 Budynek przy al. „Solidarności” 90, w którym mieści się biblioteka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Warszawa |
| Adres | |
| Data założenia |
1933 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°14′24,626″N 20°59′15,025″E/52,240174 20,987507
| |
| Strona internetowa | |
Biblioteka Publiczna w Dzielnicy Wola m.st. Warszawy − samodzielna jednostka organizacyjna działająca w formie samorządowej instytucji kultury w dzielnicy Wola w Warszawie. Ma siedzibę przy al. „Solidarności” 90.
Biblioteka jest częścią krajowej sieci bibliotecznej. Podstawowym przedmiotem jej działalności jest zaspokajanie potrzeb oświatowych, kulturalnych i informacyjnych społeczeństwa oraz uczestnictwo w upowszechnianiu wiedzy i kultury.
Historia Biblioteki Publicznej w Dzielnicy Wola m.st. Warszawy rozpoczyna się 25 stycznia 1933. Tego dnia otwarto pierwszą bibliotekę - Wypożyczalnię nr 4 im. H. Wawelberga. Oprócz wypożyczalni mieściła się tutaj także czytelnia czasopism. Placówka powstała w wyniku umowy z Fundacją Tanich Mieszkań. Wydarzeniem dla Woli było otwarcie 29 marca 1935, III Filii Dzielnicowej przy ul. Karolkowej 45. Był to duży ośrodek biblioteczny. Składał się z Czytelni Naukowej, Wypożyczalni nr 7 im. M. Konopnickiej oraz Biblioteki dla dzieci nr 2. Jednym z fundatorów była Dyrekcja Miejskich Tramwajów i Autobusów. W 1935 Zarząd Miejski przejął 22 wypożyczalnie Towarzystwa Bibliotek Powszechnych. Włączono je do sieci placówek Biblioteki Publicznej, a niektóre ze względów praktycznych połączono z już istniejącymi. Z końcem tego roku rozpoczęły działalność trzy wypożyczalnie. W październiku 1938 otwarto drugą bibliotekę dla dzieci w budynku szkolnym przy ul. Dzielnej 61. Sieć stałych bibliotek uzupełniały punkty biblioteczne organizowane przez Bibliotekę Publiczną w świetlicach. Na Woli było dwanaście punktów z ruchomym, wymiennym księgozbiorem.
W czasie oblężenia Warszawy, we wrześniu 1939, biblioteki nie zaprzestały swojej działalności. Mimo wielu ograniczeń i represji udało się utrzymać ich pracę do 1942. Od sierpnia tego roku Biblioteka została zamknięta dla publiczności. Stosowano jedynie wypożyczanie tajne. W czasie powstania warszawskiego większość lokali i księgozbiorów uległa zniszczeniu.
Po wyzwoleniu Biblioteka wznowiła działalność w 1947, kiedy to zostają otwarte trzy placówki. Moment ten poprzedza wielka, ofiarna praca nad zgromadzeniem i przygotowaniem lokali. W 1955 powstał reprezentacyjny gmach biblioteczny przy ul. Świerczewskiego 90 (obecnie al. „Solidarności” 90). Przeniesiono tutaj czytelnię, wypożyczalnię i bibliotekę dla dzieci. Później umieszczono także Wypożyczalnię Kompletów Ruchomych. Powstał największy terenowy ośrodek biblioteczny w Warszawie. W 1968 powstała tu (jako biblioteka eksperymentalna) wyodrębniona terenowa czytelnia naukowa dla młodzieży (wówczas jedyna w Warszawie). Dysponowała specjalnie dobranym księgozbiorem dla starszych dzieci ze szkół podstawowych oraz młodzieży ze szkół średnich.
Obecnie sieć biblioteczną dzielnicy Wola tworzą:
Zbiory Biblioteki Publicznej w Dzielnicy Wola m.st. Warszawy to 0,53 mln jednostek bibliotecznych. W tym:
Biblioteka, we współpracy z Ośrodkiem Karta, realizuje projekt Wolskie Regionalia[1], którego celem jest promocja i upowszechnienie dziedzictwa kulturowego i historycznego dzielnicy oraz ochrona i udostępnienie źródeł historycznych o unikalnej, nieznanej dotąd treści. Ma on przyczynić się do aktywizacji i integracji społeczności lokalnej mieszkańców Woli, oraz promować wśród nich tworzoną przez III Czytelnię Naukową bazę publikacji dotyczących Woli.
Biblioteka dysponuje 2 katalogami dostępnymi w wersji online. Są to:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
