Bar
Бар
Ilustracja
Kościół św. Anny w Barze (2020)
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 winnicki

Rejon

żmeryński

Hromada

barska

Wysokość

362 m n.p.m.

Populacja (2019)
• liczba ludności


15 913[1]

Nr kierunkowy

+380 4341

Kod pocztowy

23000 do 23005

Położenie na mapie obwodu winnickiego
Mapa konturowa obwodu winnickiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Bar”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bar”
Ziemia49°04′N 27°40′E/49,066667 27,666667
Strona internetowa

Bar (ukr. Бар; dawniej Rów) – miasto na Ukrainie, w obwodzie winnickim, w rejonie żmeryńskim, siedziba hromady[2]

Bar leży na Wyżynie Podolskiej, na lewym brzegu Rowu; miasto królewskie, położone na Podolu, lokowane w 1453 i relokowane w latach 1538–1540, do II rozbioru Polski (1793) leżało w województwie podolskim[3]; w 1768 w Barze zawiązano konfederację barską.

Historia

Herb Baru z inicjałami Bony Sforzy z 1540
Pułaski w Barze, obraz K. Szlegla
  • Do połowy XVI wieku wieś znajdująca się w tym miejscu nosiła nazwę Rów i należała do rodu Odrowążów. Stanisław II Odrowąż i jego żona księżna Anna mazowiecka zostali pozwani przed sąd przez królową Bonę za obrazę majestatu, w konsekwencji wyrokiem sądu zostali pozbawieni w lutym 1537 roku włości mazowieckich, starostwa lwowskiego i samborskiego oraz Rowu, które przekazano królowej Bonie. Ta na pamiątkę swojego rodzinnego księstwa-miasta Bari we Włoszech przemianowała Rów na Bar.
  • 1538 – przywilej króla Zygmunta Starego na budowę zamku w Barze.
  • 1540 – przywilej króla Zygmunta Starego na założenie na surowym korzeniu miasta.
  • 1540 – Zygmunt I Stary nadał osadzie prawa miejskie magdeburskie, a starostą barskim został Bernard Pretwicz, który na zamku w Barze założył bazę operacyjną przeciwko Tatarom.
  • 1542 – burgrabią zamku w Barze był Stanisław Bagieński.
  • 1565 – starosta drohobycki Wojciech Starzechowski na polecenie króla rozpoczął w północnej części miasta budowę nowego murowanego zamku z czterema basztami. Na ten cel przeznaczono 1000 florenów ze skarbu królewskiego.
  • 1566 – przywilej króla Zygmunta Starego regulujący organizację rozbudowy zamku.
  • 1576 – król Stefan Batory nadał przywilej, w którym zgadza się na połączenie w jeden organizm miejski miasta „lackiego”, „ruskiego” i „czeremińskiego”.
  • 1635 – Bar uzyskał prawo składu[4].
  • 1637–1648 – w Barze mieścił się jeden z arsenałów artylerii koronnej.
  • sierpień 1648 – zdobycie Baru przez powstańców kozackich Maksyma Krzywonosa. W czasie powstania Chmielnickiego Bar kilkukrotnie przechodził z rąk do rąk.
  • 1672–1699 – nominalnie w posiadaniu Turcji po pokoju w Buczaczu.
  • listopad 1674 – zwycięskie oblężenie twierdzy przez wojska Jana Sobieskiego.
  • 1676 – wzmianka o arsenale.
  • czerwiec 1678 – wycofanie wojsk polskich z twierdzy[5].
  • 1759 - książę Antoni Benedykt Lubomirski funduje klasztor karmelitów, którego przełożonym zostaje ks. Marek Jandowicz (Jandołowicz)[6].
  • 29 lutego 1768 – zawiązanie konfederacji barskiej.
  • 19 czerwca 1768 – obrona Baru przez konfederatów przed wojskami rosyjskimi.
  • od 1793 pod zaborem rosyjskim.
  • 1922–1991 w ZSRR.
  • 20 grudnia 1941 – Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 5000 osób.
  • 15 października 1942 – likwidacja getta, Niemcy mordują około 2500 Żydów
  • od 1991 w niepodległej Ukrainie.

Zabytki


Gospodarka

W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, spożywczy oraz odzieżowy[9].

Urodzeni w Barze

Miasta partnerskie

Zobacz też

Przypisy

  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.12.
  2. ShieldSquare Captcha [online], www.kmu.gov.ua [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  3. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, „Czasy Nowożytne”, 21, 2008, s. 165.
  4. Stan Lewicki, Historja handlu w Polsce na tle przywilejów handlowych: (prawo składu), Warszawa 1920, s. 139.
  5. Zbigniew Hundert, Dyslokacja partii wojska koronnego w 1677 roku. Przyczynek do badań pogranicza polsko-tureckiego oraz organizacji armii w dobie pokoju 1677–1683, „Klio – Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym”, 36 (1), 2016, s. 64, DOI: 10.12775/KLIO.2016.003, ISSN 1643-8191 [dostęp 2019-05-28] (pol.).
  6. Konfederaci i męczennicy [online], Nowy Kurier Galicyjski, 29 stycznia 2016 [dostęp 2023-10-05] (pol.).
  7. Bar. Ruiny i Zamki. [dostęp 2013-08-08].
  8. Bar, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 100.
  9. Bar, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-18].

Literatura

Linki zewnętrzne

  • Bar, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 100.
  • zamek w Barze
  • Radziecka mapa topograficzna 1:100 000. sunsite.berkeley.edu:8085. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-22)].

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się