Papieska bazylika św. Antoniego w Padwie
Basilica Pontificia di Sant'Antonio di Padova
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Padwa

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

św. Antoniego Padewskiego

Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie

św. Antoniego Padewskiego

Położenie na mapie Padwy
Mapa konturowa Padwy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Papieska bazylika św. Antoniego w Padwie”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, u góry znajduje się punkt z opisem „Papieska bazylika św. Antoniego w Padwie”
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej
Mapa konturowa Wenecji Euganejskiej, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Papieska bazylika św. Antoniego w Padwie”
Ziemia45°24′05″N 11°52′48″E/45,401389 11,880000
Strona internetowa

Papieska bazylika św. Antoniego w Padwie (it. Basilica Pontificia di Sant’Antonio di Padova) – największy kościół w Padwie. Wewnątrz znajduje się grób św. Antoniego Padewskiego (Antoniego z Padwy). Mimo licznych pielgrzymek wiernych z całego świata bazylika ta nie posiada statusu głównego kościoła w mieście. Przez mieszkańców Padwy bazylika nazywana jest „Il Santo” (. święty).

Historia

Za życia Św. Antoniego w miejscu tym znajdował się kościół Santa Maria Mater Domini, który dzisiaj pełni funkcję kaplicy Madonna Mora we wnętrzu bazyliki. Obok kościoła w 1229 roku założony został klasztor zakonu braci mniejszych (franciszkanów) prawdopodobnie przez samego Świętego Antoniego.

Po śmierci Św. Antoniego w 1231 r. w Arcelli na północy miasta, gdzie mieścił się Klasztor Sióstr Klarysek, ciało Antoniego, zgodnie z jego wolą, zostało przeniesione i pochowane w Santa Maria Mater Domini.

Architektura

Kaplica z relikwiami

Dzisiejszy zewnętrzny wygląd bazyliki jest w głównej mierze efektem trzech przebudów dokonanych w latach 1238-1310.

Pierwsza rozbudowa bazyliki do formy prostego kościoła franciszkańskiego jednonawowego z krótką absydą została rozpoczęta w 1238 roku. Z czasem zostały dodane dwie boczne nawy. W końcowym efekcie kościół przeobraził się w istniejącą dziś budowlę.

Wnętrze bazyliki, z uwagi na liczne rozbudowy, jest stosunkowo zróżnicowane. Stylowo bazylika podzielona jest na dwie części: nawową i absydową, nie tylko przez obecność licznych fresków w transepcie, ale przede wszystkim z uwagi na odmienność typologiczną gotyku. Część nawowa jest przestronna, otoczona galerią, która okrąża również transept.

Polonica

W 1592 polscy studenci Uniwersytetu w Padwie zorganizowali się w samodzielną organizację Nacja Polska. Uchwalono wtedy, że należy zbudować w bazylice polską kaplicę z kryptą. Na początku 1593 franciszkanie zarządzający obiektem przydzielili Polakom miejsce w północnej nawie kościoła. Z uwagi na trudności ze zbieraniem funduszy, decyzję o zabudowie wnętrza podjęto dopiero w 1606. Ołtarz i kryptę zaprojektował padewski rzeźbiarz Cesare Bovo. Uroczystość poświęcenia odbyła się w 1607. Kaplicy nadano wezwanie św. Stanisława. Pierwotny ołtarz został rozebrany w 1809. Na jego miejsce ściągnięto używany z przełomu XVII i XVIII wieku z kościoła San Prosdocino. Wewnątrz umieszczono obraz przedstawiający wskrzeszenie Piotrowina autorstwa Pietro Malomby z Wenecji. W 1979 zastąpiono go kolejnym ołtarzem z obrazem Chwała św. Maksymiliana autorstwa Pietro Annigoniego. W otoczeniu ołtarza znajduje się siedem nagrobków i epitafiów. Upamiętniają one pochowanych tu lub zmarłych. Są to m.in.:

Przypisy

  1. Dorota Kowalczyk, Pierwsza kaplica w Padwie, w: Spotkania z Zabytkami, nr 7(65)/1992, s.30-31, Indeks 377325

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się