Data i miejsce urodzenia |
12 sierpnia 1949 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
169 cm | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|
Barbara Maria Wysoczańska, z domu Szeja (ur. 12 sierpnia 1949 w Świętochłowicach)[1] – polska florecistka, pierwsza polska medalistka olimpijska we florecie kobiet, dwukrotna medalistka mistrzostw świata.
Urodziła się w rodzinie górniczej Leona Emanuela Szeji i Marty Gertrudy z domu Bendkowskiej. Absolwentka miejscowego Liceum Ogólnokształcącego (1967) i bielańskiej AWF (1971), gdzie otrzymała tytuł magistra WF. Wychowanka Baildonu Katowice (do 1969), następnie do zakończenia kariery zawodniczka AZS Warszawa (1969-1988).
Na igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980 roku wywalczyła indywidualnie brązowy medal. W rundzie finałowej wygrała trzy z pięciu pojedynków i uplasowała się za Francuzką Pascale Trinquet i Węgierką Magdą Maros[2]. W zawodach drużynowych zajęła czwarte miejsce[3]. Na rozgrywanych cztery lata wcześniej igrzyskach olimpijskich w Montrealu indywidualnie zajęła 20. miejsce[4], a drużynowo była szósta[5].
Podczas mistrzostw świata w Wiedniu w 1971 roku wspólnie z Krystyną Machnicką-Urbańską, Haliną Balon, Elżbietą Franke i Jolantą Bebel-Rzymowską zajęła trzecie miejsce w turnieju drużynowym. W tej samej konkurencji zdobyła także srebrny medal na mistrzostwach świata w Hamburgu (1978)[6].
Osiągnięcia sportowe:
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.