Bacteriophage T4 Structural Model at Atomic Resolution[1]Struktura bakteriofaga
Bakteriofag, fag – wirus atakujący bakterie. Przeważnie dany bakteriofag zdolny jest do infekcji tylko jednego gatunku (a czasem nawet tylko szczepu) bakterii[2]. Bakteriofagi mogą przybierać kształty złożone (buławkowate), pałeczkowate lub wielościenne.
U pewnych fagów zakażenie następuje w ten sposób, że kwas nukleinowy (DNA lub RNA) jest wstrzykiwany przez otwór komórki bakterii, zrobiony przez białko kurczliwe pod ogonkiem, zaś część białkowa wirusa (kapsyd) pozostaje na zewnątrz. Bakteriofagi zjadliwe namnażają się i zabijają bakterię, łagodne natomiast wbudowują się w nukleoid komórki bakteryjnej i mogą istnieć przez wiele jej pokoleń (te zajadłe i łagodne mogą być tym samym fagiem różnicowanym przez czynniki biotyczne).
Bakteriofagi można podzielić na:
zawierające dwuniciowy DNA – największa grupa bakteriofagów o budowie mieszanej, wielościennej główce, wielkości 100 nm i mających ogonek
zawierające jednoniciowy DNA – np. wielkości 27 nm, o budowie wielościennej lub helikalnej
zawierające RNA – wielkości 20–25 nm, o budowie wielościennej
Replikacja bakteriofagów łagodnych może zachodzić w sposób lizogeniczny jako tzw. profagi, oraz w sposób lityczny tworząc wiriony faga. Indukcją profaga nazywany jest proces przejścia od stanu lizogenii do aktywnego cyklu litycznego faga. U bakteriofagów łagodnych indukcja profaga może zachodzić w sposób samoistny z niską częstotliwością (tzw. indukcja spontaniczna), oraz zachodzić w wyniku działania czynników, powodujących uszkodzenie DNA bakterii z następną aktywacją odpowiedzi SOS[3].
Do znanych czynników indukcyjnych zaliczane są[4][5]:
Wynikiem działania czynników indukcyjnych jest powstawanie kompleksów ssDNA (tzw. jednoniciowe DNA) z białkiem RecA(inne języki) i ATP. Dany kompleks uczestniczy w derepresji genów SOS oraz inaktywacji białek repressorów cyklu litycznego u bakteriofagów łagodnych (np. białko Cl u faga λ), co powoduje aktywację ekspresji genów litycznych faga[5].
Bakteriofagi modelowe
Wiele bakteriofagów jest intensywnie badanych, w tym:
bakteriofag T4 – ma DNA o długości 170 kbp (1 kbp = 1000 par zasad), rozmiarach 90x200 nm; ma 6 nóżek, pozycjonujących kurczliwą szyjkę wstrzykującą kapsyd DNA przez zlizowaną ścianę do bakterii, na której się zaabsorbował; modelowy fag najwcześniej znany z łysinek na posiewach pałeczki okrężnicy
bakteriofag T7 – ma DNA o długości 40 kbp, kapsyd o średnicy 22 nm, ogonek o średnicy 10 nm
↑VictorV.Padilla-SanchezVictorV., Structural Model of Bacteriophage T4, „WikiJournal of Science”, 4 (1), 2021, s. 5, DOI: 10.15347/WJS/2021.005 [dostęp 2021-08-06].
↑LeslieL.CollierLeslieL., Wirusologia : podręcznik dla studentów medycyny, stomatologii i mikrobiologii, wyd. 2 popr., Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, [cop. 2001], ISBN 83-200-2600-8, OCLC 749675156 [dostęp 2022-07-21].brak strony (książka)
↑CristinaC.Howard-VaronaCristinaC. i inni, Lysogeny in nature: mechanisms, impact and ecology of temperate phages, „The ISME Journal”, 11 (7), 2017, s. 1511–1520, DOI: 10.1038/ismej.2017.16, ISSN 1751-7362 [dostęp 2019-06-08].
↑Andrea DuA.D.ToitAndrea DuA.D., Phage induction in different contexts, „Nature Reviews Microbiology”, 17 (3), 2019, s. 126–127, DOI: 10.1038/s41579-019-0150-4, ISSN 1740-1526 [dostęp 2019-06-08].
↑ abSherwood R.S.R.CasjensSherwood R.S.R., Roger W.R.W.HendrixRoger W.R.W., Bacteriophage lambda: Early pioneer and still relevant, „Virology”, 479–480, 2015, s. 310–330, DOI: 10.1016/j.virol.2015.02.010, ISSN 0042-6822 [dostęp 2019-06-08].
Linki zewnętrzne
Biotechnologia bakteriofagów: wybrane zastosowania metody phage-display. postepy-farmacji.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-22)]., Postępy Farmacji, ISSN 2084-3569.
