 Budynek Biblioteki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ulica Klemensova 19 |
| Data założenia | |
Położenie na mapie Bratysławy  | |
Położenie na mapie Słowacji  | |
Położenie na mapie kraju bratysławskiego  | |
 48°08′28″N 17°07′27″E/48,141111 17,124167
| |
| Strona internetowa | |
Biblioteka Główna Słowackiej Akademii Nauk (słowac. Ústredná knižnica Slovenskej akadémie vied)[1] – centralna biblioteka naukowa Słowackiej Akademii Nauk. Tworzy sieć biblioteczno-informacyjną tej instytucji, jest również jej miejscem pracy[2].
Biblioteka Główna Słowackiej Akademii Nauk jest biblioteką metodologiczną o zasięgu ogólnokrajowym. Swoją obecną nazwę nosi od kwietnia 1954[3]. Zarządza jednak zbiorami bibliotek założonych wcześniej: Biblioteki Słowackiej Akademii Nauk i Sztuk (1942–1953), Biblioteki Słowackiego Towarzystwa Naukowego (1938–1942), Biblioteki Towarzystwa Naukowego Šafárika (1926–1928)[4], a także Biblioteki Liceum Ewangelickiego, którego początki sięgają XVII wieku[3][5]. Zarządza również częścią zbiorów Stowarzyszenia Przyrodników i Lekarzy w Bratysławie założonego w 1856 roku, Węgierskiego Towarzystwa Nauki, Literatury i Sztuki w Bratysławie, biblioteki Słowackiej Rady Narodowej i biblioteki Instytutu Czechosłowacko-Radzieckiego[3]. W 1953 SAN wznowiła swoją działalność (instytucja została założona w 1942, zamknięto ją po II wojnie światowej), a już rok później zmieniono nazwę biblioteki na Biblioteka Główna Słowackiej Akademii Nauk, pod którą obecnie funkcjonuje. Biblioteka uzyskała prawo do egzemplarza obowiązkowego z terenu Słowacji w 1947, a do 1992 miała takie prawo również wobec publikacji z terenu Republiki Czeskiej.
W 2019 roku miała 3100 zarejestrowanych użytkowników, 20 985 odwiedzających i 51 764 wypożyczenia[6].
Biblioteka posiada książki, czasopisma i inne dokumenty ze wszystkich dziedzin naukowych którymi zajmuje się SAN, literaturę encyklopedyczną i interdyscyplinarną, podręczniki uniwersyteckie, dysertacje i inne prace naukowe, oraz literaturę piękną[7]. Łączną liczbę woluminów szacuje się na ponad 579 tysięcy[7]. Biblioteka prenumeruje ponad 800 czasopism, w tym 200 zagranicznych. Gromadzi publikacje Banku Światowego od 1994, i Międzynarodowego Funduszu Walutowego od 2001[7].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
