 Bachus, 1916 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 czerwca 1942 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
António Teixeira Lopes (ur. 27 października 1866 w Vila Nova de Gaia, zm. 21 czerwca 1942 w San Mamede Riba Tua) – portugalski rzeźbiarz.
António był synem rzeźbiarza José Joaquim Teixeira Lopes e D. Raquel Pereira Meireles Teixeira Lopes, dziedzicząc rodzinne tradycje rzeźbiarskie. Jego brat, José Teixeira Lopes był architektem i współautorem wielu prac. W pracowni swojego ojca spędził lata dzieciństwa, które wpłynęły na dalszy rozwój jego osobowości artystycznej. W 1882 został przyjęty do Akademii Sztuk Pięknych w Porto, gdzie studiował rzeźbę pod kierunkiem Soares dos Reis i malarstwo pod okiem João Marques de Oliveira. Na trzecim roku nauki wyjechał do Paryża, aby skompletować program studiów. W paryskiej Szkole Sztuk Pięknych miał za profesorów Gauthiera i Bertheta. Otrzymał tam wiele nagród i wyróżnień. W kolejnych latach ustawicznie organizował ekspozycje swoich prac zarówno w Portugalii jak i w Paryżu.
W roku 1895 zbudował w Vila Nova de Gaia według projektu swojego brata pracownię, gdzie dziś mieści się Dom-Muzeum Teixeira Lopes. Obecnie duża część prac artysty jest tam konserwowana i eksponowana[potrzebny przypis].
Przez długi czas prowadził klasę rzeźby w Szkole Sztuk Pięknych w Porto.
Rzeźbił w glinie, marmurze i brązie, zajmując się tematyką religijną i historyczną. Spośród jego dzieł na szczególną uwagę zasługuje Dzieciństwo Kaina (A Infância de Caim), Wdowa (A Viúva) oraz Historia (A História).
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.
