Białozórka
Білозірка
ilustracja
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

krzemieniecki

Powierzchnia

4,103 km²

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


1102
268,6 os./km²

Nr kierunkowy

3549

Kod pocztowy

47453

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Białozórka”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Białozórka”
Ziemia49°46′N 26°11′E/49,766667 26,183333
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Białozórka (ukr. Білозірка, Biłozirka) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie krzemienieckim[1]. W 2001 liczyła 1102 mieszkańców.

Historia

Miejscowość została założona w 1545. Przy końcu XIX w. była miasteczkiem, wchodzącym w skład powiatu krzemienieckiego.

W II Rzeczypospolitej była siedzibą gminy wiejskiej Białozórka w powiecie krzemienieckim województwa wołyńskiego. Przed wojną wśród ludności Białozórki liczebnie dominowali Ukraińcy, nieco mniej było Żydów. Oprócz nich żyło w miejscowości kilkadziesiąt rodzin polskich[2]. W miejscowości stacjonowała kompania graniczna KOP „Białozórka”[3].

Podczas okupacji niemieckiej wiosną 1942 roku Żydów z Białozórki w liczbie około 1000 przesiedlono do getta w Łanowcach, gdzie później zostali rozstrzelani[4].

Polacy w Białozórce byli w latach 1941-1943 poddani terrorowi nacjonalistów ukraińskich (zginęły co najmniej 22 osoby) i większość z nich opuściła miejscowość w sierpniu 1943 roku udając się do Hnilic[2].

Zabytki

Przypisy

  1. ↑ Про утворення та ліквідацію районів [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-15] (ukr.).
  2. ↑ a b Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 411-414, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
  3. ↑ Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 314. ISBN 83-88973-58-4.
  4. ↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.62
  5. ↑ Adam Brzostowski. genealogia.grocholski.pl. [dostęp 2013-12-08].
  6. ↑ Białozórka. www.wolhynia.com. [dostęp 2013-12-08].
  7. ↑ Grzegorz Rąkowski: Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej. Cz. I. Wołyń. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2005, s. 425. ISBN 83-89188-32-5.

Bibliografia

  • Tadeusz Jerzy Stecki: Wołyń pod względem statystycznym, historycznym i archeologicznym. Lwów, 1871.
  • Roman Aftanazy: Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. T. 5: Województwo wołyńskie. 1994, s. 47-50.

Linki zewnętrzne

Powiat krzemieniecki (1921–1939)
Przynależność wojewódzka
Miasta
Gminy wiejskie

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się