.jpg) Karta 4r | |
| Oznaczenie |
Rps 8100 III |
|---|---|
| Data powstania |
VIII w. |
| Zawartość | |
| Język | |
| Rozmiary |
34×27cm |
| Liczba kart |
242 + X |
| Czcionka | |
| Miejsce przechowywania | |
Biblia. Testamentum Novum cum prologis – łaciński manuskrypt Nowego Testamentu z VIII w., przechowywany w Bibliotece Narodowej[1].
Rękopis powstał w VIII w., prawdopodobnie w regionie mozelskim[1]. Na karcie 6. znajduje się notka o treści: Ex Libris Imperialis Monasterii s. Maximini sugerująca, że zabytek pochodzi z opactwa benedyktynów w Trewirze[1]. W opactwie tym pozostawał przynajmniej do XV w., a możliwe, że nawet do XVIII w.[1]. W 1894 odnaleziony został na jednym ze strychów w Koblencji[1]. W 1900 Wilhelm Weißbrodt przekazał manuskrypt do biblioteki Liceum Hosianum w Braniewie[1]. Podczas II wojny światowej zbiory te zostały rozproszone i w większości zniszczone, jednak manuskrypt ocalał w rękach prywatnych[1].
W 1986 manuskrypt został zakupiony przez Bibliotekę Narodową, w której przechowywany jest pod sygnaturą Rps 8100 III (dawniej BN akc. 12400 )[2][3]. Manuskrypt został zdigitalizowany w ramach projektu Patrimonium i dostępny jest w bibliotece cyfrowej Polona[2]. Według informacji z 2003 manuskrypt był najstarszym rękopisem w zbiorach Biblioteki Narodowej, a także najwcześniejszym zachowanym w całości kodeksem w zbiorach polskich[1]. Określenie Biblia. Testamentum Novum cum prologis używane jest w katalogu Biblioteki Narodowej[2]. W publikacjach manuskrypt jest też określany jako Testamentum Novum, Nowy Testament[1].
Manuskrypt, wykonany na pergaminie, ma wymiary 34×27cm[3]. Składa się ze 242 kart podstawowych i X dodatkowych[3]. Oprawa, składająca się z desek i skóry, pochodzi z XV wieku i była poddawana konserwacji[3]. Karty I, IV, V, X są niezapisane[3]. Kodeks jest uszkodzony – brakuje dolnego zewnętrznego rogu książki[3]. Numeracja stron widoczna jest w lewym dolnym rogu karty recto[2]. Rękopis zawiera artefakty konserwatorskie[2]. Manuskrypt spisany został przez kilku kopistów minuskułą karolińską w jednej kolumnie[1]. Tekst zdobią proste inicjały z motywami zoomorficznymi i plecionkowymi, kolorowane czerwienią, zielenią i żółcieniem[1].
Manuskrypt zawiera pełny łaciński tekst Nowego Testamentu[1]. Na kartach 1r–v znajduje się tablica kanonów, zaś na kartach II–III, VII–IX fragmenty dzieła De temporum ratione Bedy Czcigodnego[3]. Na karcie 5. umieszczona jest groźba klątwy, mająca chronić kodeks przed kradzieżą (Codex sancti Maximini. Si quis eum abstulerit anathema sit in eternum. Amen)[1].
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
