ResponseEve, a responsive template by SiGa

Bereźnica
Бережниця
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	rówieński
Rejon	dąbrowicki
Powierzchnia	1,50 km²
Wysokość	158 m n.p.m.
Populacja ; • liczba ludności; • gęstość	; 646; 873 os./km²
Nr kierunkowy	+380 3658
Kod pocztowy	34164
	Położenie na mapie obwodu rówieńskiego Bereźnica
	Położenie na mapie Ukrainy Bereźnica
	51°26′24″N 26°28′12″E/51,440000 26,470000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bereźnica (ukr. Бережниця; także Bereżnica), wieś (dawniej miasto) na Ukrainie, nad Horyniem, na Polesiu, w obwodzie rówieńskim, w rejonie dąbrowickim. Liczy ok. 650 osób.

Prywatne miasto szlacheckie, położone w województwie wołyńskim, w 1739 roku należało do klucza Stepań Lubomirskich^[1].

W I Rzeczypospolitej należała do dóbr książąt Ostrogskich, Zasławskich a na końcu Czackich. Od 1831 roku własność rządowa^[2].

Do 1926 miasto, a następnie wieś w Polsce, w województwie poleskim/województwie wołyńskim, w powiecie sarneńskim. Miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Bereźnica. Zamieszkiwana wówczas głównie przez Żydów (1372 osób w 1921 roku)^[3], oprócz tego przez Ukraińców i kilkanaście rodzin polskich^[4].

Podczas okupacji niemieckiej utworzono w Bereźnicy getto, zlikwidowane w sierpniu 1942 roku. Około 1 tys. Żydów wywieziono do Sarn i tam rozstrzelano^[3].

Osobny artykuł: Getto w Bereźnicy.

W 1943 roku pod wpływem terroru UPA (zabito kilka osób) Polacy z Bereźnicy wyjechali do Sarn i innych miast. Upowcy spalili kościół pw. św. Rafała Archanioła, w którym znajdował się słynący łaskami obraz Matki Bożej. Los obrazu jest nieznany^[2]^[4].

W 1954 roku wojsko radzieckie wysadziło pozostałości kościoła; materiał budowlany użyto do budowy kilku budynków w Sarnach^[2].

Przypisy

↑ Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok XV, zeszyt 3 (58), 1972, s. 438.
↑ ^a ^b ^c Grzegorz Rąkowski, Wołyń
↑ ^a ^b Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.80
↑ ^a ^b WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 752, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .

Bibliografia

Bereźnica, mko, pow. rówieński, nad Horyniem, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 149 .
Bereźnica (2), nad Horyniem, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 108 .

[1] Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok XV, zeszyt 3 (58), 1972, s. 438.

[Rakowski-2] Grzegorz Rąkowski, Wołyń

[Holokost-3] Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.80

[Siemaszko-4] WładysławW. Siemaszko WładysławW., EwaE. Siemaszko EwaE., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 752, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885 .

[1]

[2]

[3]

[4]

Przynależność wojewódzka	woj. poleskie (1921–30) woj. wołyńskie (1930–39)
Miasta	Bereźnica (do 1926) Dąbrowica Rokitno (do 1922 i od 1927) Sarny Włodzimierzec (do 1926) Wysock (do 1922 →)
Gminy wiejskie	Antonówka nad Horyniem (od 1928) Bereźnica (do 1928) Bielska Wola Dąbrowica Horodziec (do 1928) Jurowo (do 1920) Kisorycze Klesów (od 1922) Lubikowicze Niemowicze Olewsk (do 1920) Rafałówka Wiry (do 1922) Włodzimierzec Wysock (do 1922 →)

ResponseEve, a responsive template by SiGa

Przypisy

Bibliografia

Witaj

Źródło

Odsyłacze

Podziel się