Artur Partyka
Ilustracja
Artur Partyka (2015)
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1969
Stalowa Wola

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
srebro Atlanta 1996 lekkoatletyka
(skok wzwyż)
brąz Barcelona 1992 lekkoatletyka
(skok wzwyż)
Mistrzostwa świata
srebro Stuttgart 1993 skok wzwyż
srebro Ateny 1997 skok wzwyż
brąz Göteborg 1995 skok wzwyż
Mistrzostwa Europy
złoto Budapeszt 1998 skok wzwyż
srebro Helsinki 1994 skok wzwyż
Halowe mistrzostwa świata
srebro Sewilla 1991 skok wzwyż
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Glasgow 1990 skok wzwyż
złoto Walencja 1998 skok wzwyż
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Greater Sudbury 1988 skok wzwyż
Mistrzostwa Europy juniorów
złoto Birmingham 1987 skok wzwyż
Inne nagrody
Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”
srebro 2. miejsce
1998
brąz 3. miejsce
1993
brąz 3. miejsce
1994
Odznaczenia państwowe
Złoty Krzyż Zasługi

Artur Jerzy Partyka (ur. 25 lipca 1969 w Stalowej Woli)[1][2][3] – polski skoczek wzwyż.

Kariera sportowa

Syn Polki i Algierczyka[4] (imię ojca Mamar). Absolwent XXVI Liceum Ogólnokształcącego w Łodzi.

Wychowanek ŁKS, podopieczny szefa działu szkolenia PZLA Marka Biskupskiego oraz trenera Edwarda Hatali. Jako junior zdobył złote medale zarówno na mistrzostwach Europy jak i świata, nie mając sobie równych wśród rówieśników.

Trzykrotny olimpijczyk (Seul 1988, Barcelona 1992, Atlanta 1996), zdobył dwa medale olimpijskie (brąz w 1992, srebro w 1996), a także trzy medale mistrzostw świata na otwartym stadionie. Należał do najskuteczniejszych lekkoatletów lat 90. XX wieku – w latach 1992–1998 stawał na podium wszystkich międzynarodowych zawodów rangi mistrzowskiej, w których brał udział. Należał do najpopularniejszych polskich sportowców ostatniej dekady XX wieku – był laureatem Plebiscytu Przeglądu Sportowego nieprzerwanie w latach 1992–1998. Sześciokrotnie zdobywał Złote Kolce, nagrodę dla najlepszego lekkoatlety sezonu w Polsce (1991–1995, 1998). Ośmiokrotnie (1991–1998) był notowany w dziesiątce rankingu światowego Track and Field News.

12-krotny mistrz Polski (1989–2000), trzykrotny mistrz kraju w hali (1990, 1991, 1993), trzykrotny rekordzista Polski, aktualny do dziś rekordowy wynik 2,38 m ustanowił w szczytowym sezonie kariery, 18 sierpnia 1996 w Eberstadt.

W 2000 uzyskał w hali wynik 2,37 m, dający mu miejsce w czołówce tabel światowych. W sezonie letnim nie potrafił jednak zbudować formy, gwarantującej zdobycie kolejnego olimpijskiego medalu i zrezygnował z udziału w igrzyskach. 27 lipca 2002 na zawodach w Gdańsku zakończył oficjalnie karierę sportową.

Sukcesy

Nazwa zawodów Miejsce Data Konkurencja Wynik Miejsce
Gimnazjada Francja Nicea 1986 skok wzwyż 2,18 1. miejsce
Mistrzostwa Europy juniorów Wielka Brytania Birmingham 1987 skok wzwyż 2,19 1. miejsce
Mistrzostwa świata juniorów Kanada Greater Sudbury 1988 skok wzwyż 2,28 (RPJ) 1. miejsce
Halowe mistrzostwa Europy Wielka Brytania Glasgow 1990 skok wzwyż 2,33 1. miejsce
Halowe mistrzostwa świata Hiszpania Sewilla 1991 skok wzwyż 2,37 (HRP) 2. miejsce
Igrzyska Olimpijskie Hiszpania Barcelona 1992 skok wzwyż 2,34 3. miejsce
Superliga Pucharu Europy Włochy Rzym 1993 skok wzwyż 2,30 1. miejsce
Mistrzostwa świata Niemcy Stuttgart 1993 skok wzwyż 2,37 (RP) 2. miejsce
Mistrzostwa Europy Finlandia Helsinki 1994 skok wzwyż 2,33 2. miejsce
Superliga Pucharu Europy Francja Villeneuve-d’Ascq 1995 skok wzwyż 2,25 3. miejsce
Mistrzostwa świata Szwecja Göteborg 1995 skok wzwyż 2,35 3. miejsce
Igrzyska Olimpijskie Stany Zjednoczone Atlanta 1996 skok wzwyż 2,37 2. miejsce
Finał Grand Prix IAAF Włochy Mediolan 1996 skok wzwyż 2,30 3. miejsce
Mistrzostwa świata Grecja Ateny 1997 skok wzwyż 2,35 2. miejsce
Halowe mistrzostwa Europy Hiszpania Walencja 1998 skok wzwyż 2,31 1. miejsce
Mistrzostwa Europy Węgry Budapeszt 1998 skok wzwyż 2,34 1. miejsce

Ranking światowy Track and Field News

  • 1991: 8. miejsce
  • 1992: 6. miejsce
  • 1993: 5. miejsce
  • 1994: 8. miejsce
  • 1995: 5. miejsce
  • 1996: 2. miejsce
  • 1997: 5. miejsce
  • 1998: 4. miejsce

Miejsca w Plebiscycie Przeglądu Sportowego

Rekordy życiowe

Na stadionie
W hali
  • skok wzwyż – 2,37 m (2000)

Kariera pozasportowa

Mieszka w Łodzi. Współpracuje z grupą lekkoatletyczną Elite Cafe skupiającą czołowych polskich lekkoatletów, jest organizatorem zawodów sportowych, specjalistą od marketingu i promotorem.

W styczniu 2009 został członkiem zarządu PZLA.

Brał udział w programie Just the Two of Us. Tylko nas dwoje, w parze z Paullą zajął piąte miejsce.

Odznaczenia

Życie prywatne

Jego teściami są Grażyna Osmańska-Kostrzewińska i Zdzisław Kostrzewiński[2].

Przypisy

  1. Partyka Artur, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-07-13].
  2. a b Artur Partyka [online], www.kronikasportu.pl [dostęp 2019-07-13].
  3. Sylwetka w portalu Polskiego Komitetu Olimpijskiego [online], www.olimpijski.pl [dostęp 2019-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-30].
  4. Zawsze podkreślam, że jestem z Łodzi [online], dolnoslaskie.naszemiasto.pl [dostęp 2019-07-13].
  5. Zbigniew Jonik, All-Time Lists / Tabele najlepszych w historii [online], zbjonik.republika.pl [dostęp 2019-07-13].
  6. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 września 1996 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 1996 r. nr 66, poz. 626.)

Linki zewnętrzne

  • Strona internetowa Artura Partyki (pol.)
  • Artur Partyka w bazie World Athletics (ang.).

Witaj

Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.

Źródło

Zawartość tej strony pochodzi stąd.

Odsyłacze

Generator Margonem

Podziel się