptia | |||
| (Forskal, 1775) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
biczogon egipski | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Biczogon egipski (Uromastyx aegyptia) – gatunek gada z rodziny agamowatych (Agamidae).
Północno-wschodnia Afryka (Egipt) oraz Półwysep Arabski na północ po południową Syrię i Irak. Występuje też w Iranie na wyspach Sirri i Hengam (Zatoka Perska), jedno historyczne stwierdzenie z kontynentalnej części kraju wymaga potwierdzenia[2].
Osiąga długość 75 cm. Głowa zaokrąglona, szyja wyraźnie zwężona, tułów spłaszczony, ogon gruby, masywny mierzący około ⅓ długości ciała, najeżony długimi, ostrymi rogowymi cierniami ułożonymi w regularne pierścienie. Na reszcie ciała łuski są stosunkowo gładkie. Grzbiet szarooliwkowobrązowy z licznymi małymi, żółtawymi plamkami. Zagrożony unosi w górę ogon i bije nim na boki (stąd nazwa). U młodych osobników przednie zęby w szczęce szybko wypadają, a na ich miejsce pojawia się dłutowaty wyrostek kości międzyszczękowych, na żuchwie zaś przednie zęby ulegają stopniowemu ścieraniu w jedną płytkę. Wpływa to na wąską specjalizację pokarmową dorosłych osobników.
Zamieszkuje tereny półpustynne piaszczysto-kamieniste, gdzie przebywa w miejscach ze skąpą roślinnością. Ryje w ziemi długie tunele.
Młode osobniki zjadają głównie owady. Dorosłe żywią się zeschłymi i twardymi częściami roślin (w niewoli chętnie jedzą również części miękkie). Pokarm nie jest rozdrabniany, lecz połykany w całości.
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
