wielka księżna rosyjska | |
Dynastia | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Rodzeństwo | |
Odznaczenia | |
Anna Piotrowna (ur. 20 grudnia 1757, zm. 16 marca 1759[1][a]) – wielka księżna rosyjska z dynastii Holstein-Gottorp-Romanow, córka Piotra III i Katarzyny II Wielkiej.
Anna urodziła się 9 grudnia 1757 r. jako córka ówczesnego następcy tronu Rosji, wielkiego księcia Piotra i jego żony Katarzyny[2]. Ze strony ojca była prawnuczką cara Piotra I Wielkiego. Jej starszym bratem był Paweł, przyszły cesarz Rosji.
Istnieją spekulacje, zgodnie z którymi Anna miała urodzić się z romansu jej matki z polskim arystokratą, Stanisławem Augustem Poniatowskim[2]. Poniatowski przybył do Petersburga w 1755 r. jako prywatny sekretarz brytyjskiego ambasadora, Charlesa Hanbury’ego Williamsa[3]. Po paru miesiącach zaczął się romans wielkiej księżnej i Stanisława[3]. W lipcu 1756 r. został odesłany do Polski na polecenie polskiego dworu królewskiego[4]. Pół roku później powrócił do dwór w Petersburgu jako przedstawiciel elektora saskiego i króla Polski Augusta III[4].
Wiosną 1757 r. Katarzyna była w ciąży[2]. Na wieść o ciąży żony wielki książę wyraził zdziwienie, jednak nie przystał na propozycję Katarzyny w postaci złożenia przysięgi, jakoby nie współżyli ze sobą[2]. Piotr zamierzał oddać tę sprawę pod obrady Tajnej Kancelarii, jednak ostatecznie nie zdecydował się na to[5].
Poród przebiegł sprawnie, a dziewczynkę nazwano na cześć siostry cesarzowej Elżbiety a matki Piotra, zmarłej w 1728 r. Anny[5]. Katarzynie odmówiono prawa wyboru imienia dla córki[2]. Tuż po chrzcinach Anny jej rodzice otrzymali po 60 tysięcy rubli[5].
Przy chrzcie 28 grudnia 1757 roku i mianowaniu na wielką księżną została odznaczona Orderem Świętej Katarzyny 1 stopnia[1].
Anna została odebrana Katarzynie tuż po narodzinach; przebywała w pokoju dziecięcym przy apartamentach cesarzowej[2]. Nie była przedmiotem zainteresowania ani ojca, ani matki, a także domniemanego biologicznego ojca Stanisława Poniatowskiego[2]. Była chorowita od urodzenia[2]. Zmarła w 1759 r. W jej pogrzebie uczestniczyła cesarzowa Elżbieta i Katarzyna, jednakże wielka księżna przemilczała tę śmierć w swoich pamiętnikach[2].
Michaił Łomonosow z okazji narodzin Anny Piotrowny skomponował odę dedykowaną cesarzowej Elżbiecie[6].
Uczę się języka hebrajskiego. Tutaj go sobie utrwalam.
Zawartość tej strony pochodzi stąd.